Onlangs bleek dat artsen tienmaal vaker het bezwaarforumlier Electronisch Patient Dossier (EPD) hebben ingestuurd dan de gemiddelde burger heeft gedaan. Reden genoeg om te denken dat er wellicht een luchtje zit aan het EPD. Hoewel. Leest u dan eerst eens enkele argumenten van artsen om voorlopig tegen het nieuwe electronisch dossier te zijn (en huiver even mee):
“Dat er onzorgvuldig met privacygevoelige informatie wordt omgesprongen, weten artsen uit de praktijk: ‘Met name op de huisartsenpost gaat alles van iedereen over de tong, of het nu patiënten of medewerkers betreft.’ “
Oftewel de huisartsenpost vormt een groot roddelnest en uw privacy ligt al aan barrels voor u de spreekkamer verlaten hebt. Ben benieuwd wat u denkt de eerstvolgende keer dat de assistente vriendelijk naar u lacht .. en is die knipoog wel zo leuk eigenlijk?
[Angst persoonsverwisseling] ‘Ik ken de praktijk dat er verschillende schermen van verschillende patiënten over elkaar heen zijn geprojecteerd, zodat je als hulpverlener, voordat je het weet, het verkeerde scherm zit in te vullen.’
Werd u al wat ongemakkelijk van de dagelijkse roddelpraktijken, dit is toch een stapje kwalijker. Voor u het weet slikt u viagra tegen een ontsteking of ernstiger. Was het ook niet het argument vóór het EPD, het feit dat er elk jaar weer mensen sterven door fouten in de medicatie en niet op de hoogte zijn van door anderen voorgeschreven medicatie?
‘Het tegengaan van belangenverstrengeling als een zorgverzekeraar een partij wordt van het ziekenhuis, wordt niet gegarandeerd’, is een ander argument om het bezwaarformulier in te vullen.
Dat is gek. Artsenbezoekers komen nog altijd over de vloer, fysiotherapeuten verdienen aan extra reclamezuiltjes hier en daar, geen arts protesteerde tegen het idee artsen aandeelhouders van ziekenhuizen te maken en zo zijn de voorbeelden van belangenverstrengeling talrijk. De zorgverzekeraar zit daarbij al lang en breed op de stoel van de arts. Blijkbaar is dat punt pas belangrijk als de arts er zelf tegen aanloopt in de rol van patient.
Als de patiënt zijn eigen EPD kan inzien zonder uitleg, bestaat de kans dat artsen dingen bewust niet of onvolledig opschrijven, melden respondenten.
Hier moest ik meteen denken aan een ouderwets fenomeen wat nog steeds wel in gebruik is: ‘het ZW-dossier’, oftewel het stempel ‘zijkwijf’ in uw medische gegevens. Dat is het enige waarvan men kan voorstellen dat een arts liever niet heeft dat u dat onder ogen krijgt nietwaar? Naast opmerkingen dat u vast een hypochonder of een aansteller zal zijn.
Feitelijk bent u na het lezen van alle argumenten nog niets wijzer over de voor- en nadelen van het Electronisch Patient Dossier of de werking daarvan. Het maakt echter wel duidelijk dat er iets grondig verkeerd zit in onze zorg en de mentaliteit van menig zorgverlener. Zoals eigenlijk eerder al bleek toen naar buiten kwam dat zorgverleners gerust hun wachtwoord aan vreemden geven en computers en dossierwagens onbeheerd achter laten om elders wat anders te gaan doen. Het probleem is niet het EPD, het probleem zit in de zorg.
Jammer dat we daar geen bezwaar tegen aan kunnen tekenen …
