Toen mijn vader 4 januari 2009 overleed, kreeg ik onnoemelijk veel te maken met de belastingdienst. Niet alleen omdat er allerhande formulieren ingevuld dienden te worden, ook omdat de belastingdienst mij een scala verkeerde aanslagen aan niet uit te keren bedragen en onterechte terugvorderingen deed toekomen. Vervelend maar zolang het op te lossen blijft, niet onoverkomelijk
Deze week kreeg ik de laatste definitieve aanslag. Daarop bleken alle problemen wel opgelost, maar dan vooral ten gunste van de belastingdienst. Het komt er op neer dat hun fouten mij geld hebben gekost. Vandaag kreeg ik daar de meest wonderlijke (en volgens mij foutieve) uitleg bij. Sterker nog, ik kreeg opeenvolgend twee verschillende redenen die even absurd waren. Ik zal proberen het begrijpelijk weer te geven.
Februari 2009 heeft de belastingdienst een bedrag uitgekeerd op de erven rekening. Dat bedrag is twee derde van het bedrag wat uiteindelijk uitgekeerd hoort te worden. Hun redenering: dat eerste lagere bedrag had toen niet gestort moeten worden, het geheel nu wel. Zij hebben dat lagere bedrag echter ook niet teruggevorderd. Over dat lage bedrag – wat niet is teruggevorderd en nu ook niet teruggevorderd wordt, omdat er recht blijkt te bestaan op een hoger bedrag – is heffingsrente in rekening gebracht (alsof dat bedrag ten onrechte op de erven rekening heeft gestaan). Die heffingsrente is flink opgelopen, hebben ze afgetrokken van het bedrag wat ik nog tegoed heb en zodoende heb ik hun plots betaald over een bedrag wat al die tijd terecht in mijn bezit was.
Enfin, die uitleg ging snel het raam uit maar toen kwam verbijsterende uitleg nummer twee.
In 2009 kreeg ik bericht dat er bijna drieduizend euro klaar stond om naar mij over te maken. Ik had echter helemaal geen recht op dat geld. Meteen gebeld, meteen een formulier opgestuurd en geen cent ontvangen, prima geregeld. Half 2010 kreeg ik echter een aanslag. Of ik die drieduizend euro – die ik nooit had ontvangen – even snel wilde terug betalen. Opnieuw gebeld en al snel was het misverstand duidelijk. Het bedrag was nooit aan mij uitgekeerd maar door hen geparkeerd op een rekening courant van de belastingdienst zelf. Waardoor men daar alleen zag dat het bedrag was afgeschreven, zij niet konden zien dat het was afgeschreven naar hun eigen rekening en zij er abusievelijk vanuit waren gegaan dat ik het bedrag ontvangen had. Zij zagen hun fout, de aanslag zou meteen ingetrokken worden, ik mocht de mijne verscheuren en dan was de zaak opgelost. Nu zijn die bedragen echter plots weer in beeld. De belastingdienst stelt dat alle aanslagen welliswaar onterecht waren maar dat er nu eenmaal wel een aanslag was opgelegd. Door een ‘automatiseringsfout’ (echt!) is die foutieve aanslag niet toen, maar pas deze week verrekend. Omdat ik die foutieve aanslag die ik niet hoefde te betalen, niet betaald heb maar diezelfde aanslag wel in de computer is blijven staan, wordt over dat bedrag heffingsrente berekend. Die heffingsrente wordt mij nu in rekening gebracht. Symptahiek als de belastingdienst is, hebben ze het vast voor me verrekend waardoor de teruggaaf als sneeuw voor de zon verdwenen is.
Deze laatste uitleg blijft de belastingdienst nu op staan, vinden zij volkomen logisch ende terecht. En let wel, dit is niet eens mijn interpretatie van hun uitleg, dit is werkelijk hun uitleg! Met de bewering dat als dit mijn begripsvermogen te boven ging, dat zou komen door mijn gebrekkig begripsvermogen(?!).
Het wordt dus bezwaar aantekenen. Want leuker kunnen ze het niet maken, wel geschifter.
