[edit]Dit logje is enigzins aangepast omdat het oorspronkelijke stuk wat misverstanden kon oproepen.[/edit]
Mijn vader en ik mogen graag discussieren over wat wij zien als misstanden, minkukelige politici en meer van dat. Hoewel, discussie kan je het bijna niet noemen, over het algemeen zijn we het roerend eens (en kunnen er toch úren over praten, het is een gave). Nav die gesprekken en ons gezamenlijk drukmaken over de push een copie van de buren te worden in bijna elk opzicht wat je kan bedenken, besloot ik dat eens op mijn log te gooien. Drie dagen schreef ik me in het zweet om te merken dat de bedenksels hierover simpelweg teveel waren om in één log te persen (zonder een volkomen chaotisch ADHD-getint stuk te produceren). Et voila, vandaar een serie.
Groot was mijn verbazing toen ik merkte hoe eens de reagluurders het over het algemeen zijn op dit gebied. Verbaasd vooral omdat de gesprekken hier geen weergave lijken van wat er in de maatschappij speelt. Eigenlijk zijn veel het blijkbaar eens dat wat we gezamenlijk in de maatschappij in stand houden, geen prettige ontwikkeling is.
En dat doet me aan iets denken wat ik me al een half leven afvraag (voor de duidelijkheid, niet over de reagluurders op dit log maar als maatschappelijk fenomeen). Als het zo is dat velen iets niet willen, hoe kan het dan dat we toch allemaal meewerken het wel te doen en vice versa? Is de theorie goed maar de praktijk weerbarstig? De drang om niet uit de toon te vallen zo groot, dat er ook meegewaaid wordt met de kritische wind van het moment? Vallen de ogen misschien dicht als het om de ik gaat? Of is het een vorm van moedeloosheid, het ultieme Nederlandse ‘wat kan ik er aan doen, het gaat toch niet werken’?
Misschien is het wel – nog griezeliger – net zo’n maatschappelijk fenomeen als niet uit de toon willen vallen. Hordes mensen zijn op zoek naar échte vrienden en weten prima te omschrijven wat ze daar van verlangen, zelf zijn ze zelden degene die de verwachtingen waarmaken naar een ander toe met tot resultaat dat het zowel het verlangen als de frustratie in stand gehouden blijft. Zou dit net zo werken, afzonderlijk willen we wel maar gezamenlijk komt er weinig van terecht?
Blijft toch de vraag waarom dat dan is …
Ben Helder
Het is zo omdat niet iedereen een slimme vader heeft om mee te discusiëren ..
Twennie Five
Hoe bedoel je precies CiNNeR? Meewerken met wat er op je log gereageerd wordt? Of meewerken met het politiek gekonkel in Den haag?
Met wat betreft het eerste zeg ik toch écht wat mijn eigen mening is.Als dat toevallig strookt met de rest so be it.
Wat betreft politiek den Haag is het bij mij een totaal ander verhaal. Ik heb niet het idee dat ik ook maar iets kan veranderen met wat er daar besloten wordt. Een eenheid vormen we in dit land ook niet, dus feitelijk kunnen de jongens en meisjes op het binnenhof vrijelijk hun gang gaan. Als ik niet het idee heb dat ik ook maar iets aan een bepaalde situatie kan veranderen steek ik er ook geen energie in. Dat vind ik zonde tijd. We hebben hier in nederland toch geen eenheid tegen de regering wat dat betreft. Dit in tegenstelling tot landen zoals Servië bijvoorbeeld, waar de mensen veel politiek bewuster zijn naar mijn idee. Ik zwem daarom dan ook voorzichtigjes met de stroom mee en hou af en toe de kant vast zodat het niet te snel gaat.
Ben ik dan een slapjanus? Hmm, ik weet niet. Als ik me er over opwind krijg ik toch alleen maar een maagsweer en aan het einde van het liedje gebeurd er toch uiteindelijk wat ik niet wil.
Ik laat het dan dus maar zo.
CiNNeR
@Ben helder: ik prijs me daar dan ook zeer gelukkig mee 🙂
@Twennie Five: ow nee, ik doelde niet op mijn log of de reagluurders. Naar aanleiding van het feit dat we het opmerkelijk eens waren met zijn allen, kwamen wel de vragen maar over de maatschappij, Den Haag etcetera. Heb maar een kleine aanpassing in de tekst gezet om dat wat duidelijker te maken.
Enneuh, hopelijk was dat een retorische vraag 😉 Ik denk dat het een juist het ander veroorzaakt: omdat velen afzonderlijk denken dat er toch niets te veranderen is, gebeurd dat dus ook niet meer. Zouden al die mensen die er feitelijk hetzelfde over denken hun geluid wel laten horen, zou er een gezamenlijkheid ontstaan die wel enige invloed zou kunnen uitoefenen.
Bovendien zit het ook in de kleine dingen die een bepaalde mentaliteit oplevert. Bijvoorbeeld het feit dat je zonder werk tegenwoordig niets meer voorstelt. Zeker, de overheid speelt een grote rol om dat idee over te brengen. Maar het is de bevolking die het ook daadwerkelijk overneemt en zelf evenzo gaat reageren en het gaat dragen. Daarom had ik ook niet verwacht zo’n eensgezindheid in het onderwerp te vinden, omdat de dagelijkse praktijk heel anders is.
Greetje
Misschien komt het doordat zaken tijd nodig hebben.
Wij kunnen wel vinden dat iets belachelijk is, maar voordat dát weer een maatschappelijk fenomeen is, zijn we zoveel lichtjaren verder.
Daarnaast denk ik ook dat jouw weblog geen representatieve afspiegeling vormt van de maatschappij, dat zal zeker meespelen.
Mannie
Ik heb meestal een eigen idee over al die zaken. Maar ik kan die beter voor me houden in de meeste gevallen. Ik ben niet zo welbespraakt zeg maar hehehe
feex
Dat is juist dat dubbelzinnige..
Je verwacht dat mensen die bij justitie/politie werken ook eerlijk zijn, Dat mensen in de zorg ook zorgzaam zijn. Dat diegene die klaagt over lawaai van de buren, zelf geen lawaai maakt.maar meestal blijkt dat we bij anderen een doorn zien en zelf een balk hebben.
Denken en doen komen niet altijd overeen,
En in de praktijk wordt een andersdenken/doendede vaak toch erg bekritiseert.
En klagen is altijd makkelijker dan de dingen veranderen.merk ik in de praktijk..
Chantal
@ Ben Helder, slim zijn is geen vereiste om te kunnen discussiëren.
kurai
niet iedereen wil zijn vingers branden, heeft zin om het voortouw te nemen, de maatschappij is nogal log en groot, om daarin iets te bewerkstelligen moet je toch aardig goed in je schoenen staan, de juiste mensen kennen, of met je neus in de boter vallen,
van nature is de mens daar niet zo goed in.. dus we willen wel, maar zien er wel tegenop…
frans54
“Als het zo is dat velen iets niet willen, hoe kan het dan dat we toch allemaal meewerken het wel te doen en vice versa? Is de theorie goed maar de praktijk weerbarstig?”: Misschien meer een kwestie van de grote aantallen en de grote verscheidenheid van denkbeelden waardoor er uiteindelijk een gemiddelde uit rolt waar niemand echt tevreden mee is?
CiNNeR
@Greetje: mijn weblog zal zeker niet representatief zijn idd. Maar vraag het me al veel langer af naar aanleiding van gebeurtenissen, nieuwsberichten, trends, ontwikkelingen etcetera. Heb de reacties op de logjes meer als aanloopje gebruikt.
Dat ontwikkelingen tijd nodig hebben is een waarheid als een koe. Maar het blijft voor mij wel eigenaardig om te zien dat een ontwikkeling die weinig geliefd is, toch doorzet. Neem eenzaamheid in de maatschappij. De einzelganger is behoorlijk in de minderheid, waar je ook bent zal je mensen vinden die denken dat de maatschappij te hard en te onpersoonlijk is geworden en dat eenzaamheid iets verschrikkelijks is, maar toch zet die trend wel door. Kan daar met mijn hoofd moeilijk bij.
@Mannie: toch denk ik ook niet dat je je erg aanpast 😀
@feex: dus het is een beetje veel naar de ander en weinig naar de zelf kijken misschien? Hoewel dat niet verklaart waarom mensen hun eigen denkbeelden die hun leven zou veraangenamen ook niet altijd volgen, misschien is dat dan om niet boven het maaiveld uit te steken. Klinkt plausibel en ook zonde.
@Chantal: denk niet dat het een zeer serieuze toevoeging was maar een met een knipoog.
@Kurai: je hoeft toch geen voortouw te nemen als je simpel je eigen denkbeelden verkondigd of je eigen principes enigzins naleeft? Dat we niet allemaal een politieke partij beginnen a la, maar dat we bijvoorbeeld omkomen in de afschuwelijk slechte servicebalies in alle takken van het bedrijfsleven onder alla lagen van de bevolking lijkt me geen kwestie van geen voortouw willen nemen.
@frans: dat kan ik me wel voorstellen in de politiek, het poldermodel kent zo zijn nadelen. Maar zou het individueel ook zo ver strekken dan. Wie weet, beetje geholpen door het roedelgevoel in de mens.
Tedje
Wat een lappen tekst zeg. Pfff, valt niet mee om de aandacht daarbij te houden. Ik moet bekennen dat ik ook niet helemaal begrijp wat je bedoelt. Zoiets als: “de maatschappij lijkt een andere kant op te gaan dan de individuen afzonderlijk zouden willen”?
frans54
@Cin: waar mensen zich in schikken, hoewel ze het er individueel misschien niet mee eens zijn, is dat gemiddelde (*) dat uit de grote massa rolt. En hoe oneens je het er ook mee bent, het is vaak niet zo simpel er van af te wijken: als het onmogelijk is van één inkomen rond te komen kun je nog zo hard roepen dat je vind dat we verkeerd bezig zijn en dat je het anders zou willen, maar om je gezin draaiende te houden zul je toch meemoeten in de tweeverdienersrage. En zo geldt dat op meer punten. Roedelgevoel? Dat zal ook meespelen. Maar ik denk dat het toch vooral een kwestie is van de druk van de grote massa waarin men mee móet.
(*) misschien kun je in veel gevallen zelfs beter spreken van de grootste gemene deler ipv over gemiddelde: de GGD heeft als eigenschap dat hij altijd kleiner of hooguit gelijk is aan het laagste punt in de reeks.
CiNNeR
@Tedje: met een voorbeeldje (ik ben erg van de voorbeelden 🙂 ): er zijn ontzettende problemen in de thuiszorg sinds invoering van de WMO. De thuiszorg is overgedragen van de staat naar gemeente en deze willen vrijwel allemaal voor een dubbeltje op de eerste rang. Er is een marktwerking ingevoerd en het gevolg is dat vele thuiszorg medewerkers ontslagen worden, vervangen worden voor schoonmaakbedrijven of de keuze krijgen ontslag of onder veel slechtere arbeidsvoorwaarden blijven werken. Dat is nadelig voor de thuiszorg medewerker die er financieel en anderzins op achteruit gaat of helemaal werkeloos raakt, nadelig voor de client omdat die slechtere zorg en minder zorg krijgt en maar moet afwachten wie er komt (in plaats van een hulp die elke week komt kan je ook een blik schoonmakers trekken en moet je maar afwachten wie het is, of ze het wel kunnen en hoe laat ze voor je deur staan). Nou is er eigenlijk vrijwel niemand die dit een goede ontwikkeling vind. de politiek spreekt voortdurend zorg erover uit, de gemeentes trekken aan de bel, allerlei organisaties trekken aan de bel, de medewerkers laten weten dat dit dramatisch is, de clienten zijn massaal bang voor wat komen gaat, de mensen die er weinig mee te maken hebben vinden het verder toch geen beste ontwikkeling. Desondanks gebeurd het tóch en denderd de trein gewoon door. Oftewel veel mensne vinden afzonderlijk van elkaar dat dit anders moet, maar gezamenlijk gebeurd er niets en zet de verslechtering door. Er komen geen stakingen, massale demonstraties of andere acties, de bonden grijpen niet in, de politiek babbelt erover en doet niets.
Dit is maar een voorbeeld maar het gebeurd op allerlei gebieden in de samenleving. ‘Men’ wil het niet maar toch gebeurd het, omdat ´men´ er tegelijkertijd wel aan meewerkt.
@frans54: dat geloof ik toch niet. Vooral niet omdat het ook op gaat in zaken waar geen actie voor nodig is. Stel je moet nu eenmaal beiden werken omdat je anders als gezin niet rondkomt, wil dat niet zeggen dat je ieder ander die arbeidsongeschikt is ook maar als paria moet behandelen omdat diegene niet werken. Dat heeft weinig te maken met de gemene deler als je het mij vraagt.
Bovendien zijn er juist veel ontwikkelingen waar helemaal geen meerderheid voor is maar waar helaas ook niemand iets mee doet. Zoals het voorbeeld wat ik aan Tedje noem hierboven. Blijft voor mij heel eigenaardig. Het gaat om het eigen hachje, er zijn allerlei organisaties die voortouw kunnen nemen, feitelijk is de gemeenschap het grotendeels eens dat er een probleem opgelost moet, degenen die het beslist hebben zijn er zelfs niet gelukkig mee maar in plaats daarvan stort iedereen zich mee in het probleem.
frans54
@Cin: dat zal dan inderdaad het stuk roedel/kudde instinct zijn dat meespeelt. Roedelvorming berust grotendeels op bescherming, veiligheid. Zodra een individu op gaat vallen in een roedel vervalt die bescherming.
En dat leidt volgens mij nog al makkelijk tot een “algemeen aanvaarde norm” die lager is dan het gemiddelde: naar beneden bijstellen is vaak makkelijker dan naar boven bijstellen. Zeker in Nederland waar “je kop boven het maaiveld uitsteken” altijd al wat moeilijk heeft gelegen.
Wat betreft je voorbeeld aan Teddy: er wordt wel degelijk geprotesteerd en ook acties in de thuiszorg dreigen wel degelijk. Dat het toch maar doordendert is volgens mij niet een gevolg van maar met de stroom meedrijven en het láten gebeuren of van kuddeinstinct maar van een stroming die dwars tegen alles in marktwerking heilig heeft verklaart en een momenteel zodanige positie in de politiek, die de regeltjes op dat gebied bepaalt, heeft dat er (tijdelijk hoop ik, langdurig vrees ik) niet aan die stroming te ontkomen is en er tegen onze zin een hoop dingen met die stroom meedrijven. Omdat anders geen enkel compromis mogelijk is. En dan blijkt de angst voor een regeringscrisis steeds weer toch groter dan die voor minder goede maatregelen. Politiek verantwoord handelen heet dat geloof ik. Of het ook politiek correct is (mn tov de achterban)? Lijkt mij ook niet. Maar wat doe je er aan?
frans54
Ook maar even een, puur theoretisch maar wel aanschouwelijk, voorbeeld: een kudde van 100 moet naar een nieuw weiland omdat het huidige is kaalgevreten. 20 willen naar het veldje linksboven, 20 naar het veldje linksmiddden en 20 naar het veldje linksonder. 40 willen daarentegen naar rechts en kiezen allemaal voor rechtsmidden. Zolang die 3 x 20 = 60 het niet eens worden over waar links ze nu naar toe willen en ieder blijven streven naar hun eigen voorkeur kan die groep van 40 de meeste druk uitoefenen en zal dus, hoewel de meerderheid daar tegen is, toch naar rechts gegaan worden.
Een kwestie van te grote verdeeldheid van de meerderheid dus.
CiNNeR
@frans54: Volgens mij praten we wat langs elkaar heen. Neem jouw voorbeeld even, dan bedoel ik iets anders dan jij uitlegt. Ik geef aan dat er veertig naar rechtsmidden willen en zestig willen en mass naar linksboven, maar die zestig gaan desondanks óók naar rechtsmidden. Oftewel er is geen verdeeldheid in de meerderheid en bovendien gaat het ook niet om een compromis.
Daarin vind ik de thuizorg juist een uitmuntend voorbeeld. De weinige acties die er zijn, zijn echt wonderbaarlijk beperkt. Rotterdam heeft een kleine demonstratie gekend die de NOS nog net haalde, hier en daar is een debatje, gemor of een petitie maar allemaal klein en weinigzeggend. Het enige wat vrij massaal is, zijn de persberichten die van hoog naar laag, van links naar rechts worden uitgegeven waarin het probleem wordt aangekaart. En nog erger, de wens om de thuizorg niet in de concurrentie te gooien, niet onderhavig te maken aan willekeur van het goedskoopste bedrijf al is het een schoonmaakbedrijf en wel de kwaliteit van de zorg in stand te houden zo niet te verbeteren, wordt zeer, zeer breed gedragen. De Tweede Kamer, de gemeentes, alle betrokken organisaties (van vakbonden tot indicatiestelling organen, clientenraden tot gehandicaptenorganisaties, seniorenbonden etcetera), de betrokken werkgevers en thuiszorgorganisaties, de medewerkers, de clienten en allerlei mensen er omheen. Zelden wordt een punt zo breed politiek en maatschappelijk gedragen.
Het gaat daarbij niet om een compromis, vrijwel alle neuzen staan reeds dezelfde kant op. het gaat dus ook niet om tegen de stroom in zwemmen, feitelijk wordt nu tegen de stroom ingezwommen door iets door te zetten wat de overgrote meerderheid niet wil. Het gaat ook niet om risico’s op een regeringscrisis, zo breed gedragen is het vrijwel onmogelijk om een kabinet daarover te laten vallen.
Inderdaad hou je dan over dat er een klein pieterpeuterig politiek clubje is wat geilt op marktwerking. Hoe wonderbaarlijk dan toch dat er geen grootsscheepse actie van de grond komt, dat het blijft bij wat gemor waarna iedereen zich erbij neerlegt.
frans54
@Cin: prima voorbeeld inderdaad, waar ik ook geen zinnige redn voor kan bedenken, of het moet zijn dat de politieke wil en meerderheid er wel is maar men het niet zo snel opnieuw kan veranderen, of niet zo snel weer wil veranderen omdat men het “een kans wil geven” en vindt dat eerst de evaluatie – als het dus al helemaal mis kan zijn gegaan – moet worden afgewacht. Waarbij de rest van de kudde denkt “zij zijn de baas (nogal in tegenspraak met het thema van de afgelopen week) dus ik kan er toch niets aan doen”
Ben Helder
Zinnige redn? Ik denk dat Frans een Cinnige reden, iets Cinnerges bedoelt. b-)