De verbolgen journalist en zijn blafbrief

Op internet werd de naam van freelance journaliste Karin de Mik uit Leeuwarden enige tijd in verband gebracht met Cozzmoss. De Mik was vorig jaar een van de klanten van de dienst, maar heeft het nu wel even gehad met het aanpakken van plagieerders. Via Cozzmoss kreeg ze teveel gedonder, zegt ze, waar ze nu eigenlijk wel vanaf wil zijn. “Er zijn heel vervelende dingen gebeurd. Als je nu mijn naam intikt in Google, kom je op een weblog terecht waar een stuk van mij zonder mijn toestemming werd gepubliceerd. Daar werd ook heel negatief over mij geschreven. Ik werk al ruim twintig jaar in de journalistiek, maar zoiets raars maakte ik toch nog niet mee.”

Triestheid is weer eens troef in een artikel over auteursrechtschendingen, claims en blafbrieven. Zoals Karin de Mik die ‘toevallig’ vergeet te vertellen dat zij eerst een betaling en vele excuses heeft ontvangen. De excuses heeft ze nooit geaccetpeerd, in plaats daarvan volgde er een pathetisch stuk over haar vermeende weldoenerij waarin betreffend weblogster en passant door het slijk ging. Laat ik nu toch die weblogster zijn. En dit het antwoord waar Karin de Mik zo van moet schreien … behoorlijk beschaafd als je het mij vraagt.

Maar ook Peter Vincent Schuld hoest en proest dat het een lieve lust is:

Schuld, die door bloggers op internet werd uitgemaakt voor ‘oplichter’, ‘afperser’ en ‘een parasiet van de bovenste plank’, noemt het een heel trieste zaak, met name voor fotojournalisten, dat zoveel werk op internet illegaal wordt hergebruikt. “Het is totaal ondoenbaar om daar iets tegen te doen. Ik heb zelfs met het Openbaar Ministerie rond de tafel gezeten om het probleem aan te kaarten. Dat was niet echt nodig, maar we hebben het uiteindelijk wel gedaan. Om overtredingen van de Auteurswet civielrechtelijk aan te kunnen pakken, moet je namelijk dingen kortsluiten met elkaar. Van het Openbaar Ministerie kwam ook het advies om rechtszaken tegen overtreders aan te spannen. Vanaf dat moment heb ik gezegd dat ik de boel ga schoonvegen. Het kopiëren moet maar eens afgelopen zijn. Als mensen weigeren te schikken, dan dagvaarden we ze.“

Gek. De politie kwam niet meer bij toen ik een blafbrief van Swordstone kwam tonen. Zij noemden het ‘niet meer dan een vodje toiletpapier’. En op 12 september mag Schuld bij de rechter komen uitleggen wat er nou eigenlijk aan de hand is. De zaak tegen FOK! moest teruggetrokken worden eer die goed en wel begonnen was.

Helaas geven de Nederlandse Journalisten Vereniging (NJV) en het ANP inmiddels aan op dezelfde manier actie te willen ondernemen als bureau’s a la Cozzmoss en Swordstone. Want in het tijdperk van web 2.0 en free flow of information kan je de zaken niet scherp genoeg stellen blijkbaar. Valt er geen droog brood te verdienen aan schrijven, dan de weblogger maar aanpakken alsof het criminele bolwerken betreft waar miljoenen in om gaan.

Frappant, er gebeurd ondertussen absoluut niets om kopieren ook maar een piepbeetje moeilijker te maken. Niemand gaat om de tafel om een échte oplossing te zoeken. Er verschijnen ook geen artikelen om webloggers ook maar enigzins te waarschuwen over auteursrecht en wat dies meer zij.

Logisch, dat zou pas écht broodroof zijn nietwaar ..

Wel een aardig citaat uit hetzelfde artikel : “Arnoud Engelfriet komt tegenwoordig trouwens vaker bloggers tegen die geplagieerd zijn door journalisten dan omgekeerd. “Journalisten lijken vaak te denken dat zij zaken mogen overnemen omdat ze met nieuws bezig zouden zijn. Zo raken foto’s van iemands website ineens verzeild op nieuwssites, of worden stukken tekst verwerkt in een achtergrondartikel zonder bronvermelding. Hoeveel journalisten controleren de copyrights van een foto op iemands Hyves-pagina als ze schrijven over die persoon?”