Loop er inmiddels een woede aanval of twee per dag van op: de mens die lijkt te leven om tegen te werken en vooral maar zo vervelend mogelijk te doen. U kent ze vast ook wel, van die mensen die alles moeilijker maken dan het toch al is om redenen waar we alleen naar kunnen gissen.
Zoals de politie die alles juridisch ternauwernood correct afhandelde maar vooral liet blijken helemaal geen beste vriend te zijn voor de burger. De internist die van alles mis vond maar vervolgens de legendarische woorden sprak ‘ik weet natuurlijk niet hoe u zich voelt of welke klachten u heeft’ – op die manier kan ik net zo goed naar de buurvrouw stappen, die weet het ook niet maar is een stuk goedkoper – om me vervolgens mét behandeling maar zónder instructies terug los te laten bij de huisarts. De huisarts die dan ook claimt geen verstand te hebben van mijn problematiek of behandeling maar toch elke vier weken op de bonnefooi van mening wisselt, waardoor ik iedere keer weer in strijd moet om een 50 jaar oud wereldwijd bekend medisch protocol toegepast te krijgen (wat gewoon in het medisch kompas staat wat net zo gewoon achter hem op de plank staat). De notaris die ik dik betaald heb voor een verklaring van beneficaire aanvaarding maar die weigert die verklaring in mijn bezit te laten komen alsook elke andere informatie die ik nodig heb. De rechtbank die de verklaring heeft afgegeven maar simpelweg op het standpunt blijft staan dat ik ‘gewoon al moet wéten’ wat de wettelijke verplichtingen zijn waar ik aan moet voldoen. Een bank die weet dat zij iets moeten afhandelen maar zelf geen clue hebben wie dat dan eigenlijk moet gaan doen (je verzint het toch gewoon niet?!). En dan nog een stuk of wat bedrijven die hun servicedesk volstampen met onkundige mensen die geen enkele bevoegdheid hebben wat dan ook op te lossen. Mensen die daar blijkbaar veelal erg onbeschoft van worden en denken dat de klant niet koning maar vloermat is.
Op het moment hebben we met bijna al deze mensen tegelijk te maken en alleen dát is ruim voldoende om een steeds grotere behoefte te krijgen geheel overspannen iemand op zijn bek te willen slaan. Nee, ik geraak er zelf ook niet bepaald sympathieker op zo.
Klinkt bekend?
Om wat positiever te eindigen, internet is juist een bron van hulp en welwillendheid gebleken. Vooral Opa Buiswater en Frans54 hebben me bakken hulp gegeven en me een stuk wijzer kunnen maken. Voor mijn gezondheid puzzelen deelnemers van een patientforum mee. Heb ik het nog niet over lezers, vrienden en kennissen die me de ruimte geven eindeloos van me af te praten. En natuurlijk mijn vriend, mijn steun en toeverlaat die er allemaal net zo moe van wordt als ikzelf maar er altijd voor me is. We komen er wel, het duurt alleen even ..
