De zelfmoord van uw vader is dan ook geen probleem van u. Nou ja, wat er om heen is gebeurd raakt u natuurlijk wel iets dan.
Inderdaad, het gesprek met het GGZ was zo mogelijk nog meer verbijsterend dan de vorige gesprekken. In het kort: het GGZ doet niet aan rouw of rouwverwerking, alles wat ik mis vind bij het GGZ is mijn eigen schuld omdat ik niet letterlijk het woord ‘rouwverwerking’ in de concrete hulpvraag heb gebruikt (en de huisarts ook al niet, foei), ze hebben ‘geen enkele indicatie voor rouw’ bij me kunnen constateren (?) maar wél bakken vol innerlijke problemen plus borderline kenmerken al kon ze er niet één voor me benoemen. Input van mijn kant was slechts ‘mijn mening’ dus hoefde niet besproken en aan mij de keuze, of toch de dagbehandeling in of onmiddelijk de deur uitlopen en niet meer terugkeren naar het GGZ. Tja … U mag nooit meer raden.
Moet bekennen dat het me meer geraakt heeft dan mijn doorgaans assertieve zelf normaal zou toelaten. Voornamelijk omdat werkelijk iedereen die bij de dood van mijn vader betrokken is geweest – tot en met de ingeschakelde agenten en de uitvaartondernemer aan toe – een vorm van geestelijke bijstand heeft gekregen. En ik voor de zoveelste keer dit jaar op straat stond met een keiharde schop na en niet meer dan een de zoveelste klachtenprocedure in het vooruitzicht. Deze keer niet wetend of ik moest gaan janken of iemand zou gaan beschadigen.
En ik geloof het wel, er zal heus wel ergens iemand te vinden zijn die normaal een beetje professionele hulp kan bieden. Maar ik zal er niet meer naar gaan zoeken. De volgende die zo onrespectvol over mijn vader is of het verzint waar ik bij sta, sla ik namelijk wel de tanden uit zijn of haar bek waarschijnlijk.
Zeker heb ik een lieve man, lieve familie, lieve vrienden en komt de hulp soms uit onverwachtse hoek. En zeker, dat is vele malen meer waard dan de ontelbare hoeveelheid baggerinstanties die Nederland ‘rijk’ is. Maar toch. Bij deze mensen moet en wil ik rekening houden met wat zij zelf hebben doorgemaakt. Is niet alles moeiteloos bespreekbaar. Kan je elkaar soms even niet zo goed helpen als je zou willen. Juist deze mensen hoopten dat ik een klein beetje hulp erbij zou zoeken.
Zielknijper
En Zo is het gesteld in GGZ land Eerwaarde Cinner..
Uw gewette Mes legt hier genadeloos het onwelriekende gemacereerde innerlijk van onze Welgeprezen Gezondheidszorg bloot!
Diep Triest! Niet de band , maar de emotie!
Dat dit soort Lieden nog een Paycheck ontvangen voor hun Wanvertoning!
Waar gingen zij ter Leering, vraag ik me dan af.
BaggerInstantie inderdaad..
Maar wel mooi zielig…
Een beetje weldenkend Mensch dat met zijn/haar emotiën in de knoop raakt kan hier dus niet terecht.
Alleen waarlyck Zwakke Noodruftige Zielen, zonder ruggegraat waarschijnlijk en a-assertief worden door deze Moloch ingeslikt om in de Vreeslycken Ingewanden voor Immer rond te waren..Wanhopig zoekend naar een uitgang, doch de sphincter blijft strak gesloten..
Ik zeg U, zelfstudie!
Verdiep Uzelve in de literatuur van de Psyche en Emotieën-Verwerking.
Kübler Ross, hoewel gedateerd, zal U op het pad zetten..
Bureay Slachtofferhulp is kennelijk alleen gefocust op de hulpverleners zelf…
Weest Sterk, Ken Uzelve en geloof in Uzelve.
U zult Voort-Varen!
Avé Vrouwe.
Frans54
Ik heb (ook omdat dit logje vanmorgen al in mijn rss-feed verscheen maar hier niet te vinden was) zo maar de indruk dat dit een ietwat gekuisde versie is van wat je eigenlijk over het een en ander had willen zeggen. Verder weet ik ook even niet hoe hierop te reageren (anders dan met kreten als “belachelijk” ïdioot” of “hebben ze daar zelf wel eens aan een behandeling gedacht, die lijken ze namelijk hard nodig te hebben”)
CasaSpider
Dit is natuurlijk jouw versie van het verhaal.
Maar dit komt zo vreemd over van de kant van de “hulpverlener” dat ik nu zeer nieuwsgierig ben naar hun versie.
Kun of ga je hier nog wat mee doen?
HenK
Letterlijk onbegrijpelijk.
“De zelfmoord van uw vader is dan ook geen probleem van u. Nou ja, wat er om heen is gebeurd raakt u natuurlijk wel iets dan.”
Is deze houding onderdeel van een geheim bezuinigingsplan ? Moeten er wachtlijsten worden weggewerkt ? Gaat men alleen nog mensen met een aantoonbare biologische afwijking in behandeling nemen, volgens een vaststaand protocol ?
Je mag met de diagnose “innerlijke problemen plus borderline kenmerken” in dagbehandeling. “Geen enkele indicatie voor rouw”.
Nogmaals: Onbegrijpelijk!
Met Zielknijper ben ik eens, dat ‘Lessen voor levenden’ van Elisabeth Kübler-Ross een uitstekend boek is, dat je kan helpen je eigen rouwproces te begrijpen.
Gecombineerd met begrip en ruimte van wie je dierbaar zijn, kan het je helpen wat gebeurd is een plaats te geven.
Goede professionele hulp had dat proces waarschijnlijk kunnen versnellen, maar die wordt blijkbaar niet meer gegeven door het/jouw GGZ.
En wie onrespectvol over je vader spreekt, kent niet zijn verhaal en heeft niet zijn gedichten, die hij schreef na het overlijden van je moeder, gelezen.
Ik hoop dat het vieren van de herinneringen aan hem de trauma van zijn dood zal (gaan) overheersen.
CiNNeR
@Zielknijper: u kunt het weer poëtisch verwoorden, dankjewel. Ook voor het leesadvies, ga binnenkort op zoek naar dat boek.
@frans: het is inderdaad een gekuisde tweede versie. De eerste versie had ik gedetailleerder weergegeven wat ze me heeft verteld maar daar zat wel erg veel prive van mezelf bij (en ik ben al zo openhartig) en ik werd er nogal mistroostig van. Bovendien vond ik het zelf ineens deprimerend voor mijn lezers om neer te planten. Maar het bleef dwars zitten en ik wilde toch het vervolg ook weergeven, dus vandaar een tweede, kortere versie later dezelfde dag. Je kan er ook niets op zeggen maar vind het fijn dat je reageert.
@CasaSpider: vreemd genoeg is het eigenlijk vooral haar kant van het verhaal (al begrijp ik wel wat je bedoeld), drastisch ingekort tot de strekking maar in haar bewoordingen. De citaten (hier en in het vorige stuk) zijn de letterlijke citaten zelfs. Ik heb geprobeerd haar op alles wat me dwars zat aan te spreken of verduidelijking te vragen, maar ze ondebrak me telkens, gaf me letterlijk ‘de schuld’ in die bewoordingen van alles wat mij dwars zat en vroeg zich zelfs openlijk af waarom ik in hemelsnaam terug op gesprek was gekomen.
Inmiddels blijk ik iemand te kennen die ook bij haar is geweest en dezelfde ervaring heeft. Zij werd er bang van en is midden in het gesprek weggegaan om niets meer te laten horen, ze durfde niet terug. Ze durfde ook geen klacht in te dienen. Nu wil ze dat alsnog doen, omdat ik dat ga doen.
Dat is hetgeen wat ik nog kan doen, een klacht indienen. Ik verwacht eigenlijk niet dat daar iets wezenlijks mee gebeurd en zou het liever loslaten deze keer. Maar goed, ik wil mijn dossier vernietigd hebben en daar een schriftelijke bevestiging van, dus dan moet ik wel. Zal de klacht indienen bij zowel de klachtencommissie van het GGZ als de clientenraad van het GGZ. Verder zal mijn partner aan zijn psycholoog vragen hoe dit nu mogelijk is. Hij krijgt namelijk hulp van iemand anders maar bij hetzelfde GGZ, vanwege dezelfde gebeurtenis. Hij krijgt wel de mogelijkheid te praten en gaat naar zijn zesde intake gesprek binnenkort en dat verloopt allemaal uiterst fijn (het was voor mij de aanzet toch opnieuw wat hulp te zoeken).
@HenK: zal zeker op zoek gaan naar het boek en denk dat je gelijk hebt dat ik er met mijn omgeving wel kom. Vind het heel mooi dat je mijn vaders gedichten aanhaalt. Op het forum van Karin heb ik zoveel begrip juist voor hem gevonden, wat mij heel veel heeft geholpen.
Ik denk wel dat de mooie herinnering van zijn leven de boventoon zal gaan voeren, dat is wel iets waar ik heen wil in elk geval. Alleen denken aan zijn dood, zou hem enorm tekort doen.
Jaco
Ik denk dat het meeste wat ik zou willen zeggen al door anderen is gezegd, dus daar laat ik het bij. Ik heb bewondering voor het feit dat je de klachtenprocedure ingaat. Meer dan terecht, voor zover ik kan beoordelen is deze vrouw absoluut niet geschikt voor haar werk, al moet het erg raar lopen wil je uit je beroep gezet worden door een klacht, of serie klachten, helaas. Wat ik vooral niet snap is dat zo’n vrouw niet even een klikmoment inbouwt, dat hoort gewoon bij een intake, en wel zo gauw mogelijk. Er is overduidelijk geen klik tussen jullie twee (en dat ligt niet aan jou), en een therapeutische relatie heeft geen enkele zin zonder die klik.
Ach, ik wens je zo toe dat je gewoon bij iemand komt die wél in staat is om doodgewoon naar je verhaal te luisteren, en je handvatten geeft om je ervaringen met de zelfmoord van je vader, en wellicht andere ervaringen een plek te geven en achter je te laten. Heel veel sterkte, Cin!
John Konings
hee Cinner, weet je nog dat Karin (zusje van Marilyn) in 2005 is overleden nota bene op vrederust (ggz wzb). nou vandaag 09-01-2010. kregen we een rekening van ggz wnb. de waskosten van Karin over de periode nov. 2009 bedragen 50 euro!!!!!!!! die schat is al bijna 4 jaar dood. hoe denk je dat Marilyn reageerde op zo’n rekening. Ik heb het al eerder gezegd en ik blijf hierbij, ze zijn daar zwaar geschift, en ik begin eraan te twijfelen of het besmettelijk is, want meer en meer medewerkers daar krijgen last van ‘n bepaalde vorm van Ignorance. FUCK EM ALL. ik wens jou het allerbeste en nog gefeliciteerd met je (almost) husband. liefs, John en Marilyn^:)^
Simone
ja zo gaat dat bij het ggz.onmenselijk,koud,ongeinteresseerd,arrogant,alles is zogenaamd altijd de schuld van de patient.ze zijn inderdaad zelf zwaar geschift bij het ggz,bij veel mensen die daar werken zit er geen moreel en geweten meer in.k*tbedrijf.een woord wat ik nooit gebruik maar voor dat oerkille k*tggz maak ik en ook mijn vriendin graag een uitzondering.wat een stel malloten dir zogenaamde hulpverleners…het is echt heel erg!