Ja ik weet het, in den beginnen zat ik vol zelfspot, lachte regelmatig om mijn ziektes en blogde een hoop onzin met af en toe een wat meer serieus schrijfsel. En ja ik weet het, mensen hebben sinds een aantal jaren de indruk dat ik ‘wel erg negatief’ geworden ben. Dat het me steeds slechter vergaat. En dat ik op weg ben om zo ongelukkig mogelijk te stranden. Bewust, menen veel mensen in mijn omgeving. In Nederland vergissen mensen zich wel vaker dat geluk een keuze zou zijn. Het is al langer een reden om me te ontvrienden of me ronduit te bekritiseren voor problemen die ik mee draag. Vaak niet eens omdat ik er veel over vertel maar omdat mensen het merken. Het op mijn blog lezen. En me weinig gezellig vinden.
Meerdere malen heb ik hiervoor mijn excuses aangeboden op mijn blog. Veel, veel vaker heb ik me verontschuldigd tegen vrienden, kennissen en zelfs vreemden. Sorry dat ik niet uitsluitend een vrolijke noot in ieders leven ben, ongeacht wat ik op mijn bord heb liggen. Nog meer sorry dat ik ‘raar’ ben geworden van alles wat ik heb mee gemaakt. Het spijt me verschrikkelijk dat ik niet alleen maar leuke verhalen te vertellen heb. En ik meende het iedere en elke keer. Ik voelde me serieus rot dat ik een stoorzender was voor anderen en me niet over mijn shit heen kon zetten.
Inmiddels is er een complexe post traumatische stress stoornis gesteld. En een van de eerste dingen die ik op mijn hart gedrukt kreeg, was dat ik niet raar, vreemd, verknipt of negatief ben. Dat ik niet extreem reageer op normale situaties maar volkomen normaal reageer op extreme situaties.
Daarnaast kreeg ik op mijn hart gedrukt dat ik nooit, nooit, nooit mijn excuses aan hoef te bieden. Niet voor het feit dat ik verscheidene trauma’s heb doorstaan en overleefd, alsook niet dat ik de gevolgen van trauma met me mee draag.
Ik geef eerlijk toe dat ik nog moet wennen aan deze insteek. Maar ze hebben natuurlijk gelijk.
Vandaar geen verontschuldiging deze keer maar een simpele update. Het komende jaar ga ik aan de slag met mezelf en traumatherapie. Dat houd mij bezig en dat zal stevig weerklinken in mijn weblog. Waarschijnlijk niet wat me exact is overkomen, er zit zelfs aan mijn openhartigheid een grens. Zie het als een kijkje in de wereld van iemand met een post traumatische stress stoornis die tegelijkertijd de wereld van mensen zonder post traumatische stress leert kennen.
En mensen die denken dat dat negatief is, dat is het niet. Soms moet een mens nu eenmaal diep gaan om vooruit te komen. Een positiever doel kan ik voor mijzelf niet bedenken.
Jessie
Dus. Dat. Xx
Iris
Mooie blog, Cinner. Ik heb je nooit als negatief ervaren, ook niet over jezelf. Wel realistisch en oprecht. En daar hou ik van!
Ik hoop dat het komende jaar je veel goeds gaat brengen en dat je therapie aanslaat. Je zult inderdaad nog best een weg te gaan hebben, maar hopelijk ben je er aan het einde beter aan toe. Ik wens je heel veel sterkte en ik was zeker niet van plan om je te gaan ontvolgen hoor, ook al is het niet altijd rozengeur en maneschijn. 😉
HenK
Heel goed, Cindy.
Het heeft ‘even’ tijd gekost voordat je accepteerde dat PTSS een serieuze aandoening is en dat je geen zwakte toont bij het vragen/aanvaarden van deskundige hulp.
“Niet raar, vreemd, verknipt of negatief”.
Volgens mij ben je behoorlijk “vreemd”, maar wel op een bijzonder prettige manier… en ik zou bijna schrijven dat je het van geen vreemde hebt, maar dat zou aanmatigend zijn.
En bij minder vrienden denk ik altijd aan een citaat van Hiëronymus:
“Wie ermee stopt je vriend te zijn, is het nooit geweest”.
Ennuh… ik bied ook geen verontschuldigingen aan…
Met vriendelijke groet,
Henk.
Sonja
Hoi Cindy Tja de ene mens maakt nu eenmaal veel meer mee dan de ander. Het is dan zo makkelijk oordelen. Ik vind je vrij direct. maar dat ben ik ook. Wie daar moeite mee heeft heeft pech gehad. Succes met alles en blijf lekker jezelf!!!!
xxx
CiNNeR
@Jessie, herkenbaar ..? xxx
@Iris: Dankjewel, vind ik fijn om te horen. Eneuh, realistisch en oprecht staat hier nog wel eens gelijk aan negatief en lomp 😉
@Henk: eerlijk, zat de moeite met hulp zoeken deels ook nog in het gevoel dat ik hulp moest gaan zoeken bij mensen die mij dit probleem hebben bezorgd en brak ik vorig jaar mijn nek over een paar drempels. Een voordeel, dat heeft telkens bevestigd dat het probleem ernstig is en dat ik hulp nodig heb en ook graag wil. En inderdaad, ik heb het niet van een vreemde 🙂
Mooi citaat, neem ik mee.
@Sonja: Dankje!
Henk van S tot S
Mensen zonder gevoel lijken het makkelijker te hebben en dat zal best zo zijn, maar ze zijn minder mens!
Luuk
Alles wat Iris zegt!!!
Laurent
Het is voor sommige mensen moeilijk voor te stellen wat een mens allemaal kan overkomen. Niet dat mij ook maar bij benadering is overkomen wat jou is gebeurd, maar ik weet wel dat men niet zomaar vanzelf gelukkig is of blijft.
Annemiek
Lieve schat, ik wens je heel veel sterkte en kracht de komende periode, een goede therapeut en veel liefde en vriendschap. Negativiteit zit een beetje in je amsterdamsheid, ik heb het altijd wel grappig gevonden. Jij kunt overal weer een grap en een grol of een cynische opmerking over maken, en dat mag. Dat geeft juist aan dat je een gezonde dosis relativeringsvermogen hebt, het is helemaal niet alleen maar negatief. Je hebt een hoop vervelende dingen meegemaakt, er is niet naar je geluisterd en je werd niet seieus genomen. Dan is het heel normaal dat je er af en toe genoeg van hebt en je hart wilt luchten bij je vrienden. Daar zijn we toch ook voor! En daar hoef je zeker je excuus niet voor aan te bieden!
Knuffels van mij
CiNNeR
@Luuk: tnx! 🙂
@Laurent: nee, soms is dat hard werken helaas.
@Annemiek: Wie weet speelt dat wel mee, een Amsterdamse in het Brabantse land. Jammer dat wij zo ver van elkaar terecht zijn gekomen, mis vroeger best wel bij tijd en wijle 🙂
xxxx
Annemiek
Ik ook! Zou leuk zijn om eens face to face bij te kletsen, gaat voorlopig niet lukken helaas….
Esther
Ik vind je open en oprecht en ben verbijsterd over wat je allemaal meemaakt. Je gaat er zo krachtig mee om, daar heb ik veel respect voor. Veel sterkte met alles!
CiNNeR
@Annemiek: wie weet komt het er ooit wel van 🙂
@Esther: Dankjewel voor je mooie woorden.