Relatiecrisis in de genen

Vreemde conclusie dat het kennelijk volgens de onderzoekers alleen de sociale binding met de partner verminderd. Wel een erg selectief gen dan. Normaal gesproken zou ik verwachten dat dan sociale binding met alles en iedereen verminderd. En dat dus niet alleen monogame relaties er door bemoeilijkt worden maar alle relaties.

Ik geloof niet in zo,n onderzoek. Net zo min als in de stelling dat monogmamie cultureel bepaald zou zijn. Veelwijverij (wat een krankzinnig woord) is helemaal niet zo populair onder de mensen in Islamitische staten zoals Iran.

Gewoon lekker dat je een gen de schuld kan geven van al je misstappen.

@frans: Dat zou je denken ja. Maar wie weet was dat weer niet interessant om in de krant te melden.

@Denise: zit in een klap weer bij je in de klas hahahaha. Waar ik overigens ook al last van dyslexie had 🙂

@Leibele: dus omdat polygamie weinig populair is in Iran, moet het wel een natuurlijk fenomeen zijn?

@Feex: blijkbaar. Misschien een oergen wat toen nut had voor de jager? Of een miskleun ergens langs de weg. Je weet het niet.

@Pascal: nu nog een gen wat er voor zorgt dat de partner dat excuus accepteert 😉

@Lennard: Beats TON 😉

Ik geloof niet in zo,n onderzoek. Net zo min als in de stelling dat monogmamie cultureel bepaald zou zijn.

Dat kun je wel zeggen, maar slaat natuurlijk helemaal nergens op. Een wetenschappelijk onderzoek moet te herhalen zijn om de uitkomst te controleren. En als de uitkomst steeds hetzelfde is, dan is de boel bewezen en staat het vast.

Het moge bovendien geen geheim zijn dat al dan niet chemische stoffen het gedrag van de mens beïnvloeden of zelfs bepalen. Ik noem alcohol, kalmerende middelen en lichaamseigen stoffen als serotonine. Bovendien zijn de hersenen een complexe structuur waar delicate chemo elektrische verbindingen de gang van zaken bepalen. Gooi de boel door elkaar door die chemische stoffen en de mens gaat andere dingen doen.

Als ik denk aan cultureel bepaalde monogamie denk ik meteen aan Mormonen. Ik denk ook aan Noord Afrikaanse landen waar het gewoon is toegestaan. Marokko bijvoorbeeld. Je kunt dan toch moeilijk ontkennen dat het niet cultureel is bepaald, waarbij ik er van uit ga dat religie onderdeel uitmaakt van de cultuur.

Bovendien bestaan er boeiende wetenschappelijke onderzoeken en hypotheses over wat heet de sperma-oorlog. Dat de voorhoede der spermatozoïden slechts dient om de tegenstand van een andere partner uit te schakelen. Dat het vrouwelijke orgasme er voor zorgt dat ze ter bevruchting sperma beter opneemt. Reden? De man die haar een orgasme bezorgt is zorgzaam en besteed aandacht aan haar. Beter dan een hit and run lover.

Dat gedrag van sperma zou niet bestaan als de mens monogaam zou zijn. Uit die zaken leid ik af dat polygamie genetisch bepaald is. Maar, als in de wereld waarin we leven monogamie de standaard is, dan is dat daaruit afgeleid cultureel bepaald. Elke uitzondering zoals polygamie dus ook.

@Robert: met genen is het inderdaad een kwestie van aan of uit, daar sloeg mijn “selectief” ook niet op. Zo selectief dat het zich slechts tegen bepaalde personen richt, namelijk degenen waarmee je een relatie hebt en slechts binding met degene waarmee je een partner relatie hebt belemmerd lijkt mij echter meer intelligentie te verlangen dan van een aan/uit switch verwacht kan worden. Het lijkt mij normaal dat een gen dat binding belemmerd daarin niet zelf nog een beslissing neemt (een selectie maakt) met wie binding belemmerd wordt (zoals het artikel lijkt te suggereren) maar gewoon algemeen (niet selectief) binding in de weg staat.