Het zal je gebeuren. Je lieve hond is uit logeren en loopt weg. Advertenties, foto’s op bomen, navragen, zoeken en beloningen uitloven, niets brengt hem terug. Tot je een brief krijgt van dierenasiel Osdorp, de hond is daar binnen gebracht. Dat blijkt alleen geen reden tot feest. Vanwege onbenullige redenen heeft de brief te lang rondgezworven, de hond is echter na twee weken al verkocht aan een nieuwe eigenaar. Oordeel: jammer dan.
Het gebeurde Bram. En het verhaal wordt nog veel erger. De nieuwe eigenaar wil het ‘zijn kinderen niet aandoen’ Bram terug te geven aan zijn eigen baasje. En het dierenasiel – die in het item laat zien werkelijk totaal géén hart voor dieren te hebben – brengt wél 880 euro verzorgingskosten in rekening bij het baasje. Dit baasje overweegt naar de rechter te stappen maar maakt wonderbaarlijk genoeg weinig kans op een goede afloop. Een huisdier wordt in het recht beschouwd als ‘ding’ en aangezien dat ‘ding’ op legale wijze is gekocht door de hufters mensen die zich nu eigenaar noemen, valt hen niets te ‘verwijten’. Juridisch dan ..
Inmiddels weten buurtbewoners van deze hufters nieuwe eigenaren alles van dit absurde probleem en maken zij op onsympathieke wijze duidelijk dat zij Bram terug moeten geven. Zodanig dat eigenaren bijna niet meer naar buiten durven om Bram uit te laten. Mooi!!!! Dat ze zo geterroriseerd mogen raken dat ze alsnog besluiten Bram terug te brengen naar het gezin waar hij thuis hoort.
ingrid
BRam moet naar huis JA en zo snel mogelijk!
Heb het met grote verbazing gezien op Een VAndaag gisteravond!
De echte BAasjes van BRam Sukses!!!!
Redstar
Als Bram van mij was, kreeg ik hem wel terug hoor 😉
MeisjeMeisje
Als het mijn hond was, kidnapte ik deze gewoon terug. Echt waar, dan zal ik geen enkel middel schuwen. Vandaar dat het zo belangrijk is dat je je hond chipt en registreert bij de landelijke databank. Boris is een paar maanden geleden weggelopen, juist ja, van de oppas en hij was onderweg naar de snelweg (!) Gelukkig was hij binnen een paar uur terug. Maar ik heb in doodsangst gezeten. Enige voordeel wat ik heb is dat hij een ex asielzoeker is, die nogal lang in het asiel hier in het noorden heeft gezeten. De meeste mensen kennen hem daar nog steeds. Dat scheelt, voor de volgende keer. Mocht ie daar ooit (ik hoop nooit) terechtkomen.
Henk van S tot S
Het asociale gedrag van het asiel en de nieuwe eigenaar buiten beschouwing latende, vraag ik me het volgende af:
Zou het niet aanbevelenswaardig zijn in de algemene voorwaarden van de Nederlandse asiels een termijn te noemen e.d. te noemen, waarbinnen een oude eigenaar nog aanspraak kan maken???
CiNNeR
@allen: moet bekennen, ik wist het ook wel hoe hem terug te krijgen. Mag niet, moet wel. Maar goed, deze mensen waren extreem beschaafd en zie ik dat niet doen eigenlijk.
@MeisjeMeisje: de hond was gechipt maar een medewerker van het asiel had vergeten de woonplaats op de envelop te zetten. Vonden ze ook helemaaaal niet erg want huisnummer en poscode moet genoeg zijn dus vette pech. (Asiel stond altijd al slecht bekend trouwens)
@Henk: de termijn is er al: twee weken. Hij is onmiddelijk na de ermijn drie minuten verstreken was verkocht. De asielmedewerker zei nog “De baasjes hebben pech dat het zo’n erg lieve hond is, die was zo weg” Werkelijk, mens spoorde gewoon niet.
MeisjeMeisje
@Cin, ooh wat erg zeg. Denk je dat je hond zo getraceerd kan worden, werkt het nog niet.
Robert Engel
Dat recht geldt ook als je iets koopt dat gejat is. Stel je koopt in een normale winkel een nieuwe PC, en dat ding blijkt gejat te zijn. Dat ding blijft van jou, want je kon er vanuit gaan dat de verkoper ter goeder trouw was. Anders wordt het als je een PC op een parkeerplaats koopt van een meneer die daar toevallig met de kofferbak open staat.
Er valt hier juridische weinig aan te doen. De koper wat ter goeder trouw, en het asiel als verkoper in feite ook. Ze mochten het beestje verkopen. Aan de andere kant is dat asiel voor de rest bezien zo fout als wat.
Die nieuwe eigenaar zou ik geen moment met rust laten. Worst nightmare en van die dingen. Subtiel, zodat nooit de bal naar mij zou kaatsen als de man naar de politie zou stappen, maar hij zou geen nacht meer slapen.
Robert Engel
Doet me trouwens denken aan de middelbare school, toen een zestienjarige idioot van mij als brugklasser mijn echte leren voetbal had gejat. Kreeg ik ook nooit meer terug. Banden lek van de brommer, suiker in zijn tank, zijn jas in de sloot gesodemieterd en na twee weken klieren zat er ineens een getypt briefje in zijn zak.
BAL TERUG EN WE STOPPEN
ROBBIES VRIENDEN.
Dat hielp.
sillyme
Moet er niet aan denken (ik heb dit verhaal overigens al veel eerder ergens gehoord) Ook wij hebben een hond. De hond van onze zoon van 9! Dikke maatjes en ook die gaat wel eens ergens logeren!
Dit is toch niet normaal! De hond hoort bij zijn of haar eigenaar! De wereld wordt met de dag vreemder………
CiNNeR
@Robert: inderdaad, formeel zit men goed maar moreel schort er alles aan. De mensen van het dierenasiel voelen zich niet op zijn minst wat knullig Dat zet extra kwaad bloed, de houding van ‘ach ja, pech hebben he’. Enfin, we denken gelijk over de oplossing.
@SillyYou: klopt, Haneke Groenteman heeft dit verhaal in september al op haar blog geplaatst, alleen toen waren de nieuwe eigenaren nog niet bekend.