Tag: Gezondheid

Mijn gezondheid is geen discussiestuk

Mensen lijken soms te denken dat discussie rond vitamine B12 tekort alleen dat is: een discussie. Waarin de “dat is jouw visie” en “daar kunnen we over van mening verschillen” me nog wel eens om de oren vliegt.  Waarbij men soms lijkt te menen dat ik er wel eens wat minder fel in mag staan, het me niet zo persoonlijk aan zou moeten trekken en er ruimte zou zijn voor het sluiten van compromissen. Kortom: alsof het belangrijker is wat mensen doen, zeggen en geloven dan wat de stand van de wetenschap is en degenen die het hardste schreeuwt of het meest sarcastisch uit de hoek weet te komen de discussie ‘wint’.

Buiten dat medische wetenschappelijk vastgestelde feiten geen ruimte kennen voor een discussie op onderbuikgevoelens en paradoxale visies, is het voor mij ook niet zomaar een discussie. Ik heb jarenlang met een ongezien vitamine B12 tekort aan moeten modderen. Daar ben ik even zoveel jaren dood- en doodziek van geweest. Dan hebben we het niet over ‘niet helemaal lekker in mijn vel zitten’ of een ‘dipje’ maar over anderhalf A4 aan gezondheidsklachten. Van structureel verhoging en koorts tot meerdere malen per week diarree, van een huid vol rode, schilferende, verheven en jeukende plekken tot cognitieve problemen, van tintelingen en prikkels in ledematen tot pijn van vastgestelde beschadiging van mijn zenuwbanen en nog veel klachten meer. Uiteindelijk was ik vaak niet meer in staat de conditioner uit mijn haar te spoelen omdat ik mijn armen niet meer kon optillen, kon ik niet op woorden komen en plaatste woorden verkeerd in de zin, smakte ik regelmatig tegen de grond en eindigde ik tweemaal op de hartbewaking met een (gelukkig klein) onverklaarbaar hartaanval.

Na de start met vitamine B12 injecties, zijn – op enige permanente schade na – sommige klachten snel en de overige klachten na verloop van tijd geheel verdwenen.  En als er al twijfel had bestaan of dit het positieve effect van de vitamine B12 injecties was; de twee keren dat een arts vanuit een zogenoemde ‘eigen visie’ en gebrek aan kennis de hakbijl in mijn behandeling heeft gezet, keerden de klachten in omgekeerde volgorde dat ze waren verbeterd, simpelweg weer terug. Om de hemel zij dank weer te verbeteren zodra het behandelprotocol terug opgepakt werd. Een resultaat wat niemand bij zijn gezonde verstand af kan doen als placebo effect.

Dus ja, zogenoemde discussie over vitamine B12 tekort en vitamine B12 tekort patiënten trek ik mij zeer zeker persoonlijk aan. Omdat zowel de medische wetenschap achter dit onderwerp als mijn gezondheid geen discussiestuk vormen om een regenachtige zondag middag mee te verdrijven.

Overigens hoeven mensen mij niet op mijn groen/grijze ogen te geloven. Voor informatie kunt u hier en hier terecht. En een rondje pubmed verricht trouwens ook wonderen om kennis bij te spijkeren.

Comments (13)



Big Menzis zal over u waken

SamenGezond heet het programma van zorgverzekeraar Menzis. Een programma waar door het doen van door Menzis aangegeven ‘gezonde’ activiteiten en levenskeuzes, punten kunnen worden verdiend. Punten die vervolgens ingewisseld kunnen worden in de Menzis webshop voor  producten, dagjes uit, activiteiten of korting op de maandelijkse premie. In een reclame om van te janken roept Maarten van der Weijden – ‘als je kanker hebt maakt het echt niets uit of je positief of negatief denkt, wie geluk heeft wordt beter en wie pech heeft gaat er aan onderdoor’ – gelukzalig uit dat je niet gezond hoeft te zijn, alleen gezond hoeft te leven. Is het niet heerlijk!

Nee, dat is het niet. In Nederland bent u verplicht zich te verzekeren bij een zorgverzekeraar. Een verzekering voor als u zorg nodig heeft die in veel gevallen onbetaalbaar zou zijn, moest u deze zelf ophoesten. Niet alleen betalen we daar direct en indirect elke maand forse premies voor, daarnaast is er sprake van een stijgend eigen risico en allerhande eigen bijdragen. Allemaal bedoeld om betaalbare en kwalitatief goede zorg in te kopen. Zorg dus! Dat is noodzakelijke ziekenhuishulp, medicatie of medisch hulpmiddelen als stomazakjes. Dat is uitdrukkelijk niet korting verlenen op dagjes uit, leuke producten of gezellige cursussen.

En er zijn meer nadelen te ontdekken. Wat te denken van de privacy van verzekerden. Waar iedereen zich druk maakt dat we afgeluisterd worden in Verwegistan, is het de bedoeling uw zorgverzekeraar dicht bij huis te voorzien van allerhande gegevens. Graag wil men weten of u mantelzorger of vrijwilliger bent, gaat men er vanuit dat geregistreerd staat in het donorregister en af en toe een halve liter bloed afgeven levert u ook punten op. En vult u even een uitgebreide vragenlijst in over uw levensstijl en uw sportgedrag? Kunt u verder deelnemen aan cursussen van Menzis en sportieve activiteiten doorgeven om uw puntensaldo te doen groeien. Samen met uw declaraties, doorverwijzingen en eventuele medische verklaringen geeft u uw zorgverzekeraar een compleet beeld van uzelf op een presenteerblaadje. Zo houdt niet alleen Big Brother maar ook Big Menzis u met gemak in de gaten.

Natúúlijk geeft Menzis aan dat uw gegevens geheel nooit misbruikt zullen worden en ook niet verstrekt zullen worden aan derden. Sterker nog, ze controleren niet eens of u de formulieren naar waarheid invult! Vertrouwen is belangrijk nietwaar, Menzis gaat er prat op. Een klein puntje in de Algemene Voorwaarden wijkt hier slechts een ietsepiets vanaf maar goed, een mierenneuker die daar op let:

De persoonsgegevens die Deelnemer beschikbaar stelt via de SamenGezond punten website worden gebruikt om te controleren of de door Deelnemer ingevulde gegevens correct zijn, voor het via de e-mail bevestigen van bestellingen in de Webshop en om, indien noodzakelijk, SamenGezond punten toe te kennen op basis van de verschillende Spaarmogelijkheden. De gegevens van Deelnemer kunnen tevens worden gebruikt voor het aanprijzen van producten en diensten van Menzis en de labels van Menzis (AnderZorg en Azivo). Menzis kan voor commerciële doeleinden selecties op het Deelnemersbestand uitvoeren. Gegevens van Deelnemers kunnen worden geanalyseerd voor risicobeheersing en marketingactiviteiten. Menzis kan haar bestanden koppelen aan bestanden van derde partijen voor controledoeleinden en marketingactiviteiten.

Vooral de risicobeheersing en het koppelen van gegevens aan bestanden van derden, kunnen nog eens fijne taferelen opleveren. Ook leuk om te weten:

Menzis kan niet verantwoordelijk worden gehouden voor storingen in het netwerk, hardware en software die resulteren in beperkte, vertraagde of verloren gegevens. Menzis is niet aansprakelijk voor enige schade of letsel aan eigendommen en/of personen, als gevolg van deelname aan het SamenGezond spaarprogramma of gebruik of inzet van een met SamenGezond punten gekocht product of dienst. Menzis, de door haar ingeschakelde hulppersonen en/of derden zijn niet aansprakelijk voor enige uit SamenGezond spaarprogramma voortvloeiende (in)directe (gevolg)schade, tenzij er sprake is van opzet of grove schuld.

Groot gelijk Menzis. Als er gegevens verdwijnen kan niemand daar iets aan doen en een blessure oplopen is vanzelfsprekend op eigen risico á 360 euro in 2014).

En wat bestempeld Menzis dan als ‘gezond’?  Sowieso het standaard gereutel van niet roken tot lekker slank zijn. Een of nog beter twee slopende marathons lopen vindt Menzis ook zeer gezond. Maar wat te denken van deelname aan de verschillende cursussen die Menzis u aanbiedt! Wilt u zich jonger voelen, lekker in uw velletje zitten of hebt u altijd willen leren zingen? Dat kan bij Menzis allemaal. En waarom ook niet, binnenkort mogen zorgverzekeraars de AWBZ gelden tegemoet zien dus dan kan er wel een zanglesje of twintig vanaf nietwaar.

Wat me als laatste stoort aan dit gezellige puntensysteem is de suggestie die er vanuit gaat. De suggestie dat ziekte resultaat is van levensstijl en niet van leven en willekeur. De maakbare mens die met een beetje gezond rondhollen nooit serieus ziek zal worden. En als deze mens dan ziek wordt, herstel alleen mogelijk is onder invloed van ‘juist’ gedrag. Nu is het nog onder de noemer ‘beloning’ maar het zal niet lang duren of de negatieve prikkel zal zijn intrede doen.

Het ergste is, het gaat waarschijnlijk een zeer geslaagd project blijken. De Nederlander raakt ziende blind bij de woorden ‘gratis’ en ‘korting’. 

 

Comments (13)



Dit moet ik even kwijt: puzzelstukjes en dominostenen

Omdat van me af schrijven voor mij de beste manier is om verleden te plaatsen en los te kunnen laten, ga ik u de komende periode even lastig vallen over verschillende dingen die mij dwars zitten aan mijn medische verleden en meer oud zeer.

Tweemaal heb ik een onverklaarbaar (en gelukkig klein) hartaanval gehad. Een hartaanval te zien aan de duidelijke klachten en specifieke bloedwaarden, onverklaarbaar omdat geen enkel ander onderzoek iets mis liet zien. Hartfilmpjes, echo’s, longfoto’s, saturatiemetingen, fietsproeven en zelfs vergaande scans, op een hoge bloeddruk die op zichzelf niets verklaarde na, kwam altijd alles prima terug. Tweemaal werd ‘dus’ geconcludeerd dat een en ander veroorzaakt moest zijn door langdurige stress. Iets wat beide keren zeker heel erg speelde. Maar toch, het bleef wel wat eigenaardig.

Vandaag kreeg ik de uitslagen van de derde jaars controle, een echo en een fietsproef. Deze keer waren ze niet alleen goed, er was zelf verbetering te bespeuren. Er werd verder gevraagd hoe het nu met andere gezondheidsproblemen ging en nu kon ik de cardioloog vertellen van de nieuw gestelde diagnoses, de geschrapte misdiagnoses en het feit dat ik altijd enorm overbelast door het leven ben gegaan. Dat gesprek leverde meer op dan ik had verwacht, ineens kwam er een plausibele verklaring op tafel. Namelijk dat mensen met (bepaalde) spierziektes last kunnen krijgen van een sterk samentrekken van bloedvaten voor korte tijd. Een fenomeen wat als het optreedt in de buurt van het hart kortdurend hartklachten kan geven zonder dat er werkelijk iets mis is met het hart. De eeuwige overbelasting komt daar overheen als enorm risico verhogende factor. Stress – zowel mentaal als ook fysiek – is nergens goed voor en zware overbelasting van het lichaam is een vrij zeker pad richting problemen rond onder andere het hart. De combinatie van deze factoren heeft me waarschijnlijk destijds de das om gedaan. Bevestigd door het feit dat zowel mijn hart als conditie is verbeterd nu ik eens niet een geadviseerd programma van beweging en activiteit ben gaan volgen maar juist meer rust ben gaan nemen en minder ben gaan bewegen.

Bovenstaande vormt een van de vele, vele puzzelstukjes die op hun plaats zijn gevallen door de diagnose HMSN en met name het feit dat deze diagnose zo extreem laat is gesteld. Het wordt steeds duidelijker dat het niet erkennen van klachten en opleggen van alle verkeerde adviezen en leefregels een soort domino effect hebben veroorzaakt. Elk jaar dat er niet naar me omgekeken werd en elke periode dat ik opnieuw aan het werk werd gezet om zogenoemd mijn conditie te verbeteren en gezonder te worden, brak mijn lichaam een stukje meer af en liepen meer processen de soep in. Waar door gebrek aan kennis over oorzaken eveneens niet op de juiste manier naar gekeken werd – ook niet juist naar gekeken kon worden – en ik uiteindelijk onverklaarbaar en deels ongezien een wandelende gezondheidsramp werd.

Eigenlijk is het afgelopen jaar een grote, langgerekte  speurtocht voor me geweest waarbij puzzelstukjes en dominostenen me werkelijk om de oren zijn gevlogen. In de eerste maanden na de diagnose zoveel, dat ik er regelmatig in verzoop. Inmiddels zie ik af en toe eens een puzzelstukje liggen en kan ik het rustig bij passen.

Deze keer kijk ik maar eens niet alleen terug naar het verleden, overdenk ik maar niet teveel wat er allemaal is gebeurd en weiger ik te piekeren over de wat als vragen die dit verhaal stiekem met zich mee brengt. Vandaag ben ik gewoon heel erg blij met mooie uitslagen en de wetenschap dat ik nu écht best goed voor mezelf aan het zorgen ben. 

Comments (8)



Dit moet ik even kwijt: het verloop

Omdat van me af schrijven voor mij de beste manier is om verleden te plaatsen en los te kunnen laten, ga ik u de komende periode even lastig vallen over verschillende dingen die mij dwars zitten aan mijn medische verleden en meer oud zeer.

Misschien handig om dan ook mijn medisch verleden weer te geven, is het wellicht wat duidelijker waar het eigenlijk over gaat. Heb geprobeerd het zo beknopt mogelijk te houden.

Augustus 1992 kreeg ik drie weken lang veertig tot eenenveertig graden koorts door griep of mogelijk pfeiffer. De koorts ging er af maar een aantal verschijnselen bleef hardnekkig voortbestaan. Mijn bioritme verschoof ver de nacht in, voor drie uur ‘s nachts viel ik met geen mogelijkheid in slaap, voor tien uur in de ochtend kreeg ik mezelf niet wakker.  Eigenlijk bleef ik me sowieso vermoeid door de dag heen slepen, hoeveel ik ook geslapen had. Er verscheen een scherm met vlekken voor mijn ogen, mijn lichaamstemperatuur bleef structureel te hoog en ik bleef kwakkelen met de ene keelontsteking na de andere oorontsteking.

Daarna kwamen er met de jaren steeds meer klachten en symptomen bij, die bovendien in  steeds absurder en extremere vorm aan kwamen waaien. Ik raakte intolerant voor alcohol en kreeg een scala aan allergische reacties van medicatie tot schoonmaak middelen. Binnen een jaar moest ik acht keer naar de oogarts met bindweefsel ontsteking in beide ogen en sowieso bleef het bindweefsel onrustig. Had ik al vanaf mijn negentiende zonne allergie, kwam er een palet aan huid aandoeningen met onduidelijke oorzaak bij. Mijn motoriek verslechterde en ik kreeg steeds meer pijn klachten in voeten, benen en handen. Mijn lichaam werd zo stram dat ik moeite kreeg met schrijven en na activiteit zwollen mijn handen en soms mijn gezicht op. De keel- en oorontsteking raakten vervangen voor griep, longontsteking en infecties en ik kreeg onverklaard astma. Met dit alles ging mijn concentratie en geheugen zienderogen achteruit. Het werd steeds moeilijker nog een beetje te  functioneren.

Toen viel op een dag in een fractie van een seconde mijn evenwicht weg. Letterlijk, mijn evenwichtsorganen begaven het een of meerdere keren per dag compleet voor enkele minuten tot uren en de jaren erna heb ik overal en nergens vloeren, straattegels en plaveisel van dichtbij moeten bestuderen. Dat gaf vooral in het begin allerlei ongelukken, van valpartijen en blauwe plekken tot brandwonden als ik een aanval kreeg terwijl ik toevallig stond te koken. Ik kreeg moeite met inschatten van diepte en de snelheid van naderende objecten en het gevoel in mijn voeten leek vrijwel weg te raken terwijl sommige delen extreem gevoelig werden.

Net toen ik hier een beetje aan ‘gewend’ begon te raken, besloten de spieren in mijn benen op te spelen. Er leek absurd snel verzuring op te treden, ik kreeg verzwakkingen en steeds vaker vielen de spieren in de enkels een paar seconden uit. Had ik altijd al moeite gehad met lang staan en lopen, kreeg ik nu ook problemen met kortere stukken. Ik liep de ene blessure na de andere op van nagenoeg niets. Menig stokoude bejaarde leek het in alle opzichten beter te doen dan ik.

De klachten escaleerden nog verder en uiteindelijk – we zijn dan ruim vijftien jaar verder – was er weinig van me over. Er waren zoveel klachten op elkaar gestapeld, dat de korte opsomming niet meer op een A4 paste. Ik had geen flauw benul meer hoe het zou zijn om energiek wakker te worden en voelde me bijzonder gezond als me een maand lang extra ziektes als griep of ontstekingen bespaard bleven.  Studies, werk, hobby’s en sociaal leven waren al lang gesneuveld, ik was gereduceerd tot een slechte huisvrouw met een weblog die op straat stond te kotsen als ze een wandeling naar de stad had gemaakt.

Dit is wat (te) veel artsen en daardoor instanties en omgeving twintig jaar – tot de juiste diagnoses kwamen – weinig tot niet serieus hebben genomen. Ondanks klachten die zichtbaar waren, ondanks het feit dat vele klachten geobjectiveerd werden door middel van onderzoek en ondanks dat vele keren vast kwam te staan dat dit geen gevolg kon zijn van door artsen veronderstelde psychische problemen. Weggeredeneerd omdat er niet makkelijk een oorzaak gevonden kon worden, bestempeld tot vage klachten omdat men het niet snel kon verklaren, naar een ander geschoven omdat men er zelf niets mee kon of afgeserveerd met ‘het zal tussen de oren zitten’ zodat niemand er een nacht slaap over hoefde te verliezen.

Eind 2008 kreeg ik het voor elkaar een vitamine B12 bepaling te laten doen en bleek ik een ernstig tekort te hebben aan deze vitamine. Met de eerste injectie voelde ik me Alice in Wonderland. De mist in mijn brein trok op, ik ging sneller praten maar ook sneller lopen, raakte instant positiever en tot ieders schrik was het zelfs uiterlijk zichtbaar omdat de stand van mijn ogen veranderde alsof ik ter plekke een kleine facelift had ondergaan. Na verloop van tijd verbeterde er meer. De huid aandoeningen verdwenen, mijn lichaamstemperatuur keerde terug naar normaal, het scherm met vlekken voor mijn ogen trok grotendeels weg en – ik durf het bijna niet te zeggen – ik ben zelden nog verkouden of grieperig en ben ruim een jaar ontstekingsvrij gebleven.

Helaas werden andere verschijnselen alleen erger. Mijn evenwicht en coördinatie gingen er enigszins op achteruit, mijn spieren in benen en armen werden alleen maar slechter en ik kreeg er pijnsteken en  stuipen bij. De gevoelsstoornissen in mijn voeten werden zo hevig dat ik enerzijds niet eens meer voelde of ik sokken en schoenen aan had of niet maar anderzijds een vluchtige aanraking extreem pijnlijk werd. Een groot deel van de vermoeidheid bleef bestaan, alsook het verschoven bioritme.

Deze klachten werden begin dit jaar verklaard met de diagnose HMSN (een neurologische spierziekte) en polyneuropathie (schade aan de zenuwbanen) door een te lang ongezien en slecht behandeld vitamine B12 tekort. Dit zal niet meer verbeteren, de HMSN is progressief. Daarnaast heb ik nog allerlei restverschijnselen overgehouden, waarschijnlijk omdat ik er zo lang mee heb moeten aanmodderen en achteraf gezien structureel overbelast ben geweest.

Comments (13)



Weet wat u eet of alweer achterhaald is

Wie herinnert het zich niet, de reclames ‘melk, de witte motor’. Lachende kinderen en ouderen met witte snorren door het drinken van monsterlijke glazen melk op televisie en in bushokjes, moesten ons overtuigen vooral melk te gaan drinken. Melk was gezond, melk moest, melk paste in ieder gezond dieet. Wie geen melk dronk, was niet helemaal wijs en zou broos en gammel door het leven gaan.

Tot het nieuwe millenium aanbrak. Melk? Neeeeeeeeeeeee!! Melk was vet, onnatuurlijk en uitermate slecht. De reclame moest onmiddelijk gestopt worden, dat zette de mensheid maar aan tot het volgen van überslechte gewoontes. Ieder wijs mens wist voortaan beter, melk moest mager maar liefst nog geschrapt van het menu.

Niet veel later moesten bijna álle melkprodukten in de ban. Met name kaas, puur vergif! Obesitas en dicht geslipte aderen zouden ons ten deel vallen. De hele handel werd snel uit de schijf van vijf gesloopt, we zouden er allemaal maar vroegtijdig aan dood gaan tenslotte. Zuivel mocht, maar mager en met mate.

Gisteren verscheen echter dit in de krant:

Boter, kaas en volle melk zijn misschien niet zo slecht voor onze gezondheid als gedacht. Onderzoek bewijst dat deze vetten onterecht een slechte reputatie hebben en er weinig wetenschappelijk bewijs bestaat dat deze vetten uit het menu moeten geschrapt worden. (…) Verzadigde vetten vervangen door koolhydraten bleek zelfs schadelijker, vooral wanneer meer geraffineerde koolhydraten als zetmeel of suikers werden gebruikt in plaats van vet. (Bron: AD)

What the fuck?!

Wie inmiddels nog weet wat gezond is en wat niet, mag het zeggen. Jaren groene appels voor stralende witte tanden bleken achteraf toch eigenlijk juist het gebit te slopen. En de suikers in fruit even dikmakend als geraffineerde suikers. Welk kwaaltje ook moest er gestopt worden met koffie, inmiddels weten we dat het voor vele kwalen juist weer lekker gezond is een paar kopjes cafeïne tot u te nemen. Noten pasten in elk dieet, tot bleek dat we er massaal te dik van werden. Wist u dat u van overmatig vezelrijk brood helemaal niet zo gezond wordt, u krijgt er vooral kapotte darmen van. En is chocola nu goed voor de bloeddruk of slecht voor het cholesterol?

Een ding is zeker, het is niet waar of het klopt niet en mocht het waarheid zijn, dan is het volgend jaar vast weer achterhaald. Maakt u zich dus vooral niet te druk om uw dieet.

Want stress, dat is nog altijd bewezen slecht …

Comments (10)



Ziekte een keuze

U heeft zich vast al druk gemaakt om de goed gevulde ideeënbus van Raad voor Volksgezondheid en Zorg (RVZ). Een stappenplan om Big Brother stevig te verankeren in uw leven en daarbij over uw rug de schatkist aan te vullen. Komt het immers niet van de banken, dan van de (chronisch) zieke.

Nog griezeliger vind ik echter de sfeer die dit advies ademt. Het RVZ noemt het “De accentverschuiving van zorg voor ziekte (zz) naar gedrag en gezondheid (gg)” Feitelijk wordt u wijs gemaakt dat gezondheid en ziekte een keuze zijn. Úw keuze wel te verstaan. En zorgt u er voor dat u ziek wordt, dan hoeft er voor u niet gezorgd te worden

Oud worden is overigens ook niet aan te bevelen ..

Comments (5)



Fijne huisarts

Voor het eerst in mijn leven heb ik een vriendin gevraagd mee de spreekkamer van de huisarts binnen te gaan. Voor emotioneel support, om mee te onthouden wat er gezegd zou worden, om eventueel aan te vullen en en mij in de gaten te houden voor het geval ik in woede zou ontsteken. Kunt u nagaan hoe groot mijn paniek gisteren is geweest.

En gelukkig, het gesprek met de huisarts verliep simpelweg aan alle kanten zeer prettig. Hij moet wel even de adviezen van de internist afwachten, maar ziet geen reden om meteen mijn glazen in te gaan gooien door de behandeling met B12 te stoppen waar ik juist zo van verbeter. Het is zijn bedoeling dat ik over een tijd leer hoe ik op gevoel kan gaan aangeven of en hoeveel B12 ik nodig heb. En denkt dat ik daar wat langer voor nodig zal hebben dan zijn andere B12 patienten, simpelweg omdat ik in een stressvolle periode van rouw zit.

Verder heeft hij niet het gevoel de grootste expert te zijn dus meende zich nog wat te moeten verdiepen, met name in het vitamine D verhaal. In elk geval wil hij het wél in de gaten houden en om de zoveel tijd testen. Hij vond het zelf een goed idee als hij me verder zou gaan begeleiden en gaat duidelijk ook af op mijn input in deze.

Ook fijn is dat hij aangaf dat het vaker voorkomt. Dat artsen alleen kijken naar oorzaken en zodra ze geen oorzaken vinden, concluderen dat er ‘dus’ niets aan de hand zou zijn. Volgens mijn huisarts een verkeerde conclusie, hij meent dat de patient nog net zo ziek is, dat het alleen maar zegt dat de arts niet alles kan verklaren en er nog veel is wat artsend Nederland nu eenmaal niet weet. Het was meer begrip dat ik durfde te hopen.

Kan dus opgelucht het weekend in …

Het is sowieso frappant hoe empathisch deze huisartsenpraktijk te werk gaat. Van huisarts tot assistentes, allen zijn ze zeer begaan en ook als ze het grondig oneens zijn, kan erover gepraat worden. Denk dat het de allereerste arts is die ik ben tegengekomen, die gerust op zijn standpunt durft terug te komen of aan durft te geven dat hij niet alleswetend is. Het zou eigenlijk niet zo bijzonder moeten zijn, maar dat is het wel ..

Comments (5)



'Stunten' met uw gezondheid

Zorg is commercie en met zicht op het nieuwe verzekeringsjaar, is het dus stunten geblazen. Zo zit elke burger opgescheept met het ‘verplichte eigen risico’ a la 155 euro. Behálve als u aangesloten bent bij Zilveren Kruis Achmea én richting ziekenhuis moet voor negen door hen aangegeven behandelingen. Wint u namelijk over deze behandelingen advies in welke ziekenhuis –  volgens Zilveren Kruis dan – de beste behandeling biedt en zij betalen het eigen risico ‘terug’. Het advies hoeft niet opgevolgd te worden en uiteraard meent Zilveren Kruis geheel idealistisch bezig te zijn.

Vanaf vandaag wordt het ook financieel aantrekkelijk orgaandonor te worden. Althans, als u aangesloten bent bij een van de vier grote verzekeraars: Ohra, Menzis, Fortis ASR en Avero Achmea.  Zij geven u 120 euro korting per jaar op de basisverzekering in ruil voor het donorschap. Vanzelfsprekend is ook dit iniatief uit hoogst idealistische motieven.

Dan zijn er nog de kleinere voordeeltjes die steeds merkwaardiger aandoen. Zo kan u bij VGZ een kilo appels en een aantal becelprodukten vergoed krijgen en brengt Ohra aankomend jaar de A. Vogel verzekering waar – wat een verassing –  homepathische middelen zeer uitgebreid vergoed worden. Om voor een collectieve verzekering met korting in aanmerking te komen, hoef je alleen FC Utrecht supporter te worden, maar ook een rekening bij de Rabobank voldoet. Ook hier geldt: idealisme ten top.

De politiek kijkt niet op of om maar ook de burger lijkt wat ziende blind te worden van dit prijzencircus. Met alleen nog oog voor kortingen en voordeeltjes, ziet men niet meer in dat die uit eigen portemonnee komen. En erger, lijkt men daarbij al helemaal te vergeten dat gezondheid inmiddels afhankelijk is van de financiële verzamelwoede van de zorgverzekeraar…

Comments (9)



Powered by WordPress & theme based on Lovecraft