Toen de deur naar mijn toekomst op een kiertje open sprong, sloot mijn vader definitief de deur naar de zijne. Eerlijk gezegd heb ik het aan mijn omgeving te danken dat ik mijn deur niet ook dicht heb gegooid. Alsnog naar de internist, omdat mijn schoonouders de afspraak gewoon maar voor me verzet hadden, mijn vriend al vrij genomen had om mee te gaan, vrienden en familie me elke dag herinnerden dat ik dit door moest zetten. Ik kon de man niet eens vertellen wat mijn klachten waren, geheugen verdronken in verdriet en shock.
Het werd nog moeilijker na mijn eerste B12 injectie. Ik voelde me enkele uren zo goed, meer levend. Beleefde alles om me heen meer intens. De aanvankelijke euforie maar ook het afschuwelijke gemis. De tegenstelling volslagen bizar: niet wetend hoe ik nou verder moest terwijl ik werd vol gepompt met levenslust. In mijn hoofd bezig met dood terwijl mijn hersenen juist meer tot leven kwamen.
Werd er ook overal mee geconfronteerd. Alsof alle beste wensen voor een gelukkig nieuwjaar nog niet erg genoeg waren geweest, vertelden mensen me dat ik er zo goed uitzag. “Het gaat goed met je he, ik zie het aan je”. Onwetend lief bedoeld maar zo intens pijnlijk. Ik wilde er niet goed uit zien, ik wilde ogen zoals ik me voelde, volslagen naar de klote.
Toch, het gaat nu ietsje beter. Langzaam komt het besef dat de tegenstelling er alleen is in mijn emotionele leven maar niet feitelijk bestaat. Mijn behandeling staat los van de keuze die mijn vader heeft gemaakt uit het leven te stappen. Dat ik me soms beter voel laat nog steeds ruimte voor verwarring en verdriet. Geeft zelfs meer ruimte voor verdriet misschien, doordat ik er met hernieuwde kracht een klein beetje beter tegen bestand ben.
Het is vallen en opstaan ..
frans54
Je ziet het goed: je mag je lichamelijk (wat) beter voelen en geestelijk (iets) sterker, dat doet niets af aan de gevoelens over je vader, is geen verraad, misschien zelfs meer een eerbetoon aan de man die je altijd gesteund heeft. En als je zo ver bent mag je je ook weer goed voelen, vrolijk zijn, lachen, de mensen die er niet meer zijn nemen ons niet kwalijk dat we ook ons eigen leven hebben dat zo goed mogelijk geleefd moet worden, het enige dat ze vragen is ze niet te vergeten.
Wenz
Lieve Cinnepin, je bent een wijze vrouw. Inderdaad staat het ene het andere niet in de weg. Tussen al die zware tijden mag je best eens wat meevallertjes hebben, ook dat. Wat lief dat schoonouders en je lief jouw gezondheid zo belangrijk vinden, dat verwarmt het hart. Je bent zo sterk en draagt alles wat op je pad komt, enige geestelijke en lichamelijke verbetering helpt je alleen maar de zware lasten te dragen. Dus geen schuldgevoelens, gewoon blij zijn met de vorderingen op vitaminegebied. En daarnaast je verdriet en misschien we boosheid een plekje geven, uiten en accepteren. Heel veel moed en liefde gewenst voor deze moeilijke tijden – we leven allemaal met je mee.
mack
Ik lees het nu allemaal pas over je vader. Erg om te horen. Gecondoleerd. En veel sterkte. Ik hoop dat je je vaak beter zult voelen.
desiree
Wat een weg, heftig, heftig.
Ik sluit me aan bij de mooie woorden van Frans en Wenz.
Niets is eenvoudig. dat is duidelijk.
Veel liefs toegewenst 😡
@};- (%)
christinA eijkhout
Langzaam komt het besef dat de tegenstelling er alleen is in mijn emotionele leven maar niet feitelijk bestaat
Dat heb je mooi en juist verwoord. Je liefde en het verdriet om je vader wordt niet teniet gedaan door jouw verbeterde lichamelijke omstandigheden, het een heeft niets te maken met het ander. Dus alsjeblieft geen schuldgevoelens.
ton
‘n Moeilijke tijd. Ik kan niet anders dan je sterkte wensen.
Anne
Ook zonder vitamines herken ik deze gevoelens zo goed. Ik vind het frappant dat je spreekt over de deur naar je toekomst, dat je die bijna had dichtgeslagen.
Ik begrijp ontzettend goed wat je ermee bedoelt. Gelukkig dat de geliefden om je heen, geholpen hebben om de deur op een kier te houden.
Ook bij mij kwam dat besef pas later, toen een goeie vriend me vermanend, maar liefdevol duidelijk maakte, dat je partner de enige persoon in de wereld is, die echt helemaal voor JOU heeft gekozen.
Je ouders kan je niet kiezen, je kinderen kan je niet uitkiezen, maar je partner, daar heb je honderd procent zelf voor gekozen en hij heeft jou gekozen en die gedachte helpt mij heel erg, als ik weer eens door een donkere periode ga.
Een hele lieve stevige knuffel Cinny.
CiNNeR
@frans: Dat maakt het soms zo moeilijk, ook dit deelden we inderdaad, tot in detail. Normaal had ik hem als eerste gebeld, overladen met informatie tot hij er moe van was geworden en er om had moeten lachen. Ik mis hem zo. Maar als er een verband is, is het dat hij zou willen dat ik behandeld werd en er van zou genieten. Dat ik er nog wel iets leuks van kan maken. In mijn hoofd vertel ik hem nog steeds alles. Vergeten zal ik hem nooit, net als mijn moeder zit hij diep in mijn hart.
@Wenz: de eerste weken hebben de mensen om me heen het vooral gedaan. Stefan, degene die me altijd rechtop heeft gehouden en alles de moeite waard maakt. Vriendin P die voor me nadenkt als ik even alles kwijt ben en mee het proces door wil maken. Vriendin S die mee is gegaan toen ik de eerste injectie ging halen, me steunt als ik het even zelf niet kan. De wijsheid kwam van hen, het duurde even voor ik het kon overnemen. Voor ik er een beetje blij van durfde te worden.
@Mack: dankjewel. En ook jij sterkte gewenst, bouw veel mooie herinneringen op met en voor je kinderen.
@desiree: nee het leven voelt zelden eenvoudig. Hoewel de vitamines het wat beter maken en misschien ook ietsje makkelijker.
@christinA: gevoelens van schuld worden met de dag minder, alleen liggen verstand en gevoel soms zover van elkaar af.
@ton: dankjewel voor je lieve wensen.
@Anne: je bent van ver gekomen en ik ben blij te zien dat het je beter vergaat en je weer mensen toe hebt kunnen laten. Gek, eerder heb ik je gevraagd waarom je aan Wauter schreef omdat ik het toen niet zo goed begreep. Ik begrijp het nu beter.
citrientje
Een dubbel gevoel, verdriet om je vader en blijdschap omdat ze eindelijk wat gevonden hebben waar men wat mee kan. Maar het staat wel los van elkaar. Je mag blij zijn, je hebt het ook verdient na zoveel jaar ellende en ongeloof.
Maar je vader zou ook blij voor je zijn!!!!
Sterkte
HKH
Mooi gescherven CiNNeR, heel mooi! Het is de wereld op zijn kop, lachen met een traan, pijn en genot in één: sterkte!
CiNNeR
@citrientje: het begint wel te komen. Blijf het erg vinden dat hij precies het goede op dit gebied niet mee heeft kunnen maken maar ook dat is alleen mijn gevoel, ik had hem voor eeuwig bij me willen hebben. Ergens is hij dat ook.
@HKH: dankjewel.
Denise
Jeetje, heftig zeg. Wat verschrikkelijk moet dit voor je zijn geweest en nog steeds zijn. Sterkte!
Emma
Prachtig logje Cinner, en heel erg waar. We kunnen helaas niet alleen de leuke emoties toelaten, en de verdrietige weigeren, met welke injectie dan ook. Het is altijd het hele pakketje. Soms is dat heel hard slikken.
Veel sterkte!