Tot mijn verrassing en in tegenstelling tot de heldere tekst in de aanvraag bleek afgelopen vrijdag dat mijn rolstoel van de WMO een transport rolstoel is. Oftewel, een vervoersmiddel om van A naar B te geraken, niet geschikt om zelfstandig mee de hort op te gaan of uren tot dagen in door te brengen. Geen wonder dat ik zelfstandig letterlijk geen meter vooruit wist te komen en de stoel zelfs voor mijn man op den duur wat zwaar werd om voort te duwen. Maar goed, het feit dat ik al snel een tennisarm en een rammelende schouder opliep was natuurlijk ook geen teken dat ik er ver mee zou komen.
Dus mocht ik afgelopen vrijdag op revalidatie een rolstoel met e-motion wielen proberen. Ik werd bij voorbaat gewaarschuwd dat de wielen reageren op de minste beweging en daar was geen woord van gelogen. Het betekent niet alleen dat je makkelijk en snel vooruit kan, het betekent ook dat je bij elke verkeerde beweging tegen de muur of een paar scheenbenen aan zit. Hortend en stotend rollend en remmend alsof ik voor de allereerste keer op een fiets zat, wist ik peentjes zwetend op de gang te geraken. Na wat extra instructies hoe dit het handigste aan te pakken, kwam ik redelijk recht door de gang heen en kreeg ik er wat vertrouwen in. De eerste hoge stoep (met oprit) buiten was dan weer uitermate griezelig. Jawel, ik heb kiepwielen en inderdaad, ik zal niet snel achterover mieteren. Maar hee, ik zie die kiepwielen niet! Het was als zo’n therapie sessie om vertrouwen in je omgeving te krijgen, waarbij je jezelf zonder aarzelen naar achteren in de armen van je partner moet laten vallen. Alleen dan zonder partner! Ik vertrouwde het dus niets en de mentale drempel was vele malen hoger dan de stoep waar ik op wilde komen. Net toen ik het bijltje erbij neer wilde gooien, liet de mijnheer van Welzorg lachend merken hoever de stoel naar achteren kan kantelen (woeaaaahhhh!) dus dat de stoep heus wel haalbaar was. En inderdaad, uiteindelijk bleek ik het – net als miljoenen andere rolstoel gebruikers – prima voor elkaar te kunnen krijgen.
Fijn, dan hoef ik nog niet aan de joystick namelijk. Iets waar ik stiekem toch wel veel moeite mee had omdat het – hoe dom en fout het ook klinkt – me zo gehandicapt doet voelen (Ja, de ergotherapeut lacht me ook regelmatig uit). En hopelijk houdt het mijn armspieren wat langer goed. Kreeg wel nog even op mijn lazer omdat ik was ‘vergeten’ te vertellen dat ik wat gevoelsstoornissen in mijn handen heb de laatste tijd. Ik hoop eigenwijs dat het door de kou komt, wat echt wel kan schelen.
Het blijft nog even spannend. Want dat ik de e-motion wielen mocht proberen wil niet zeggen dat de gemeente het ook daadwerkelijk goed gaat keuren. Meteen een oefening in geduld, de aanvraag is vorig jaar november in gang gezet. Hopelijk verloopt de laatste stap ietsje sneller en zoef ik binnenkort door de straten heen.
Ctje
Hopen dat ze emtion geven en een beetje rap!!!
Henk van S tot S
Je hebt de techniek overwonnen!
Nu maar hopen dat de gemeente je de juiste “elektrische” stoel gunt 😉
desiree
Sjiek de friemel dat ziet er goed uit!
Ik hoop dat je er een toegewezen krijgt, er staat geen prijs bij maar zal zeker ook zeer kostbaar zijn…
You go girl 🙂
Thian
geweldig, nu een toewijzing en dan ben je stukken mobieler
en dat gun ik je echt
liefs thian
CiNNeR
@Ctje: ik reken maar op zes weken, dan valt het altijd mee.
@Henk van S. tot S.: Welzorg was er erg positief over, hopelijk helpt dat mee
@Desiree: het is wel prijzig om te kopen geloof ik maar de gemeente huurt ze en ik zou hem dan in bruikleen krijgen. Wel jammer dat je ze daarom niet ogeschilderd mogen worden of iets 😉
@Thian: Dankjewel!
Daan
zijn die niet tweede hands te krijgen?
Thian
moeilijker omdat ze verstrekt worden in bruikleen
en in bruikleen wordt er onderhoud aan gedaan en alles
en als je een andere voorziening nodig hebt
wordt dat gebracht en deze opgehaald
CiNNeR
@Daan: Via Welzorg in bruikleen is niet altijd nieuw, ze gebruiken ook tweedehands of tweedehands onderdelen. En wat Thian zegt, via de WMO in bruikleen zit het onderhoudt en een deel verzekering er bij in (plus hulp onderweg, als je ergens stil komt te staan met panne). Plus als je budget krijgt om een hulpmiddel aan te schaffen, mag je langere tijd niets meer aanvragen terwijl bruikleen ingewisseld kan worden (met zoals nu ook een nieuwe aanvraag). Met een progressieve ziekte is het niet handig iets in bezit aan te vragen.
Tweedehands zal misschien wel verkrijgbaar zijn maar dat heeft wat nadelen. Sowieso dat ik hem dan zelf zou moeten betalen, zou er het geld niet eens voor hebben. En dan is de stoel niet aangepast op mij, wat toch wel erg belangrijk is bij dit soort hulpmiddelen.
Freek
Welzorg zelfs allerminst nieuw. Mijn ‘nieuwe’ scootmobiel bleek uit 2008 te stammen. Daarom niet minder goed hoor. De techiek er in slijt bijna niet (nieuwe koolborsteltjes in de motor en nieuwe accu weer 100%) nieuwe glasvezel cover er op en karren maar. So what? Ons auto’tje is ook allerminst nieuw en ik zelf al helemaal niet.
Enne…
Hm, zo gammel als een T-Fordje dat altijd buiten heeft staan roesten maar niet toegeven dat je gehandicapt bent. Waar herken ik dat toch van?
CiNNeR
@Freek: mij maakt het ook niets uit, als het maar werkt.
Ja, iedere keer als ik bij de ergotherapeut ben geweest of mezelf de lappenmand in heb gewerkt, voel ik me een ‘slecht’ gehandicapte. Ergens heb ik nog steeds het idee dat ik compleet gezond ben en maar wat loop te zeuren. Vind dat het moeilijkste om vanaf te komen eigenlijk, terwijl ik normaal zo’n realist ben. Misschien ook omdat ik voor een deel kan wandelen, zolang het niet te ver en te lang is. Vind het zelf nog raar om het ziekenhuis binnen te lopen en dan een rolstoel passing te doen. Herken je dat ook?
Freek
absoluut ja, mijn geest heeft moeite te accepteren dat het lijf beetje stuk is. mijn voordeel (?) is dat dat al vanaf mjn geboorte is dus ik weet niet beter.
meestal probeer ik er op zo’n moment maar een humoristische draai aan te geven. boos worden helpt niet en kost alleen maar energie.
Thian
nouja in je voordeel?, net hoe je het bekijkt
je bent mischien handiger met om de beperking heen gaan
andere wegen volgen
ben het helemaal met je eens Cinner
mocht je problemen hebben met de rolstoel
dan maken ze het passen het aan,
ook als je bv drukplekken door het zitten erin zou krijgen
(en drukplekken krijg je verbijsterend snel (met schoenen dan) heb ik ervaren
ze kunnen voldoende steun en alles aanpassen
de manier van aandrijven (ook met de hand aanpassen)
en advies geven
je kan zelfs gaan rolstoelsporten
en als er iets anders nodig is weten ze wat er is, en wat de mogelijkheden zijn
die transportrolstoel, dat was een stevige uitglijder…
niet goed gekeken wat de hulpvraag was
het gekke is als ik mijn bed uit wil smorgens
dan moet ik even wennen dat niet alles vanzelf gaat
en er pijn is,
in dromen is dat er helemaal niet…
dan kan ik alles… en wel in vliegende vaart
zo verdraai en verstap ik ook nogal eens, of schiet door mijn knie,
val ik van mijn fiets met een te snelle, te wilde actie,
mijn geest wil wel, maar mijn lichaam doet niet mee
in mijn wereld ben ik nog steeds jong en flexibel…
ook ik kan er wel om lachen hoor
de spelingen van de geest
heb je dat ook?
CiNNeR
@Freek: Dat heb ik me wel eens afgevraagd, of dat een ‘voordeel’ is als je ermee geboren bent. Denk wel dat je misschien handiger met aanpassingen om kan gaan, omdat je er mee opgegroeid bent? Heb je toch een rouwproces soms gehad?
Denk dat het bij mij wat moeilijk gaat, omdat men me ook altijd wijs heeft gemaakt dat ik niet ziek was maar iets verkeerd deed en gewoon meer, meer, nog meer moest gaan doen. Hoewel ik weet dat het onzin was en ik me daarmee alleen overbelast, is het een concept waar ik nogal moeilijk vanaf lijk te komen. Helemaal als er mensen bij zijn.
Je hebt gelijk, boos worden helpt niets. Toch kan ik nog wel eens zwaar de pest in krijgen. Meestal op mijzelf, dat ik dom te veel probeer en natuurlijk mijn neus stoot.
@Thian: Moet zeggen dat ik het niet heb met wakker worden. Heb de diagnose dan niet zo lang, de klachten zijn er al jaren en sommige klachten zijn in mijn jeugd al begonnen. Wat ik wel heb is dat ik in mijn dromen alles gewoon kan. Dan ben ik niet ziek maar topfit en kan zelfs rennen en huppelen. Kan wel soms verdrietig wakker worden dat ik dat soort dingen alleen nog kan als ik droom.
Freek
het ‘voordeel’ is inderdaad dat ik geen vergelijkingsmatteriaal heb. of met eenvoudige woorden: ik weet niet beter.
Aan de andere kant had ik ouders die, tegen beter weten in, beweerden dat ik gewoon alles moest kunnen en dat leverde nog wel eens kinder-frustraties op.
Touwklimmen met 1 arm en 1 been gaat nu eenmaal niet, hoe graag je ook wilt en die demonstratieve ‘1 voor de moeite’ op het cijferbord bij gym werkte ook niet mee dan.
CiNNeR
@Freek: dacht eerder dat het misschien een ‘voordeel’ zou zijn omdat je dan opgroeit met gebruik van hulpmiddelen en kinderen zich makkelijker aanpassen. Zeg maar dat je niet het wiel telkens hoeft uit te vinden omdat je ermee opgegroeid bent. Je weet misschien niet wat je mist maar than again, dat zie je wel om je heen denk ik?
Kan me iets voorstellen bij de frustraties in je jeugd. Inderdaad kan nu eenmaal niet alles. En een ‘1 voor de moeite’ klinkt gewoon afschuwelijk van zo’n school. Hoe confronterend en neerbuigend is dat!
Kan ik jou mailen op het mailadres wat je ingeeft hier?
Freek
ja want daar dient een mailadres voor