Ok, dit geloof je bijna niet … maar het overkwam me toch werkelijk. Een bezorger die zo tomeloos triest geen leven heeft dat hij alles uit de kast trok om mij te treiteren .. Wats kebeurt:
Vorige week kwam de Wehkamp om een bed en wasmachine af te leveren. Zoals u weet kamp ik met een nogal onmaatschappelijk ritme en ik had dan ook vriendelijk verzocht daar rekening mee te houden. De eerste medewerker zou pogen de bezorging na twaalven te plannen, de tweede gaf door dat het vanaf half twaalf was en iedereen wel uit wilde slapen en de bezorgers kwamen uiteraard nog een uur vroeger. Daar had ik op gerekend dus zo problematisch was het niet, ware het niet dat de bezorger plotseling naar ende moeilijk ging doen. Want ondanks dat ik ze vriendelijk en vrolijk binnenliet, moest een van hen een aantal keer sarcastisch kwijt dat het maar raar was dat ik s’middags wilde en toen ik daar niet van onder de indruk bleek vroeg hij uiteindelijk maar waarom dat was, of ik lekker wilde feesten en uitslapen. Op mijn opmerking dat ik chronisch ziek was maar het hem verder geen reet aanging was hij duidelijk uiterst beledigd en nam hij ‘wraak’ door de wasmachine op de grond te laten vallen, verpakkingsmatriaal uitdagend door de kamer heen te strooien, de wasmachine verkeerd om in de badcel te plaatsen en te pogen mijn oude wasmachine te laten staan. Met veel moeite heb ik hem net niet van de trap geschopt.
Maar dat was het absurde niet – dit gebeurd me aan de lopende band - het werd erger. Het bed was namelijk niet in orde en moest terug opgehaald worden. Deze keer vond de eerste medewerker dat ik maar van acht s’ochtends tot zes s’avonds beschikbaar moest zijn maar na een flinke tirade mijnerzijds kwam de tweede medewerker met de schappelijke tijd van kwart over drie s’middags. Uren eerder werd ik echter wakker omdat er zowel beneden als boven wordt aangebeld, op mijn deur getimmerd wordt, een debiel in het trappenhuis mijn naam staat uit te schreeuwen en tegelijk de telefoon een aantal keer over gaat. Ik schiet wat aan, doe half verdoofd open en de klootzak himself komt breed grijnzend boven en zegt “u lag toch niet uit te slapen zeker”, “is toch lekker dat we vroeg komen, heb je nog eens wat aan je dag voor de verandering” en meer van dat. Ik behandel hem als de gore klootzak die hij is, lach hem vierkant uit als hij zijn nek breekt over rommel, maar hij heeft duidelijk lol in het spelletje sarcastisch aftroeven. Tot hij zegt “waarom wilt u ook s’middags, leeft u er maar op los ofzo?”. Ik bijt hem toe dat ik een hersenafwijking heb en daarom s’nachts niet slaap.
Alsof er een baksteen op zijn hoofd viel! Daar had hij duidelijk niet over nagedacht. Hij mompelde een paar keer sorry en zei daarna vaag dat ik hem dat ook niet verteld had. Ik vraag hem of ik het op mijn voorhoofd moet laten tatoeeren maar allee, dat blijkt niet nodig. Dom vraagt hij nog “nu vindt u mij zeker een nare jongen”. Ik beaam dat ik hem een gore klootzak vind maar dat ik dat vorige week al vond. Als hij me half lachend toch een fijne dag toewenst moet ik helaas zelf ook een beetje lachen. Te absurd om woest te blijven ..
Maar toch, hoe weinig leven heb je en hoe waanzinnig triest ben je als je de hele dagplanning omgooit om mij te komen treiteren ..  omdat ik misschien wel uit wil slapen??!!