Elke peuter en kind wordt in Nederland thuis of op school aangemoedig te knippen en plakken. Collages van plaatjes die uit tijdschriften van papa en mama geknipt worden, verzamelen van gedichtjes of songteksten tot het serieuzere verzamelen en overschrijven van informatie uit boeken en kranten. Ook als je volwassen bent wil het nog wel aangemoedigd worden. Zo is het knippen en plakken van storyborden en scrapbooks niet alleen populair maar soms zelfs zeer therapeutisch.
Er wordt niet bij verteld dat het eigenlijk niet mag. Dat deze maatschappij een zeer starre wetgeving kent die welliswaar de auteur prima beschermd, maar de gebruiker zeer kan duperen. Dat vroeger men niet kon zien of jij een knipselboekje er op na hield, maar met alle huidige technologische ontwikkelingen en de hype van internet men zelfs in je (online) dagboek spiekt. En hoe onschuldig ook, knippen en plakken mag niet en inmiddels is er een scala aan personen, bedrijven en stichtingen opgestaan om van die wetgeving hun broodwinning te maken. Het is een kwestie van zelluf doen of betalen geworden.
