De reden dat ik er over kan schrijven
Rationeel ben ik een flink eind op de goede weg. Inmiddels realiseer ik me wat er mis gegaan is in mijn opgroeien. Waarom ik een sterke neiging tot dissociatie heb, hoe het komt dat ik van jongs af aan kenmerken van ptss vertoon, dat het niet wonderlijk is dat ik twee identiteiten heb die nooit helemaal één hebben kunnen worden. Weet ik wat er scheef heeft gezeten in mijn medische verleden, wat niet klopte en inmiddels met juiste diagnoses wel klopt en wat ik kan verwachten van nu en de toekomst. Leer ik steeds beter mijn lichaam terug kennen en daarmee ook mijn fysieke grenzen zien. Mijn vader had ik al vergeven voor hij daadwerkelijk zelfdoding pleegde en dat begrip is na veel trauma bij me terug gekeerd. Ik kan op vrijwel alle intense levensgebeurtenissen terug kijken, ze analyseren, het hoe en wat beredeneren en er met logisch verstand over nadenken. Ik functioneer dan ook heel redelijk, heb mijn zaken goed op orde, weet uit problemen te blijven en kan dagelijks wel lachen, even genieten of momentjes intens gelukkig zijn.
De reden dat ik (soms) over (bijna) niets anders meer kan schrijven
Alles wat ik rationeel heel goed weet, voelt emotioneel gezien absoluut anders. Mijn gevoelsleven is in feite een compleet slagveld. Mooie en leuke herinneringen waarvan ik weet dat ik er vele heb, kan ik bijna niet bij. Negatieve, donkere, angstige of verdrietige herinneringen staan stuk voor stuk op mijn netvlies gebrand, vallen me op de vreemdste momenten lastig en plagen me in mijn slaap. Emoties en reacties zijn met me meegereisd het gewone, dagelijkse leven in. Mentaal en fysiek sta ik de helft van de tijd nog op een overlevingsmodus die allang geen doel meer dient. Verdriet, onveiligheid, wantrouwen, woede en meer laten zich niet zomaar luwen door wat rationele gedachten maar blijven een uitweg door mijn onwil heen zoeken. Opdat ik regelmatig omsla in geprikkeldheid, woede aanvallen, depressieve momenten of intense huilbuien. Dag in dag uit merk ik hoe mijn verleden me opnieuw en in volle hevigheid heeft ingehaald en wordt pijnlijk duidelijk dat ik nog vele stappen te zetten heb. Het is de vraag of het ooit helemaal normaal wordt, sommige bitjes blijven nu eenmaal scheef zitten. In elk geval moet het eruit, ik moet erover schrijven. Er is simpelweg weinig tot geen ruimte voor iets anders tot ik heb geschreven over alles wat in de weg ligt.
Excuus
Dit is meteen een verkapt excuus richting u. Een vorm van verdediging van mijzelf. Misschien is dat wel mijn grootste probleem. Eigenlijk vind ik dat ik het niet kan maken, u te pas en te onpas lastig vallen met mijn problemen. Niet vrolijk en positief schrijven zoals men dat in Nederland graag heeft omdat het leven nu zo slecht helemaal niet is. Ik schaam me er ook voor, stiekem. Ondanks alle plannen, ambities en talenten ben ik verworden in wat ik niet wil zijn. Dat mens waar altijd wat mee is. Die vrouw die allerlei mankeert. Een persoon die het maar niet voor elkaar krijgt het verleden van zich af te schudden en écht gelukkig te worden.
Toch heb ik besloten dat het niet anders is. Als ik iets geleerd heb, is het dat het niet anders is. Herinneringen, ervaringen, associaties, gevoelens zijn niet even chirurgisch te verwijderen om in de vuilnisbak te gooien.
PTSS is een bitch.
Jetje
Ik liep juist gisteren te denken dat je zo mooi schrijft, en hoe zonde het is dat je geen groter platform hebt.
(aanleiding was de fanclub van Jansen Steur waar ik erg van genoten heb)
Door de manier waarop je over de dingen of over jezelf schrijft, wordt het niet klef of slachtofferachtig, maar juist helder en (daardoor?) indringend.
en voor de rest: twee armen om je heen en dikke knuffel, xxx
Ctje
Excuus niet nodig, gewoon van je afschrijven, dit is jou blog, er staat op wat jou bezighoud. en met als Jetje dacht ik als eerst wat goed, duidelijk en helder geschreven. Schrijven is echt jou ding!! Hoop dat het lukt het zo een plek te geven. Je bent echt een topper.
Ximaar
Een mooi en duidelijk verhaal. Zoals je het op deze manier opschrijft heb ik toch de indruk dat je het beter aan het verwerken bent en dat het in de komende jaren langzaamaan meer naar de achtergrond zal slijten.
Je aandacht meer verleggen naar iets wat je als positief ervaart zal ook zeker helpen, maar is makkelijke gezegd dan gedaan.
En natuurlijk moet je gewoon schrijven wat je bezig houdt. Als ik er niet tegen kan, dan lees ik het gewoon niet. Bezoekers hebben nu eenmaal geen leesplicht. 🙂
Terrebel
Je voelt wat je voelt. Als anderen je dat kwalijk nemen is dat eigenlijk hun probleem. Zij zijn niet verplicht jouw verhalen te lezen. Of dwing je ze met voodoo of zo? 😉 Goed bezig, joh! Niet veel mensen komen er langzamerhand achter wie zij nou eigenlijk zijn maar blijven hun hele leven een rol spelen.
Henk van S tot S
Volgens mij ben je gewoon goed bezig:
Een mens heeft de verplichting om zijn/haar leven zo aangenaam mogelijk te maken, omdat de omgeving daar automatisch van meegeniet.
jessie
Ik en zo ‘blij’ dat er nog iemand zoals ik rondloopt. Eigenlijk zou ik gedeeltes moeten copy-pasten-n om te laten lezen aan mijn omgeving. Ik krijg het nooit helder uitgelegd en jij omschrijft hoe het is….ik dacht altijd; “zo ben ik gewoon” maar zo ‘ben’ ik niet…er zit een spook wat ptss heet. En zo is het…hoe lullig het is, ik voel me door jou verhaal gesteund, het levert alleen verder geen kut op…maar dat hoef ik jou niet uit te leggen…
HenK
Niemand verplicht mij tot lezen wat jij schrijft, Cindy.
En voor reageren geldt hetzelfde…
Analytisch denken en leesbaar schrijven zijn twee van de talenten die je ‘moet’ koesteren!
Inhoudsloos geneuzel is er al meer dan genoeg…
Met vriendelijke groet,
HenK
desiree
Als ik mezelf terug lees op Facebook herken ik vaak mezelf niet eens terug maar denk ik ‘wie is dat?’. Het gevolg van willen laten zien wie je bent en niet wie je echt bent, zo niet interessant!… Cin. Echter dan het schrijven van jou kan een mens niet meer zijn. Ik lees en leef met je mee in al die jaren omdat je echt Echt bent in wat je hier laat lezen. Blijf bij jezelf, wie het niet lezen wil leest het gewoon niet. Mijn aandacht heb je! Dikke virtuele hug en knuf!
esther
Dit is jouw plek! Daar schrijf jij wat jij kwijt wilt. En daarbij, ik lees je stukjes graag. Als ik dat niet vind moet ik niet meer terugkomen. Maar dat doe ik wel, want je schrijft invoelend over wat je meemaakt en ik leef met je mee. Juist de afgelopen jaren meer, geloof ik.
CiNNeR
Van me af schrijven werkt voor mij heel fijn en ik wil het graag delen. Maar zoveel lieve en steunende reacties had ik niet verwacht. Dankjewel allemaal, u bent mij zeer, zeer lief!
@Jessie: Hoewel ik natuurlijk niet blij ben dat we PTSS delen, vind ik het wel fijn te horen dat je iets aan mijn verhaal hebt. En als je sommige delen wil laten lezen aan je omgeving, zou ik dat gewoon doen. Misschien geeft het een opening om er over te kunnen praten en iets meer begrip te vinden. Voor ons is het al een complex gevaarte maar voor mensen die er niet mee bekend zijn, is het helemaal moeilijk te vatten. Veel sterkte lieverd!
Daan
Dit is jouw plek om je te uiten in welke vorm je zelf kiest, daar hoef je je excuses niet voor aan te bieden, schrijf van je af!
Henry
Weet je dat toen ik begon met bloggen, jaren terug alweer, ik dagelijks bij je langs kwam om te lezen. Reageren durfde ik niet eens .. 😉 Je was mijn voorbeeld toentertijd. Door je weblog lay-out en natuurlijk je schrijfstijl. Sommige webloggers blijven je altijd bij en jij bent er een van. 😉
Henry
Haha .. Ik zie Terrebel hier boven ook. Ook zo’n eentje .. Je komt toch veel dezelfde bloggers tegen in dit wereldje. Ook al zo’n top gozer!
thian
lieve cinner,
je weet dat ik ook een verleden heb dat niet door de beugel kan
maar ik ben het niet eens met ptss is een bitch, nu
maar het heeft je maken overleven toen, een overlevingstysteem, dat op hol slaat
zeker het dissocieren
ik heb cptss heb je er over gelezen? mischien eens doen
als ik je zo lees
ik doe een schema groep op dit moment, heftig, toegegeven
maar goed zo vind ik mijn valkuilen en sterke kanten
en kom achter concrete oorzaken
trauma,s op zulke jonge leeftijd maar ook later maken paadjes in je hersenen
door de denkpatronen bewust te veranderen, als een pas in diep sneeuw slijten
kun je dat (deels) herstellen
allemaal voorbereidingen op ooit trauma verwerking
en nee een normaal leven zit er voor mij niet meer in ws maar
zo goed mogelijk, en lichamelijk he
heb je geleerd om herbelevingen te stoppen?
kan je ze ook opbergen?
heel veel sterkte
en heel veel lichtpuntjes
liefs thian
CiNNeR
@Daan: ja, dat schuldgevoel van mij is wel eens een dingetje..
@Henry: Zit bijna te blozen maar wat leuk om te lezen! En ja, stiekem is de weblog wereld maar klein, hoewel we elkaar vroeger meer in stand hielden dan tegenwoordig geloof ik. Onverwachts veel leuke contacten aan overgehouden ook.
@Thian: Ja, het is inderdaad in het nu een bitch denk ik. Heb er wel veel over gelezen inmiddels, ook cptss. Weet zelf niet zo goed waar ik me ongeveer bevind. Ik vertoon zeker kenmerken en heb er in periodes wel problemen mee. Maar tegelijkertijd gaat het beter dan pak hem beet twee jaar terug en kan ik me oprecht goed voelen soms. Denk ook dat een deel aan kenmerken, ideeën en gevoelens voor mij normaal zijn. Die zal ik zelf niet snel bestempelen als uiting van ptss of kom ik nu pas achter dat het misschien toch niet zo normaal is als ik altijd heb gedacht.
Meestal kan ik herbeleving wel afstoppen of er uithuilen (dat is nieuw voor me trouwens) maar er zijn dagen dat ik er wel vaak door overvallen raak. Dus helemaal opbergen is me met de meeste herinneringen nog niet gelukt. Ben eigenlijk al blij dat ik er inmiddels over na kan denken zonder het gevoel alle zinnigheid te verliezen. Het begint betere proporties aan te nemen zeg maar. Vandaar dat ik er wel over kan schrijven denk ik.
Onlangs las ik dat kinderen waarvan de ouders daders zijn geweest (veiligheid en onveiligheid tegelijkertijd), vaak een soort van twee identiteiten ontwikkelen die niet als bij andere kinderen samensmelten tot één. Daar schrok ik erg van, omdat ik dat enorm herken. Veel persoonskenmerken die niet goed met elkaar samengaan, zitten samen in mij. Ze vechten elkaar niet de tent uit, maar voelt toch vaak als tegenstelling of paradox. Het is ergens wel prettig erover te lezen, het gaf me meer inzicht in mijzelf. Maar denk dat het iets is waar ik niet vanaf zal komen. Dat is al zolang als ik me kan herinneren en wat je zegt, diep ingesleten in de hersenen. Maar acceptatie zal wel helpen denk ik.
Vind het lief dat je er zo op in durft te gaan en openhartig over jezelf durft te zijn. Je komt van heel ver Thian en ik zie je steeds weer een beetje groeien. Denk dat zo’n schermgroep heel veel voor je kan betekenen. Heel confronterend maar erg leerzaam. Jij ook veel sterkte. En nog meer lichtpuntjes.
thian
dank je cinner
inzicht is belangrijk, om te kunnen accepeteren
en inzicht krijgen we in de schema groep (schema therapie maar langzamer)
kijk eens op sites waar ze behandeling hebben voor vroeg kinderlijk trauma
trtc top referent trauma centrum,s zijn dat
er was een overkoepelend orgaan,
want dat is wat je hebt!
en daar komen de kenmerken vandaan
daar zou je mischien toch een heel eind geholpen kunnen worden…..
ze helpen heel veel mensen daarmee
kan alleen aan bevelen
tob er niet alleen mee
vraag hulp
schrijven is goed een goede weg maar niet alles
heel veel sterkte
desiree
Hmmmm…. Die cptss is voor mij interessant. Ik ben behandeld voor ptss maar, de periode van voor mijn 5e daar kom ik slecht bij… Weet daar geen raad mee of antwoord op in mijn leven 🙁 Dankjewel Thian en Cinner voor het benoemen. Ik ga op zoektocht ermee 🙂
CiNNeR
@Thian: De problemen zijn voor mij niet zodanig dat ik op dit moment in therapie zou willen. Ik heb ook al therapie achter de rug. Een deel per ongeluk omdat ik voor ziekteverschijnselen veelvuldig naar psychische hulpverlening ben gestuurd (maar een spierziekte was). Hoewel de conclusie steevast was dat er geen psychische grond was om mijn fysieke klachten te verklaren, neem je toch van elke therapeut wel iets mee over jezelf. De traumatherapie die ik in 2012 heb gevolgd was een bewuste keuze (tenminste, de hulpvraag, ik had niet zien aankomen dat ik ptss zou hebben maar dat werd de diagnose). Dat was loodzwaar maar heb ik ontzettend veel aan gehad en grijp ik nog vaak op terug. Bij revalidatie vorig jaar, is indirect ook veel gedaan voor de mentale problemen die ik meedroeg.
Als ik toch terug hulp ga zoeken in de toekomst, zal ik me eerder richten op andere vormen van trauma therapie. Ken iemand die een schema groepstherapie heeft gevolgd en hoewel ik zie dat het voor hem heel veel gedaan heeft, staat het mij helemaal niet aan. Heb het ook wel eerder aangeboden gekregen trouwens maar geweigerd. Het aanbod overstijgt de problemen nogal, er werd verwacht dat ik deel zou nemen aan onderdelen waar ik geen enkel probleem ervaar en me prima red. Een deel van het programma is voor mij ook niet toegankelijk in verband met de spierziekte en enkele complicaties. Het is niet goed om erg van een groep af te wijken. Ik ben sowieso niet geschikt voor groepen.
Vind het wel heel lief dat je zo met me mee denkt. En ik word in mijn omgeving wel door wat mensen in de gaten gehouden, die zouden aan de bel trekken als het de mist in gaat. Denk zelf dat ik wat verder ben maar gewoon tijd nodig heb om te rouwen en te verwerken.
xxx
@desiree: Een artikel over schemagroepen waar Thian het over had, kan je hier vinden: http://www.schematherapie.nl/userfiles/Artikel_Schematherapie_Psycholgie_Magazine.pdf Verder is er meer te vinden over jeugdtrauma’s in het Engels, in Amerika doen ze daar meer mee en kan je meer informatie vinden dan op Nederlandse sites (die zijn best vaak hetzelfde). Soms kan een forum met lotgenoten je ook iets verder helpen. Veel sterkte!
patchwork
(Ik lees achteruit 🙂 ) Misschien kunnen Menzis en consorten in het gezondlevenofwhateverpuntensysteem korting geven voor het lekker-van- je- af- schrijven als gezonde leefstijl! Een gratis blogaccount voor de klanten!
Ben me overigens een hartverzakking geschrokken van het marketingbedrag van die verzekeraars! Wist dat er een aardig bedrag mee gemoeid was, maar zooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooveel?????? Voor je gezondheid kun je je beter maar niet verdiepen in die cijfers ; kost je meteen je eigen risico, aan bloeddrukverlagers!
Ik hekel sowieso die zogenaamde ´cadeautjescultuur´ met al die ongevraagde flauwekul- ze voeden daarmee ook nog eens het materialisme en onduurzaam gedrag waar anderen in andere werelddelen, en volgende generaties, dan weer voor mogen bloeden. En je wil niet weten wat ´t arbeidsverzuim kost van sportblessures. Die promotor van menzis heeft zo te horen ook een plaatje door ´n valpartij, uit de tijd dat de tandartsen nog geen vrije tarieven mochten rekenen.