Vandaag een – in mijn ogen – opmerkelijk stukje in de Volkskrant:
Psychiaters moeten niet meer zwijgen over de psychische ziekte van ouders, wanneer dat hun kinderen in gevaar kan brengen zegt Wiel Janssen, directeur van Bureau Jeugdzorg in de regio Amsterdam. Hij wil dat psychiaters informatieplicht krijgen omdat volgens hem het gedrag van de ouders de aanleiding zou zijn kinderen onder toezicht te stellen. Jeugdzorg weet veelal niet op tijd de psychische achtergrond van die ouders omdat informatie daarover om privacyredenen niet door de gezondheidszorg wordt verstrekt.
Janssen: ‘Als een psychiater met een mevrouw te maken heeft die psychiatrische problemen heeft die schade kunnen toebrengen aan kinderen, zou hij standaard moeten vragen: heeft u kinderen? En zo ja, dan moet hij, na de patiënt ervan op de hoogte gebracht te hebben, jeugdzorg inschakelen.’ Een zogenoemde signaleringsplicht zou het voor jeugdzorg moeten vermakkelijken om actie te ondernemen in probleemgezinnen.
Opmerkelijk omdat jeugdzorg zelf onder vuur ligt de laatste tijd vanwege veelvuldig onterechte terugplaatsingen van kinderen bij ouders met zware psychiatrische problemen, met alle afschuwelijke consequenties vandien. Onlangs nog kwam het ter sprake in 1Vandaag waar pleegouders aan de bel trokken. De reportage maakte niet alleen duidelijk dat kinderen regelmatig teruggeplaatst worden naar ouders met problemen omdat niet het kind maar de ouder voorop wordt gesteld, maar ook dat er veelvuldig ingegaan wordt tegen uitspraken van de kinderrechter en dat Jeugdzorg dat ook kan. Zij blijken absurd genoeg deels buiten de wet te staan en er is nagenoeg geen controle op.
Deze uitspraken van jeugdzorg lijken mij dus opnieuw een kwestie van afschuiven-tot-je-er bij-neervalt. Want er is niet gebleken dat psychiaters het probleem zijn voor het mishandelde kind, maar toch echt jeugdzorg zelf! Dat deze organisatie het verdomd een spiegel te zoeken is in mijn ogen ronduit walgelijk…
Op de 1Vandaag site hebben enkele medewerkers van Jeugdzorg nogal verontwaardigd gereageerd onder het mom dat zij hun werk wel goed doen of het bij duizenden kinderen wel goed verloopt. Een reactie die ik onbegrijpelijk vind. Er gaat immers teveel niet goed met soms dodelijke afloop. Dat moet de mens die zijn of haar werk wel goed tracht te doen toch minstens dusdanig aangrijpen dat kritiek op de eigen organisatie als rechtvaardig ervaren kan – nee ‘moet’ – worden?
Vitrage
Elke fout die door hen gemaakt wordt is er een teveel. Hierop zouden zij zelf moeten bedenken wat ze kunnen doen om dit te voorkomen. Een afschuifsysteem over de rug van een kind is absoluut ondenkbaar.
desiree
Tweeduizend jaar geleden had iemand al een antwoord op het feit dat geen mens feilloos/foutloos is. Er is geen enkele arts/dokter/psychiater die geen fouten heeft gemaakt met zware gevolgen of de dood als afloop. Mensen in de jeugdzorg met een zo grote beslissingsbevoegdheid hebben vaak nog niet half de studie genoten van de mensen die ik net opnoemde.
ik zit zelf niet in de jeugd- of welke vorm van professionele zorg dan ook, wel ben ik zo’n slachtoffer-kind geweest en doorvoel hierin alle moeilijkheid vanuit mijn perspectief.
Dus, wie zonder zonden(fouten) is, gooit de eerste steen…
Als een paal blijft het boven water dat zelfkritiek wel aangegaan moet worden door de jeugdzorg!
Wolvin
Ik werk nu midden in de jeugdzorg maar kon voor die tijd al zeggen dat er inderdaad erge dingen gebeuren maar ook dat de maatschappij en de overheid zorg tot een product heeft gemaakt. Mijn kids (tieners) moeten na 1 jaar weg. Dan stopt de subsidie. En omdat hun problematiek vaak niet zwaar genoeg is is er voor hen geen plek in een ander instituut. Langer blijven is volgens de minister niet nodig…
Het beleid van de overheid is niet meer gericht op zorg maar op geld. De welzijn/zorg wordt commercieel. Ik moet een target halen. Ik moet zo’n kind klaar stomen voor de wereld. Terwijl het kind vaak niet klaar is. Maar tijd is geld. En ik moet nu eenmaal die wachtlijst weg werken dus minimaal 20 kinderen per jaar (ik noem maar een getal) van hun probleem af helpen.En zo ook mijn collegea.
Ik schuif het niet af, ik noem een ander feit.
Brillie
De problemen ontstaan door de vele regels die men bedenkt bij de overheid. Je moet, maag je mag niets, en toch ben je schuldig als het mis gaat. :-w
CiNNeR
@Vitrage: mee eens
@Desiree: het is goed. Als je kijkt naar gevallen zoals het meisje Savannah waarbij iedereen aan de bel blijft hangen maar het kind toch terug moet naar moeders en de gezinsvoogd die eenmaal per week komt dan ‘even’ mist dat het kind aan het doodhongeren is voor minstens een half jaar, voel ik me geenzins rottig te stellen dat die voogd een totale imbeciel was en jeugdzorg erbij door het voor haar op te nemen als heeft ze geweldig gehandeld. Een systeem waar dat soort incidenten meerdere malen per jaar plaats vinden, deugd in mijn ogen van geen kant en heeft weinig meer te maken dat een mens nu eenmaal feilbaar is.
@Wolvin: dat maakt het er inderdaad ook geen sier beter op, voor de gehele zorg niet. We leven in een bizarre tijd als je het mij vraagt.
@Brillie: het heeft lang niet altijd met regels te maken maar een totaal blinde jeugdzorg. Ze mogen de kinderechter zelfs aan hun laars lappen en dan ga jij het verdedigen dat regeltjes teveel bindend zijn???