Dat ik bij de notaris kwam voor de overdracht van mijn vaders appartement. En dat dezelfde notaris me even apart nam om iets te bespreken. En ineens vertelde dat hij zich mijn vader nog kon herinneren. Van toen hij de overdracht regelde voor de koop van het appartement zeven jaar geleden. Vroeg of hij mocht weten hoe mijn vader overleden was. En duidelijk even van slag raakte toen ik vertelde dat hij zelfmoord had gepleegd. Liet merken dat mijn vader een fijne man was geweest. En begreep dat ik een afgrijzelijk jaar achter de rug heb.
Het was toch al een absurde dag. Het laatste afscheid met alle nare beelden en herinneringen die elke kamer in het huis bij me opriep, al was het nu volledig leeg. De verkoop van een appartement wat nooit van mij is geweest. Praten met de koopster die een nieuw leven gaat beginnen waar mijn vader het zijne liet. Een makelaar die werkelijk onbeschoft de lolligste thuis was en zelfs een medewerker van de notaris minuten lang luid uitlachte en bespotte om zijn uiterlijk.
En dan de notaris. Hoeveel mensen zal die man niet gezien hebben in de afgelopen zeven jaren? Het was fijn om onverwachts troost te krijgen van een wildvreemde. Fijn om te horen dat zomaar iemand zich mijn vader nog kan herinneren, omdat hij op een positieve manier indruk achter gelaten heeft. Fijn dat zomaar iemand ook even stilstond bij de dood van mijn vader, op zo’n zogenoemde zakelijke dag.
En nu? De koop is rond en het eind van de afhandeling van de nalatenschap komt plots werkelijk in zicht. Dat ik wat kon zakken in de prijs werd beloond met slechts twee dagen te koop staan, op zichzelf al bijzonder in deze slechte tijd. En zo is de zakelijke rompslomp waarschijnlijk vele malen sneller voorbij dan ik had durven hopen of denken begin dit jaar. Nog even, nog even ..
Voor de mensen die zich afgevraagd hebben wat ik bedoelde met onderstaand stuk: Afgelopen vrijdag bleek dat de bank nogal gunstig naar zichzelf toegerekend had. Zo’n zes hypotheekbetalingen teveel. Niemand leek genegen dat snel recht te zetten, voor de zoveelste keer hoorde ik aan hoe alles ooit later wel op zijn pootjes terecht zou komen. In al die maanden is er echter niets op zijn pootjes terecht gekomen en dat heeft me al genoeg geld gekost. Dus besloot ik de zaken er wat simpeler en duidelijker op te maken. Het werd die vrijdag nog rechtgezet of ik zou vandaag niet tekenen voor de overdracht. Met medewerking van het notariskantoor resulteerde dat in de snelle oplossing die hieronder wat cryptisch beschreven staat.
Van de Pot Gerukt
Ik wens U een snelle afhandeling toe van de laatste losse eindjes.
Was getekend
Frans54
Mooi dat deze notaris wel kans zag in al deze ellende een positief geluid te geven en kennelijk ook te helpen. Ik neem aan dat dit niet dezelfde was die je eerder zo ongeveer te kennen gaf dat je het zelf maar uit moest zoeken. Dit klinkt meer als de goede ervaring die ik indertijd had met de notaris.
Mannie
Dat heb je dan mooi getroffen met die notaris, er zijn dus nog wel goede notarissen. Overigens nog gecondoleerd
CiNNeR
@Van de Pot: Dankjewel.
@Frans: Was idd een heel andere notaris. Die hier was een enorme misser duidelijk, de notaris daar is jammer dat hij zo ver weg zit voor ons.
@Mannie: ja, deze was buitengewoon goed gezien eerdere ervaringen. En dankjewel.
desiree
In alle tegenslag waarin je zou verwachten dat het alleen maar nog meer kan tegenzitten zit dit even mee.
Geen kleinigheidje!
Want dit scheelt veel, heel veel.
Beetje bij beetje de laatste zaken op orde krijgen om de financiele rompslomp af te kunnen sluiten…
Wens je veel liefs toe 😡
paul
Fijn dat er nu een einde lijkt te komen aan de rompslomp rond het overlijden. Dan kun je eindelijk terugdenken aan jouw vader op de manier waarop jij dat verkiest.
CiNNeR
@desiree: heel eerlijk, zat het er al een tijdje aan te komen, Het duurt alleen een tijd voor hypotheken van kopers rond zijn enzo. En ik durfde er gewoon niet over te schrijven tot de verkoop werkelijk rond was. Noem het maar een beetje bijgeloof 🙂
Dankjewel voor de goede wensen!
@Paul: Ja, merk dat daar langzaam wat meer ruimte voor komt en het lijk wel of ik nu pas echt in rouw raak zeg maar.
Don Juan
Godgloeiende, van zeer dichtbij heb ik 2 zelfmoorden meegemaakt, het is de meest laffe manier om uit te stappen. Get a life, zou ik bijna zeggen. Sla het boek dicht en begin een nieuw!
CiNNeR
@Don: dat heb je nu wel vaak genoeg hier uit staan roepen. Ik zou zeggen, get a life yourself en dicteer het mijne niet. Dat jij zelfmoord een laffe daad vindt is je goed recht. Het moge je echter toch lang en breed duidelijk zijn dat ik het daar niet mee eens ben.
Vraag me af met hoeveel wrok je rondloopt door de twee zelfmoorden die je van nabij hebt meegemaakt. Heb je het gevoel dat ze het jou aangedaan hebben, in plaats van dat het een keuze van deze personen zelf was?
Stefan
Don Juan moet eens leren zijn mond te houden, anders gaat hij iets anders van dichtbij meemaken. Mijn rechtervuist bijvoorbeeld.
GobboE
@ Cinner > Verrassend dat de notaris dit persoonlijke bericht toevoegt.
Maar wederom veel sterkte met de afhandeling en de rompslomp die eht met zich meebrengt
Frans54
@Don: mensen die suicidaal zijn zitten meestal in een boek dat zich niet dicht laat slaan of waar ze als het dicht wordt geslagen nog steeds in opgesloten zitten. Hebben geen leven, laat staan de optie om een nieuw te beginnen.
En laf? Zoek even in je gereedschap een hamer van 500 gram of meer, leg je duim op tafel en sla er zo hard als je kunt op met die hamer, eens zien hoe “laf” jij bent. (je hoofd op tafel leggen en daarop slaan is ook een optie, maar zover wilde ik niet gelijk gaan)
CiNNeR
@GobboE: Dankjewel
@Frans: ik neem aan dat Don op mij doelt met dichtslaan van boeken en starten van een nieuw leven. (Het is niet de eerste keer dat hij de behoefte voelt uit te roepen hoe gelukkig ik niet moet gaan worden.) Maar goed, dat werkt niet zo goed niet op die manier. Voor hem ook niet vermoed ik.