Nou de oplossing viel zowaar vanmiddag in mijn mailbox. Een vriendin – die zelf ook staat te trappelen om zich in te schrijven begrijpt u wel – stuurde me dit alternatief: wij moeten ons gewoon laten ‘activeren met zorg’. Want niet alleen horen we niet meer bij de maatschappij, blijkbaar hebben we ook geen enkele structuur meer en hangen al drank en drugs misbruikend wat op de bank. Als je ziet welke illustratie ze geven tenminste:

Cliënt: “Ik gebruik minder alcohol en drugs omdat ik moet werken. Ik ben niet meer zo hangerig en heb veel meer energie.”
Cliënt geeft aan dat hij zich beter voelt doordat hij “nu feedback krijgt en voldoening en waardering”.
Cliënt: “Ik voel me beter, al zie ik dat ik met steeds minder geld moet rondkomen. Ik werk nu beter dan eerst en ik hoor minder stemmen. Het gaat beter omdat mensen zien wat je doet en denken: ja, hij kan ook wat anders doen dan thuis zitten.”

En denk nu niet ‘dit is maar een extreem voorbeeld’. Negentig procent van de artsen en hulpverleners concludeerden naar aanleiding van het feit dat ik in de WAO zit onmiddelijk dat ik ‘dus’ geen enkele structuur zal hebben en nooit een ambitie gehad zou hebben. Ondanks mijn alcoholintolerantie staat in het dossier van het GGZ dat ik alcoholiste ben (en daarom evenwichtsstoringen heb??!). GGZ Breda vond me totaal niet assertief, ook niet na vier keer in zijn gezicht eisen dat dat er uitgehaald werd en mijn toevoeging dat dat toch assertief genoeg moest zijn om zijn ongelijk te bewijzen 😉

Ja inderdaad, ik ga de hele week mijn gal spuien over zorgend Nederland!

Toevoeging: en ja ik weet ook wel dat voor sommige mensen ‘activering met zorg’ heel goed kan werken. Maar die schrijven hier nu eenmaal niet ..