Tag: Auteursrecht Page 1 of 2

Tjanne Hartman: positief signaal

Half april schreef ik op mijn log een open maar niet zo hartelijke reactie naar Tjanne Hartman, journaliste en toen nog aangesloten bij Cozzmoss. Inderdaad, ‘toen nog’. Vandaag reageerde ze op de posting en zei onder andere:

(…) Dat het destijds zo hard gespeeld werd als in Den Bosch, had ik niet kunnen vermoeden en daar ben ik dan ook nogal op afgeknapt. Bovendien heb ik er geen enkel probleem mee als organisaties een verhaal van mijn hand op hun site plaatsen. Sterker nog; het is gratis reclame.

Dat kan ik alleen maar een erg positieve reactie vinden. En wie weet, geeft het gelijk een teken af aan Cozzmoss dat beschermen van je recht soms ook gemoedelijker kan.

Comments (5)



Één artikel, meerdere claimers van auteursrecht?

Van de vragen die ik in mijn mailbox heb gekregen in verband met Cozzmoss, is dit toch wel de meest absurde. Watsgebeurt?

Richard – sinds 2007 beheerder van de datingsite Vlindertjes.nl – heeft een overeenkomst gesloten met Contendor.nl, opdat hij artikelen uit het archief van Dagblad van het Noorden kan aankopen om op zijn site te plaatsen. Contendor levert ‘innovatieve informatiediensten’ en zegt hierover:

Contendor beschikt over alle redactionele artikelen uit Dagblad van het Noorden, Leeuwarder Courant, Friesch Dagblad en een groot aantal weekbladen. Met deze bronnen zijn een aantal innovatieve producten ontwikkeld die inzetbaar zijn in elke organisatie. De diensten van Contendor bieden organisaties de mogelijkheid zowel de auteursrechtelijke afdracht als de opslag, verspreiding, individualisering, techniek en onderhoud van de nieuwsvoorziening ineens te regelen.

Goed geregeld dacht Richard dus. Tot hij afgelopen vrijdag plotseling een claimbrief van Cozzmoss op de mat vond voor een van deze artikelen. Het zou gaan om ‘Lichaamstaal doet meer dan duizend woorden‘ van Peter de Jaeger. Volgens Cozzmoss gepubliceerd in PZC en alleen te koop bij hen. Of Richard wel weet dat hij driemaal woordwaarde van orgineel artikel moet betalen, te weten 600 euro’s. Maar dat ze de beroerdste niet zijn, een schikking van 329 euro is afdoende. Binnen 14 dagen graag, anders volgt een gang naar de rechter.

Dat Richard helemaal niets hoeft, lijkt me duidelijk. Hij heeft een overeenkomst waar hij zich aan gehouden heeft, hij heeft netjes betaald voor het artikel en wenst vooral niet lastig gevallen te worden door claims en geblaf. Wat er verder werkelijk aan de hand is, blijft vooralsnog wél onduidelijk. Is Peter de Jaeger een beetje slordig met zijn rechten? Neemt Cozzmoss het niet zo nauw met de regels? Vindt Contendor het wel best of is Dagblad van het Noorden minder secuur geweest dan de auteurswet 1912 vereist?

Wordt vervolgd …

Comments (20)



Cozzmoss en Blogger voor de rechter

Via Marketingfacts:

Joffrey Vermeule schrok zich een hoedje toen hij op 7 december 2007 een brief kreeg van Irene van den Berg van Cozzmoss. Joffrey heeft, of inmiddels had, het weblog Weerspiegeling.nl en had daar op 8 november een artikel op overgenomen uit BN de Stem. Dat was niet zo netjes van Joffrey, want hij had ook niet aan bronvermelding gedaan. Als een speer haalde hij bibberend het artikel, dat een maand op zijn weblog had gestaan, weg, en belde Irene van de Berg om excuses te maken. Hij kende de wet niet. Nu wordt natuurlijk elke Nederlander geacht die te kennen, maar die auteurswet die nooit geschreven is voor burgers en weblogs, maar werd geschreven in een tijd van print blijkt toch niet zo heel bekend te zijn. Hij vertelde Irene dat hij in een maand tijd 20 bezoekers op zijn weblog had gehad die dat zo interessant vonden dat er niemand langer dan 10 seconden gebleven was en ze dus waarschijnlijk het artikel ook niet hadden gelezen. Joffrey hield namelijk wel statistieken bij. Verder …

Het laat zich raden dat het niet mocht baten, Irene van den Berg vindt dat haar artikel geëxploiteerd is en eist daarvoor drie maal de oorspronkelijke prijs van het artikel: totaal 1050 euro. Na contact krijgt hij een schikking aangeboden van de helft van de oorspronkelijke claim en uiteindelijk wordt de schikking bijgesteld naar het orginele bedrag van het artikel: 350 euro.

Joffrey doet echter wat ik eerder niet aan kon/durfde/wilde: hij  gaat niet akkoord. En zo lijkt hij de eerste blogger die daadwerkelijk door cozzmoss voor de rechter gesleept gaat worden. De claim is daarmee terug naar een schadevergoeding van 1050 euro plus proceskosten.Â

Irene van de Berg claimt dat Joffrey inbreuk op haar rechten heeft gemaakt (ja dat klopt), dat ze honorarium is misgelopen (ik ben benieuwd of een rechter dat ook zo ziet) en dat Joffrey de exclusiviteit van haar artikel heeft aangetast waardoor het moeilijker verkoopbaar is geworden (verkopen journalisten echt meerdere malen hetzelfde artikel als het gewoon bij hun opdrachtgever nog online staat?).Â

Via de Ning Eerlijk en Legaal Bloggen is Joffrey in contact gebracht met Ronald van den Hoff, die de kosten van de rechtzaak voor zijn rekening neemt. Naar eigen zeggen omdat hij “tegen dit opportunistische gedrag is”.

Salliant detail is dat cozzmoss zich bewust lijkt te richten op kleine loggers met een eigen domeinnaam.

Navraag bij web-log leerde dat die, met al hun duizenden weblogs die vaak vol staan met knip en plakwerk, nog nooit een claim van Cozzmoss heeft ontvangen.

De zaak dient bij het kantongerecht Arnhem, locatie Wageningen, op woensdag 2 april om 10.00 uur. Een wordt vervolgd dus.

Correctie: woensdag 2 april is vooral een formeel moment waarbij stukken worden uitgewisseld, hoor ik net. Wanneer de zaak echt dient, moeten we nog even afwachten.

Comments (15)



Irene Cozzmoss

Internet maakt Auteurswet nog belangrijker‘ betoogt Irene van den Berg op de Nieuwe Reporter in een wel erg gekleurd stuk als je het mij vraagt. Plotseling beziet Cozzmoss zichzelf als een ‘auteursrechtenorganisatie’ die bijna edelmoedig opkomt voor de rechten van de auteur die door bloggend Nederland reeds aan de bedelstaf is geraakt. Gevoel voor verhoudingen lijkt Irene zelden in de weg te staan en ik ben een beetje misselijk.

Het meest frappante is hoe zij ongemerkt de auteur neerzet als slechtverdienende ziellepoot die zonder auteurswet en bedrijven als cozzmoss geen droog brood meer zouden verdienen. Ook in het stuk ‘Profiteer van bezuinigingen of ga er aan ten onder’ waarin ze opkomt voor de freelancende auteur, is het geld wat de klok slaat alsof het versturen van claims en vragen van hogere bedragen het enige is wat de professional onderscheidt van de amateur.

Blijkbaar is ze vooral en alleen een voorvechtster van zoveel mogelijk verdienen ..

Comments (16)



Brief aan Karin de Mik

Aanvankelijk heb ik in de auteursrechten zaak de journaliste van gewraakte artikel niet lastig willen vallen. Tenslotte is het wettelijk onjuist om haar of elk ander werk over te nemen en was de claim afkomstig van auteurhebbend bedrijf. Na enkele dagen schreef zij echter wel een stuk wat mede over mij en deze zaak ging. In eerste instantie heb ik daar gereageerd in de hoop dat ze er op in wilde gaan. Vooralsnog heeft ze zelf echter niet meer gereageerd** en heb ik besloten er zelf dan een log aan te wijden in de vorm van een brief.

Hallo Karin,

Na het lezen van ‘Fout’ had ik de indruk dat je verder niet gelezen hebt om wie het ging of in welke context jouw artikel verkeerd is gebruikt. Blijkbaar doet dat niet ter zake want zoals je eindigt: ‘auteursrecht is heilig’. Bovendien lijk je van mening dat de adhesiebetuigingen die ik ontving niet terecht zijn, misplaatst emotioneel gestoeld. Toch verdedig je jezelf met enkel emotionele argumenten. Het schrijverschap is moeilijk en onzeker, je krijgt geen dertiende maand of pensioenopbouw. En vooral, je gebruikt je geld voor goede doelen als voedselpakketten naar Roemenië en vijftien jaar vrijwilligerswerk voor de Dierenbescherming. Van het geld wat je uit claims vergaard ga je geen leuke dingen doen maar betaalt er bijvoorbeeld de operatie van de kat van die een voortand moet missen.

Tja. Ik heb een minimale WAO uitkering en ben verder afhankelijk van mijn partner, ben niet in staat om überhaupt te werken en heb ook geen dertiende maand of pensioenopbouw. Mijn kat lag een week voor deze zaak met shock in een dierenkliniek en heeft het ternauwernood gehaald, zijn linkerachterpoot werkt niet meer en de benodigde zorg koste ook wat centen. Toen ik nog kon werken deed ik volop vrijwilligerswerk in een kattenasiel en paardrijden voor gehandicapten en nu doe ik achter de computer wat ik kan, schrijven over een omstreden ziekte ME. Je weet wel, waar het artikel over ging. De mijnheer die je interviewde walste vierkant over patiënten heen en hebben er voor gezorgd dat ik en velen met mij weer een stukje minder ziek werden geacht en weer een stukje meer hulp geweigerd zagen. Om jouw werk geen onrecht aan te willen doen heb ik het geheel overgenomen in een rits van postings over de ziekte, deze mijnheer en de mediastorm waar menig journalist dankbaar gebruik van maakte over de rug van patiënten. Dom misschien, ondoordacht wellicht maar geen bewuste broodroof of pronken met jouw veren. Ik betaal er zelfs zelf voor om mijn schrijfsels gelezen te krijgen.

Toch vermoed ik zomaar dat je dat geheel niet relevant vindt. Immers ‘Het auteursrecht is heilig’, iedereen moet met ‘zijn poten van je werk afblijven’ en het geheel is ‘een ernstig feit’. Waarom dan zulk een emotionele, persoonlijke verdediging schrijven waar je iets zakelijks wilt verdedigen?

Wellicht om goodwill te kweken of begrip te vergaren voor je verder zakelijke standpunt. Tenslotte raakte het je erg, je werd elders een ‘foute journalist’ genoemd en dat is nooit eerder gebeurd. Maar ook daar doe je een ander aan wat je zelf liever niet hebt, ik ben duidelijk de foute WAOster die zonder pardon beboet moest worden. Niets waarschuwing, realiseert de wereld wel wat voor ernstig feit ik begaan heb? Je vermoed van niet dus schrijft er een log over waarin ik er niet bijster toe doe als schender van recht.

Je relativeert het uiteindelijk met “Bovendien maak ik wel degelijk keuzes. Sommige organisaties vind ik ,,zielig´, voor particulieren zal ik voortaan ook wel enige clementie tonen” Ik denk niet dat je organisaties of particulieren een plezier doet met de titel “zielig”. Maar ook denk ik niet dat je enige clementie zal tonen. De Elfstedensite die een knipselkrantje had, kreeg net zo goed een claim voor een artikel van jouw hand dat de de winter niet best was. In deze ben je je verdediging gaan schrijven zonder te weten waarom deze WAOster jouw artikel eigenlijk ongevraagd had geplaatst (en zonder dat ze een woord over jou geschreven had). Maar vooral is je ondertoon zeer helder: poten af van je werk en een bedrijfje als Cozzmoss is zo gek nog niet om te compenseren voor tijden van minder inkomsten.

Persoonlijk zou ik je niet direct willen betitelen als foute journalist. Wel denk ik dat de methoden die cozzmoss hanteert niet erg ethisch genoemd kunnen worden. In mijn ogen haalt alleen dat al je geschetste profiel van weldoener naar beneden, immers je staat vierkant achter dit auteurhebbend bedrijf en je hebt je niet voor niets daarbij aangesloten. In elk geval zijn het de gebruikte methoden om auteursrechtschending tegen te gaan – als is het een gat in de markt om inkomens wat aan te vullen – waar mensen en mass over gevallen zijn. Het bedrijf is geenszins opgericht om rechten te beschermen maar zoals zij zelf groot op de voorpagina roepen, om meer aan artikelen te verdienen. “Meer” als in meer dan er normaal gesproken aan verdiend zou worden.

**Karin heeft inmiddels per mail gereageerd en zal het daarbij laten.

Comments (24)



Op een rijtje

Dat er inmiddels veel geschreven en gezegd is over CiNNeR- Cozzmoss- auteursrecht hoef ik u niet te vertellen. Waar veel geschreven wordt willen details en feitjes echter wel eens verloren gaan, zo ook in deze zaak. Omdat ik alle reacties verspreid over het net met geen mogelijkheid bijgehouden krijg, even wat feitjes op een rij:

  • Het gewraakte artikel is niet zomaar geplaatst voor de aardigheid, het stond in een posting ter illustratie van mijn geventileerde mening en dat in een context van postings over het onderwerp.
  • Er was sprake van uitgebreide bronvermelding zo ver mogelijk, ik heb het stuk niet geplagieerd.
  • Het artikel is drie jaar oud, namelijk van 1 november 2004, en was toendertijd afkomstig van de NRC nieuwssite.
  • Het betrof geen ‘boete’ maar een zogenoemde ‘schadeclaim’, het woord beboeten is in het verhaal geslopen omdat ik en vele anderen dat zo ervaarden. Dit ook omdat de schade niet gespecificeerd is en mijns inziens ook niet gespecificeerd zal kunnen worden. Maar voor alle partijen geldt dat alleen een rechter de werkelijk geleden schade zou kunnen vaststellen.
  • De ‘schappelijke afbetalingsregelingen’ waar zowel op het weblog van Cozzmoss als op de radio over werd gesproken, houdt in dat indien het bedrag niet binnen veertien dagen betaald kan worden, men kan kiezen reclame te maken voor auteurhebbend bedrijf. Eventuele inkomsten daaruit worden na zes maanden bekeken en worden dan van het afgesproken claimbedrag afgetrokken. (Persoonlijke noot: ik kan het met geen mogelijk zien als schappelijke afbetalingsregeling)
  • Het woord ‘diefstal’ is weinig op zijn plaats, ik ben niet veroordeeld er is zelfs geen rechter aan te pas gekomen. Er is een schikking getroffen die ik om persoonlijke redenen heb betaald.

Verder lijkt er veel verwarring te zijn over wie wat waarom mag en wie rechthebbende partijen zijn. Het is zo dat een krant alleen auteursrecht op een artikel kan claimen als het geschreven is door vast personeel oftewel in eigen beheer. Freelance journalisten houden zelf auteursrecht op eigen werk. Dat auteursrecht geldt altijd, ongeacht of er sprake is van bronvermelding, linkjes en/of naamsvermelding en ongeacht of je er zelf in voorkomt, geciteerd wordt of medewerking hebt verleend aan het tot stand komen van het artikel(!). Citeren mag wel maar met mate, de interpretatie van hoeveel er geciteerd mag worden wil behoorlijk verschillen. Zogenoemde ‘breaking news’ mag wel overgenomen worden maar alleen door nieuwsgaringssites, dat gaat niet op voor lifelogs.

Comments (22)



Mijn mening

‘Het auteursrecht is heilig in dit land’ las ik in een soort van reactie op mijn blijkbaar vermeende heiligschennis (Karin de Mik, ‘Fout‘) . Maar ook ‘Tegen deze achtergrond is de diefstal van Cinner (…)‘ (Henk Blanken, Informatie IS vrij) of’ ‘De weblogster bekende schuld (…)’ (Verbal Jam, Intimidatie of Recht?).

U hoeft zeker geen hoge kast te zoeken, het zijn citaten uit drie verder genuanceerd geschreven artikelen die ik u wil aanraden. Wat mij echter opviel is dat of mensen nu erg aan auteursrecht hangen of liever deze wet uit 1912 aangepast zouden willen zien op moderne tijden, de heersende gedachte stiekem hetzelfde blijft: Het is een criminele daad die ik heb begaan, immers het is ‘strafbaar’. Frequent las ik het enigszins vergoeilijkt worden door de massale mening dat webloggers naief zijn of zoals Maxima zou zeggen ‘een beetje dom’.

Mijn excuses aan de auteur waren oprecht, het was geenszins mijn bedoeling haar te schofferen laat staan aan broodroof te doen (alhoewel érg discutabel in dit geval). Mijn mening over het gebeurde is echter een andere. In een medialandschap waar menig journalist zijn hand niet omdraait een willekeurige burger en passant te duperen omdat dat zo lekker lezers trekt, kan ik mijzelf geenszins als crimineel bestempelen. Waar kranten elkaars stukken overnemen met slechts drie woorden verschil zodat het geen plagiaat mag heten of ingezonden brieven dusdanig verknippen en -plakken dat er van de inhoud niets over blijft, zie ik niet in waarom mijn hart zich verzwaard zou moeten voelen (voor de poging volledig te zijn). Tegenover een auteurhebbend bedrijf wat het opsporen van auteursrechtschending als gat in de markt ziet om meer geld uit een artikel te trekken dan het wellicht waard is en meent dat het aanbod reclame te gaan maken voor het bedrijf wat jou een claim oplegt een ‘afbetalingsregeling’ is, voel ik mij niet bepaald de schuldige mens.

Sterker nog, kijk naar uitspraken van de geïnterviewde in het gewraakte artikel dhr. Buunk als: Het trieste vindt Buunk dat mensen met dit soort “ziektes” de neiging hebben om zichzelf gelijk te stellen met écht zieke mensen, bijvoorbeeld reumapatiënten. “Enige bescheidenheid past hier wel, denk ik.” (Het stuk is offline gehaald, u zult het met mijn schrijfsel moeten doen). Slechts een van de vele beledigende uitspraken die schaamteloos een podium kregen en waarvan ik u kan verzekeren dat de gemiddelde patiënt daar vele malen meer door gedupeerd is geraakt dan door mijn vermeende ‘heiligschennis’ of ‘diefstal’.

Oftewel: in mijn ogen heb ik mij simpel vergist. Vergallopeert misschien ook in de storm van tekst en emotie die op dat moment speelden. Niet omdat ik een ‘heiligschenner’ of een ‘dief’ zou zijn, niet omdat ik naiëf en volslagen blond door het leven zou gaan. Wél omdat er gebruik wordt gemaakt van de letter van een wet die bijna een eeuw oud is. Een gat in de markt. Kortom: een concept voor geld.

En daar gaan de vele discussies op het net gelukkig ook over

Comments (22)



Zo verliep een en ander verder ..

Inmiddels is er al zoveel over gezegd en gediscussieerd dat duidelijk moge zijn dat de claim die ik afgelopen donderdag in de brievenbus vond, afkomstig is van Cozzmoss, een zogenoemd auteurhebbend bedrijf. Zij hadden geconstateerd dat ik een artikel openbaar had gemaakt zonder toestemming van auteurhebbend bedrijf, ik daarmee hun auteursrecht geschonden had en zij derhalve schade hadden geleden. Er volgde een uitleg over vaststelling van de schade waarbij uitgegaan wordt van artikel 18 en 19 van de leveringsvoorwaarden van de Nederlandse Vereniging voor Journalisten (300% van het originele honorarium van een artikel.) In mijn geval kwam dat op 480 euro, maar bij wijze van schikking werd de helft genomen plus administratiekosten: 255 euro. Betaalde ik dit echter niet binnen 14 dagen na dagtekening, dan verviel de schikking en zou ik tegen het eerste bedrag aanlopen plus hun advocaatkosten. Daarnaast diende ik uiteraard het artikel te verwijderen uit mijn archieven.

Na van de eerste schrik bekomen te zijn heb ik aanvankelijk mijn gehele archief offline gehaald, later teruggeplaatst zonder de posting waarin het artikel was opgenomen. Vervolgens ben ik in mijn toetsenbord geklommen om excuses aan te bieden aan auteurhebbend bedrijf als ook auteur en mijn verhaal te doen. Ik heb uitgelegd hoe dit log is ontstaan, hoe ik tot mijn vergissing gekomen ben, wat mijn (financiële) situatie van het moment is en heb gevraagd of het dit maal bij een waarschuwing kon blijven of dat er een andere oplossing mogelijk was.

Spoedig ontving ik bericht terug met nogmaals uitleg waarom auteursrechten bewaakt moeten worden maar dat zij ook oog hadden voor mijn situatie. Het schikkingsbedrag is verlaagd naar 160 euro. Mocht ik dat niet binnen veertien dagen kunnen betalen, kon ik er voor kiezen om een vorm van reclame voor het bedrijf op mijn log te plaatsen om zodoende enige advertentie-inkomsten te genereren voor hen, wat op een later tijdstip verrekend kon worden met de claim. Omdat ik het geld van mijn vader kon lenen, heb ik vanavond verlaagde schikkingsvoorstel met dank geaccepteerd en inmiddels is het bedrag overgemaakt.

Zowel hier als elders heb ik frequent geadviseerd gekregen niet te betalen en werd er zelfs een aanbod gedaan mij bij te staan als de zaak daadwerkelijk tot een procedure zou komen. Op zich ben ik heel dankbaar voor de geboden hulp en ergens zou ik ook graag zien dat deze zaak in algemene zin nog een staart krijgt. Tenslotte zijn er onnoemelijk veel weblogs die wel eens een songtekst, gedicht of krantenartikel hebben overgenomen omdat het mooi, leuk of belangrijk gevonden wordt en de algemene indruk is dat het overal opvraagbaar, wel gebruikt zal mogen worden. Bovendien kan je je afvragen of dit soort zaken op deze manier opgelost moeten worden, ik was me totaal onbewust dat ik auteursrecht geschonden had en had ook na een verzoekje alles onmiddellijk offline gehaald. Maar ook denk ik dat dat een morele kwestie is en dat ik juridisch gezien simpelweg fout zat en zo’n zaak zou verliezen. Belangrijker is dat ik niet de energie denk te hebben het op zo’n zaak aan te laten komen, mocht deze ver gedragen worden.

Uiteindelijk is me wel duidelijk dat er veel niet mag en begin ik te denken dat de auteurswet uit 1912, hoewel toepasbaar op internet, te verouderd is voor deze moderne tijden met nog modernere, nieuwe media. Hopelijk zet de discussie rondom auteursrechten en schadeclaims dus wel door en komt daar nog iets goeds uit voort.

Comments (34)



CiNNeR en auteursrecht (3)

Het doet mij plezier dat steeds meer weblogs aandacht schenken aan onderstaand verhaal en ik denk ook dat het voor zeer veel webloggers van belang is op de hoogte te zijn. Er dreigt echter een misverstand te ontstaan wat ik bij deze graag recht wil zetten. Blijkbaar is ergens de indruk ontstaan dat het NRC iets te maken heeft met mijn ‘beboeting’, dat is niet waar(!). Het NRC heeft hier vooralsnog niets mee te maken gehad, ik ben ‘beboet’ door een auteurhebbend bedrijf die enkel de journaliste in kwestie behartigd, niet het NRC.

Verder wil ik bij deze iedereen bedanken voor de vele tips, adviezen, support, hulpaanbod en zoals gezegd de groeiende aandacht die aan het onderwerp besteed wordt. Buiten dat het goed is te verspreiden zodat elke weblogger kan nagaan hoeveel risico hij of zij onbewust en onbedoeld loopt, voel ik me ook persoonlijk erg gesteund. Dusdanig zelfs dat ik besloten heb mijn archieven terug te durven plaatsen. Het gewraakte artikel is uiteraard wel verwijderd en wellicht zullen er nog enkele postings uit voorzorg verdwijnen.

Over de zaak zelf kan ik nu nog niets kwijt, maar ik hou u zo goed als mogelijk op de hoogte ..

Update: Hmz, met over de 3500 postings is het zoeken naar sporadisch voorkomende, overmatige citaten die werkelijk overal wel over kunnen gaan nog niet zo’n makkelijke onderneming. Maar goed, uiteindelijk ben ik met een aantal zoekopdrachten een heel eind gekomen denk ik. Jammer genoeg bleken meeste geciteerde artikelen die als risicovol gezien konden worden, voornamelijk wetenschappelijke vondsten op gebied van de aandoening ME te zijn. Aangezien de vertaalslag van dat soort artikelen veelal door tekstschrijvers gebeurd en ik niet in dusdanig goede staat ben dat ik ze even kloppend weet te herschrijven, heb ik ze met pijn in mijn hart verwijderd of dusdanig ingekort dat geen mens er nog wat aan heeft. Mede omdat links ouder dan twee jaar het veelal niet meer doen of hergebruikt zijn. Een goede nummer twee waren omschreven beleidslijnen en/of consequenties met betrekking tot de WAO die ik na enig dubben toch ook maar de deur uit heb gedaan, die zijn toch al verouderd inmiddels. Bleven er nog wat citaten over onder de noemer ‘wow, wat een bizar bericht’, die konden zo de prullenbak in.

Alles bij elkaar was er vrij weinig om verwijderd te worden, het meeste werk zat in het zoeken en lezen. Ondertussen heb ik wel rsi van het klikken, vierkante ogen van het lezen en mocht u zich afvragen waar al die nachtelijke bezoekers vandaan zijn gekomen, dat ben ik ongetwijfeld zelf geweest. Kwam er bovendien achter dat mijn geheugen absoluut belachelijk in elkaar zit. Sommige stukken waren vrij recent en herkende ik al niet meer als door mij geschreven (en jawel, dat was wel zo), sommige stukken van vier jaar oud herinnerde ik me als gebeurtenissen van drie maanden terug.

Enfin, voorlopig laat ik het hier maar bij, er vanuit gaande dat ik in elk geval erg hard mijn best heb gedaan om niemand waar dan ook in te schenden…

Comments (14)



CiNNeR ‘leeg’, vervolg

Allereerst bedankt voor alle reacties! Wilde ik vanochtend mijn log al in de wilgen hangen, ben ik nu een stuk positiever gestemd. Dat lost het probleem niet meteen op maar daar wordt hard aan gewerkt (en kan ik nu nog niet veel over kwijt).

Kan wel vast een toelichting geven hoe een en ander in elkaar steekt. Doorgaans maak ik hier en daar gebruik van citaten uit nieuwsberichten om daar mijn mening omheen te breien, als aanleiding voor een posting of gewoon omdat het indrukwekkend of grappig is. Heel soms ben ik niet goed in staat om kerndelen te citeren en citeer ik grotere delen of bij uitzondering een heel artikel (wat overigens in sommige gevallen is toegestaan maar daarover later meer). En dat is precies waar het nu om draait.

Toendertijd was er een rel uitgebroken rond het wel of niet bestaan van de ziekte ME, waarbij enkele personen met wat aanzien de media fors gebruikten om patienten volkomen belachelijk te maken. Vanwege mijn betrokkenheid bij dat onderwerp – ik had immers de diagnose ME – heb ik daar ontzettend veel over geschreven, over een van die personen in het bijzonder. Ergens in die storm heb ik – om aan te geven hoe absurd de uitspraken waren – een interview uit het NRC geciteerd. De auteur van dat interview blijkt een freelance journaliste te zijn en doordat ik het gehele stuk heb overgenomen, heb ik haar auteursrecht geschonden. Het auteurshebbend bedrijf is onlangs haar belangen gaan behartigen et voila, ik ben beboet.

Ik heb er niet bij stil gestaan – en vele webloggers met mij denk ik – dat het hier een schending betrof. Een collega-weblogster zag indertijd delen van haar log in diezelfde kranten verschijnen als illustratie dat ME niet bestaat maar zogenoemde patiënten gewoonweg niet wilden werken en verder licht imbeciel waren. Ik zag mijzelf totaal verkeerd geciteerd terug in een dagblad en werd onterecht beschuldigd van het sturen van haatmail. Kranten en nieuwsgaringsites mogen wel lukraak nieuws van elkaar overnemen en deden dat ook doorlopend. In een hoop woelige onderbuikgevoelens heb ik het interview alleen geplaatst ter illustratie van vele gemaakte punten op dit log en niet commercieel-zijnde was ik simpel in de veronderstelling dat dat geen kwaad kon en niet verboden was.

Gevoelsmatig ben ik overigens nog steeds overtuigd dat het geen kwaad kon. Ik heb er niet aan verdiend, had er geen gewin bij, heb de bron vermeld zover dat mogelijk was, het artikel is nog steeds online te lezen, inmiddels kon ik het gewraakte artikel zelf al amper terugvinden in mijn archief wat dan ook in geen twee jaar ook maar een hit heeft gehad en dit is maar een persoonlijk logje met voor mij welliswaar veel leuke bezoekers maar relatief gezien een betrekkelijk klein log natuurlijk. Maar juridisch gezien ziet ik fout, heb ik het auteursrecht op het artikel geschonden en zit nu op de blaren.

Overigens is er inmiddels overleg gaande over de schikking maar zal ik sowieso moeten betalen. Voorlopig plaats ik mijn archief dus ook maar niet terug tot ik de tijd heb gehad alles met citaten te verwijderen. Want ook als citeren wel mag, loop je het risico aangeschreven te worden door de auteurshebbende die het een teveel vindt en heb ik niet de middelen om dat op een rechtzaak aan te laten komen.

Wordt vervolgd ..

Dit voorbeeld geeft ook wel aan hoe grijs het gebied is trouwens.

Comments (31)



Page 1 of 2

Powered by WordPress & theme based on Lovecraft