Ze zeggen dat een chronisch zieke dagelijks keuzes moet maken, vanwege gebrek aan energie. Men kan het een of het ander, maar niet beide op een dag. Zeker worstel ik daar ook mee, maar ik lijk nog meer moeite te hebben met de traagheid in mijn bestaan. Je kan het zo gek niet bedenken of ik doe er vele malen langer over dan vroeger. Tikte ik in mijn gezonde jaren binnen minuten even een mailtje weg, nu wijst de klok vier uur verder aan tegen de tijd dat ik bij groetjes en liefs ben aanbeland. Vol verwondering merk ik telkens weer dat elk klein boodschapje een tot twee uur in beslag neemt. Kleding van de wasmand naar een rekje overbrengen, duurt het slechts drie kwartier ben ik enorm gelukkig. Tel daar de noodzakelijke rustmomenten en slaapjes bij op en u begrijpt, tijd vliegt aan me voorbij terwijl ik me met een slakkengang door mijn to do lijstjes worstel.
Ik vermoed dat het trage niet zozeer gebrek aan energie is als gebrek aan concentratie. Dit stukje alleen heb ik al zes keer terug gelezen om te zien waar ik was, of ik niet ben afgedwaald en of ik niet in herhaling val. De verder ik schrijf, de langer dat weer duurt natuurlijk. En zo ben ik wel even bezig met een stukje van niks.
Een voordeel, u was er vast zó mee klaar …
Cisca
Nou inderdaad het las lekker vlot weg haha. Heel herkenbaar allemaal.Kan er soms enorm kwaad over worden. Tijd is als los zand in de vingers. AAn het eind van de rit heb je geen dOnder gedaan of meegemaakt behalve de dingen in huis. De wereld leeft in een iets ander tempo waar ik geen grip meer op kan krijgen. BAH
desiree
Ook voor mij geldt dat de wereld als een sneltreinvaart aan me voorbij raast…
Ook ik weet vaak niet meer hoe ik nog in moet stappen.
Volgens mij zijn het er ondertussen al een heleboel mensen die de trein missen.
Vaak leg ik me er maar bij neer, moeilijk maar gewoon geen keus :-s
CiNNeR
@Cisca: Vind het vooral vervelend omdat ik in mijn hoofd sneller ben dan de tijd aangeeft. Kan het blijkbaar nog steeds niet goed inschatten.
@desiree: ben nooit goed geweest in accepteren van wat is. Lastig trekje 😉
HenK
Sinds ik reuma erbij heb gekregen is mijn concentratievermogen en tempo, ook wanneer er geen ontstekingen zijn, op halve kracht.
Maar ja, zonder de medicijnen die het veroorzaken zou het niet veel beter zijn… maar dan door de pijn.
Gebrek aan energie, altijd moe zijn… bah!
Mooi trouwens, je laatste zinnetje. Je gevoel voor humor is in ieder geval niet aangetast.
Het ga je zo goed als mogelijk, Cindy. Hopelijk komt er verbetering ten opzichte van hoe je je nu voelt.
Met vriendelijke groet,
Henk.
Luuk
Je tekst leest inderdaad vlot weg. Maar dat is alleen maar omdat hij GOED geschreven is.
ctje
ja hoor ik ben er zo door, en zolang het zulke korte stukjes zijn dan haal ik het eind ook nog. 🙂
CiNNeR
@HenK: dankje!
@Luuk: zit er van te blozen!
@Ctje: LOL, beter dan de langdradige verhalen 😉
Frans54
Net een (mij veel te lange) periode achter de rug van meer dan toch al gebruikelijk steeds die keuzes te moeten maken waar wel en waar even niet energie aan te besteden. Ook bij mij speelt dan (vooral waar het om loggen gaat) die concentratie – of is het nu toch een kwestie van coördinatie? – een beetje mee: nog steeds doen mijn vingers af en toe iets anders dan mijn hoofd in gedachten had dus ook ik besteedt een hoop tijd aan het opsporen van fouten, ontbrekende (of juist dubbel getypte) zinsdelen e.d.
CiNNeR
@Frans: ben er nog steeds niet achter of dat gebrek aan coördinatie is of concentratie. Hoe dan ook is het lastig. Blij dat je weer een beetje opgeknapt bent, duurde zeker lang