Je kan wel stellen dat ik behoorlijk in de war ben geloof ik. Of in de war .. eerder druk in mijn hoofd eigenlijk. Of ja druk … meer chaotisch emotioneel wellicht. Met geen pen te beschrijven zal het beter uitdrukken. Voel me nogal achterlijk dus.

Vorige week was sowieso totaal bizar. Zo lag ik in het ziekenhuis, zo bleek het uiteindelijk toch wel mee te vallen en zo kon ik naar huis zonder goed te weten wat nu te doen en hoe verder. Communicatie was duidelijk geen sterk punt tenzij het om miscommunicatie gaat misschien. Zo hebben we een uurtje of 24 in de veronderstelling geleefd dat ik er ernstiger aan toe was dan uiteinlijk bleek. Bepaalde bloedwaarden waren verhoogd, men vergat alleen te vertellen dat het om een minime verhoging ging. Sowieso was niemand van plan om meer dan drie woorden te wisselen de eerste twee dagen, wat de hele ervaring alleen maar nog angstiger en vervelender maakte dan het al is. Pas de laatste dag trof ik wat fijnere verpleging en na enige boosheid mijnerzijds kon alles sneller geregeld dan gedacht en stond ik s’avonds weer thuis dus.

Met nog steeds een hoop onduidelijkheid verder. Om te illustreren: ik kreeg drie soorten medicijnen mee waarvan ik van een wist dat ik er niet goed tegen bestand ben. Toen ik dat opmerkte werd medegedeeld dat ik maar moest kijken. Als ik me ‘er niet goed mee in mijn vel’ voel dan moest ik er maar gewoon mee stoppen. Euh? Hoe belangrijk zijn die medicijnen dan eigenlijk en heb ik ze wel echt nodig en hoe ben ik er aan toe eigenlijk? Euh dus! De cardioloog stond al een eind verderop druk bezig met weglopen en ik was zo blij dat ik naar huis mocht dat ik niet al te veel gevraagd heb. Heb pas half maart een check-up afspraak met de cardioloog en nou ja …

Je kan eruit afleiden dat het feitelijk goed met me moet gaan en de laatste uitslagen en de mijnheer van de fietstest hebben dat alleen bevestigd. Maar emotioneel heb ik er wel een flinke tik aan over gehouden, zover ik niet al de weg kwijt was. Ik ben nogal angstig hoewel dat realistisch gezien niet hoeft. En ik maak me druk. Vooral over het feit dat ik me niet zo druk moet maken maar ik merk dat ik me bezopen druk maak om werkelijk alles. En ik maak me druk dat ik toch nog rook al is het een flink stuk minder. Ik maak me druk om alles wat ik niet weet (en de huisartsenpraktijk bleek vandaag dicht). En vraag me af hoe ik het nu verder aan zal gaan pakken. Een goed voornemen is er in elk geval: stressmanagement!!!

Mocht u nog tips hebben ..?