Voor patiënten die ondraaglijk en uitzichtloos lijden, is in Nederland de zorg rond het levenseinde zorgvuldig geregeld. Als de patiënt het uitdrukkelijk wenst, kan euthanasie het waardige sluitstuk zijn van een ziekteproces waarin alle mogelijke vormen van (palliatieve) zorg zijn uitgevoerd. (bron: Ministerie VWS)
De wet op euthanasie kent een tegenstelling in zichzelf, althans in mijn ogen. Want zit een deel van het ondraaglijk en uitzichtloos lijden immers niet juist in het ‘ziekteproces waarin alle mogelijke vormen van (pailliatieve) zorg zijn uitgevoerd’? En hoeveel waardigheid blijft er over op het moment dat de allerbelangrijkste beslissing in je leven, afhankelijk is van de toestemming van wildvreemden?
Sommige lezers hebben zich hardop afgevraagd of er niet een andere weg was voor mijn vader. Of euthanasie dan geen mogelijkheid was. Maar zijn zelfdoding is waarschijnlijk deels voortgekomen uit de wens de afschuwelijke weg richting euthanasie te voorkomen. Een weg van nog meer en nog langer lijden. Van afhankelijk worden en blijven van anderen. Van de regie niet meer in eigen handen terug krijgen en de beslissing dan niet meer zelf kunnen maken. Hij wilde dat zichzelf niet aan doen. Wilde ook ons dat niet aan doen. Al zal dat laatste u wellicht vreemd in de oren klinken ..
