Vorige week kreeg ik voor een tweede maal in korte tijd een EMG (elektromyogram). Wat neerkwam op veertig minuten in een benauwd washok zonder afleiding – behalve mijn man gelukkig – met benen en armen in een waterbak wachten tot alle lichaamsdelen netjes 37 graden warm waren om me vervolgens een kleine anderhalf uur te laten martelen door middel van stroomstootjes, aanprikken van spieren en dichtdrukken van een geraakt bloedvat onder het mom ‘wie gebruikt er tegenwoordig nog pleisters’.
Pijnlijk maar te doen, was ik er fysiek vrij snel weer van opgekrabbeld. Maar op een of andere manier raak ik erg emotioneel van dit onderzoek en gaat dat langer mee. Als een borderliner die zich snijdt om te voelen, leveren de stroomstootjes me meer gevoelens op dan concrete gedachtes aanleiding voor geven. De dagen na het onderzoek doorsudderend tot spontane huilbuien, supersnelle humeurswisselingen en enkele woede aanvallen.
Vraag me af of dit een normale bijwerking van het EMG is of dat ik wellicht stiekem nog heel wat te accepteren en te verwerken heb …
Overigens kreeg ik deze keer nog geen uitslagen, acht februari hoor ik waaraan en waaraf. Wordt vervolgd dus.
ctje
veel sterkte!!!!
HenK
“Vraag me af of dit een normale bijwerking van het EMG is of dat ik wellicht stiekem nog heel wat te accepteren en te verwerken heb …”.
Het psychologen-antwoord: Wat denk je zelf?
Mijn leken-antwoord: Dit is de voor jou normale reactie op een EMG, die je -met een beetje geluk- even (liever langer) van het snijden afhoudt. Het zou dus zelfs een positieve bijwerking kunnen zijn, Cindy.
Sterkte bij het wachten op de uitslag (altijd weer vervelend!).
Met vriendelijke groet,
Henk.
Thinkie
ik begin een beetje in herhaling te vallen maar kan zo op de erg vroege morgen geen zinniger/origineler reactie bedenken: hug!
desiree
Ik heb daar geen EMG voor nodig, gaat bij mij helemaal vanzelf dat zenuwen over reageren op van alles :-s
Sterkte, hopelijk niet al te negatieve uitslag (dat komt er dan ook nog eens bovenop… )
Daan
Sterkte met wachten op de uitslag en het er weer emotioneel bovenop krabbelen!
Pleisters zijn toch handig, dichtdrukken betekent meestal dat je ook een hand mist om dingen mee te doen..
CiNNeR
@ctje: tnx!
@Henk: er staat slechts een vergelijking met ‘een’ borderliner. Ik ben geen borderliner en heb nog nooit in mezelf gesneden (gelukkig).
@Thinkie: tnx!
@Desiree: hm, ook niet zo fijn eigenlijk.
@Daan: In dit geval drukte de arts het prikgaatje zo hard mogelijk dicht, het was vooral erg pijnlijk. Had liever een pleistertje gekregen 🙂
Frans54
Dat stevig dichtdrukken drukt ook het onderliggende bloedvat dat immers aangeprikt is dicht en voorkomt daardoor deels of geheel een vette blauwe plek. Werkt ook prima na bloedprikken: niet gelijk een pleister er op maar even goed stevig dichtdrukken.
CiNNeR
@Frans: werkte bij de tweede poging ook prima. Alleen moest hij zo hard drukken op een nogal ongelukkige plek, dat het uiteindelijk zwartblauw is geworden van het dichtdrukken (nu anderhalve week later nog zichtbaar). Dan is een pleistertje toch net iets makkelijker als je het mij vraagt 😉