Tag: Hufterigheid

De scootmobiel, het Rijksmuseum en de gezonde hufter

Vandaag bleek dat scootmobielen geweigerd worden in het vernieuwde Rijksmuseum. Op zich is dat eigenlijk niet helemaal nieuw(s). Al laten de meeste musea scootmobielen toe, zijn er meer gelegenheden waar een verbod op de scootmobiel ingesteld is. Dat mag, omdat veel scoots  aangemerkt zijn als vervoersmiddel, vergelijkbaar met een fiets of snorfiets. Wel vreemd is dat het museum beweerd dat een scootmobiel geen hulpmiddel zou zijn. Ik moet de eerste gezonde persoon die een scootmobiel verkiest boven welk ander vervoersmiddel ook, nog tegenkomen. Nog vreemder lijkt het erop dat elektrische rolstoelen wél zijn toegestaan. Ik weet niet of u ooit een elektrische rolstoel van dichtbij hebt mogen bewonderen, maar deze is doorgaans aanmerkelijk breder dan een handzame scootmobiel en heus even zo gemotoriseerd.

Enfin, de vernieuwing van het Rijks heeft aardig wat gekost, logisch dat de minder valide medemens hier enigszins verontwaardigd op reageert. Toch wordt dit geluid in verschillende reactiepanelen overstemd door de (compleet absurde) verontwaardiging die onder groepen Nederlanders over scootmobielers en andere gehandicapten blijkt te heersen. Sommigen redelijk beleefd doch onwetend met het idee dat iemand in een scootmobiel nog zal kunnen lopen dus dan ook wel meters kan maken. Sommigen onder de misvatting dat mensen die iets kunnen besturen niets mankeren aan hun handen en dus wel een geleende rolstoel kunnen voort bewegen. En dan zijn er reacties waar de honden geen brood van lusten. Een kleine greep uit de reacties van AT5 en het Algemeen Dagblad vandaag.

“Die scootmobielen beginnen een ware plaag te vormen. Te pas en te onpas rijden ze de deurkozijnen en winkelrekken aan flarden”
“Hoeveel van die scootmobielen worden er inmiddels jaarlijks weggegeven? Laat die profiteur maar een familielid meenemen [om in een leenrolstoel naar binnen te kunnen].”
“constateer ik echter een enorme toename van deze karretjes met daarin volgevreten, kettingrokende chagrijnen. Heimelijk hoop ik dat hun accu’s het spontaan begeven….”
“Ik snap sowieso niet waarom minder valide mensen alles moeten kunnen
“Scootmobielers beginnen haast een slaatje te slaan uit hun handicap.”
“Hebben ze aan zichzelf te danken: loop eens door een willekeurig voetgangersgebied of supermarkt; regelmatig moet je opzij springen voor zo’n turbo-bejaarde of gehandicapte op zo’n mobiel. Het is een hulpmiddel en geen racewagen!”
“Maar ik moet zeggen dat er tegenwoordig wel erg veel scootmobielen op de weg zijn. Hebben al die mensen die echt altijd nodig?”
“Wat ik graag wil weten is waarom meneer geen rolstoel kan gebruiken, hij kan toch ook sturen en remmen dus aan zijn armen/handen mankeert niets. (…) Pure provocatie net als die blinde die met een hond werd geweigerd bij een taxistandplaats alsof een blinde daar ooit opstapt ?”
“Het valt me trouwens op dat die scootmobielers zich altijd vreselijk wentelen in slachtofferschap en altijd ontzettend zuur en verongelijkt doen”
“(…) als bestuurder van zo’n obesitaskar gas geeft in plaats van remt recht voor de nachtwacht!”
“Scootmobiels moet niet langer gratis verstrekt worden. Dan is het zo gedaan met de ‘hulpbehoevenden’ Daarbij moeten ze zoveel mogelijk geweerd worden. Ook uit winkelgebieden.”

En tot slot ende afsluiting de allermooiste:

“Vroeger was je in een hutje gegooid en kreeg je 1 keer per week een bekertje pap; nu betalen we dikke racemobieltjes, voorzien je van een uitkering en nog een grote mond?”

 Durf het bijna niet meer te vragen maareuh .. Wat vindt u? Heeft het Rijksmuseum gelijk of riekt dit naar een beetje discriminatie?

 

Comments (38)



CBS ziet overal vertrouwen

Steeds meer Nederlanders hebben vertrouwen in elkaar. Ook het vertrouwen in de politiek, het rechtsstelsel en de politie is de afgelopen jaren gestaag toegenomen, constateert het CBS (Verder)

Hier was ik even stil van. In een tijd dat het nodig is dat Sire met spotjes aan de mens duidelijk moet maken dat je zorgpersoneel niet in elkaar moet timmeren en de film Doodslag in premiére gaat, de politie al niet positief is over zichzelf laat staan de gemiddelde burger, somberheid over economie en recessie troef is, men zich vrij massaal zorgen maakt over kaalslag in de zorg, problemen met publieke voorzieningen van de post tot het openbaar vervoer orde van de dag zijn, politiek als medemens frequent al te graag uit gaat van de mens die niet wil werken maar wel illegaal wil downloaden, mensen zich steeds eenzamer voelen en steeds meer mensen ook eenzaam zijn, hele volksstammen zelfs menen dat de wereld eind dit jaar zal vergaan en noem nog eens een dwarsstraat, zou je eerder denken dat vertrouwen in elkaar en wat dan ook sterk gedaald zou zijn. Moet ook zeggen dat aan de cijfers te zien, het eerder een kwestie van optimistisch interpreteren is van het CBS.

Hoe staat het met uw vertrouwen in de wereld om u heen?

Comments (5)



De politie is verre van een ‘beste vriend’

Dat iemand heeft staan kloten aan het motor slot op je snorfiets, zodat je die niet meer los krijgt. Dat je bang bent dat als je naar huis gaat, iemand anders in alle rust de hele snorfiets mee kan nemen. Dat de snorfiets te zwaar is om naar huis te dragen en er niemand in de vriendenkring te vinden is die een betonschaar paraat heeft. Of een busje om snorfietsen in te kunnen vervoeren. Er om half zes op zaterdagavond geen slotenmaker te vinden is. Dat de ANWB – tevens je snorfiets verzekeraar – niets voor je zegt te kunnen doen.  En dat je dan maar de politie belt in de hoop dat die iets kunnen betekenen of een geniaal advies hebben.

Inderdaad, dat laatste is al te naïef gedacht natuurlijk. Zodra ik mijn probleem had voorgelegd, werd mij vriendelijk doch vastberaden mede gedeeld dat als ik zou proberen mijn slot door te laten knippen en de politie het zou zien, ik gearresteerd zou worden. En had ik wel een aankoopbewijs bij me? Een beetje verbouwereerd – ik vroeg om advies, ik vroeg niet of ik mijn slot mocht doorknippen – antwoordde ik dat men toch kon zien aan het kenteken en kentekenbewijs dat het om mijn snorfiets zou gaan. Maar volgens deze mevrouw was dat niet afdoende bewijs, zonder aankoopbewijs mocht ik mijn eigen snorfiets niet zomaar gaan stelen. Ik besloot die discussie maar te laten voor de totale onzin die het was en legde nogmaals uit dat ik haar om hulp vroeg, aangezien ik niet bij machte was mijn slot door te knippen, geen mogelijkheid had de snorfiets naar huis te krijgen en hem niet achter durfde te laten. Ook daarop kreeg ik een reactie die ik niet aan zag komen: “Ja, als u hem laat staan zal hij zeker gestolen worden. Maar u probeert nu van uw probleem ons probleem te maken, en u begrijpt toch hopelijk wel dat dat absoluut niet kán?”

Ik heb het na wat gepruttel over en weer maar opgegeven. Maar ik moet zeggen, ik begrijp er absoluut niets van. Vooral begrijp ik niet waarom zo’n mens niet gewoon kan zeggen dat ze me niet verder kunnen helpen en ook even niet weet wat ik het beste kan doen. Gewoon, een beetje sympathiek reageren zonder meteen te gaan dreigen. Dreigen met onzin ook. Buiten dat een kentekenbewijs natuurlijk afdoende bewijs van eigendom van een voertuig is, is er nooit maar een agent in de buurt te bekennen. Een van de redenen dat in deze wijk  zoveel snor- en bromfietsen gejat worden!

Enfin, een vriend heeft een geval met wielen langs gebracht waarmee mijn man de snorfiets bij ons thuis heeft kunnen krijgen. En wonder boven wonder bleken we ook nog iemand te kennen met een betonschaar, dus dat komt wel goed. Nu alleen een nieuw slot nodig ..


Comments (15)



Bram moet naar huis!!

Het zal je gebeuren. Je lieve hond is uit logeren en loopt weg. Advertenties, foto’s op bomen, navragen, zoeken en beloningen uitloven, niets brengt hem terug. Tot je een brief krijgt van dierenasiel Osdorp, de hond is daar binnen gebracht. Dat blijkt alleen geen reden tot feest. Vanwege onbenullige redenen heeft de brief te lang rondgezworven, de hond is echter na twee weken al verkocht aan een nieuwe eigenaar. Oordeel: jammer dan.

Het gebeurde Bram. En het verhaal wordt nog veel erger. De nieuwe eigenaar wil het ‘zijn kinderen niet aandoen’ Bram terug te geven aan zijn eigen baasje. En het dierenasiel – die in het item laat zien werkelijk totaal géén hart voor dieren te hebben –  brengt wél 880 euro verzorgingskosten in rekening bij het baasje. Dit baasje overweegt naar de rechter te stappen maar maakt wonderbaarlijk genoeg weinig kans op een goede afloop. Een huisdier wordt in het recht beschouwd als ‘ding’ en aangezien dat ‘ding’ op legale wijze is gekocht door de hufters mensen die zich nu eigenaar noemen, valt hen niets te ‘verwijten’. Juridisch dan ..

Inmiddels weten buurtbewoners van deze hufters nieuwe eigenaren alles van dit absurde probleem en maken zij op onsympathieke wijze duidelijk dat zij Bram terug moeten geven. Zodanig dat eigenaren bijna niet meer naar buiten durven om Bram uit te laten. Mooi!!!! Dat ze zo geterroriseerd mogen raken dat ze alsnog besluiten Bram terug te brengen naar het gezin waar hij thuis hoort.

Comments (10)



Chronisch zieken voor al uw koopkrachtbehoud!

Volgende week gaat minister van financieën Bos ons wijs maken dat élke groep zicht heeft op koopkrachtbehoud of zelfs een kleine vooruitgang. Mariëtte Hamer vertelt de mensen nu al vol enthousiasme en trots dat dat op conto van de PvdA staat. Vandaag lees ik desondanks over de derde naaistreek richting chronisch zieken:

Voor de derde keer snijdt het kabinet in de tegemoetkoming voor kosten van chronisch zieken en gehandicapten. Een meevaller van 200 miljoen euro – gevolg van ingrepen in de fiscale tegemoetkoming voor designbrillen en verbanddozen – gaat niet terug naar chronisch zieken, maar wordt gebruikt om andere gaten op de begroting te dichten.

Let wel, de ingreep in genoemde fiscale tegemoetkoming – ook bestemd voor bijvoorbeeld vervoerskosten of woningaanpassing – was bedoeld om oneigenlijk gebruik tegen te gaan. De gelden zouden dan terecht komen bij de mensen die dat écht nodig hebben, de chronisch zieken en gehandicapten. Maar het besluit was nog niet gevallen en onmiddelijk bleek dat chronisch zieken en gehandicapten er het hardst mee geraakt gaan worden. Maar liefst een gemiddelde koopkrachtachteruitgang van negen procent! De politiek debatteerde nog even over wat vage oplossingen maar uiteindelijk kon deze achteruitgang niet gerepareerd worden. Immers de geschatte opbrengst van 400 miljoen was reeds ingeboekt, 250 miljoen al bestemd voor .. gratis schoolboeken! Volgens Donner een kwestie van prioriteiten stellen, chronisch zieken moesten een fikse achteruitgang in koopkracht ‘gewoon’ gracieus accepteren. Logisch toch. De strijd voor de schoolboeken, dát is pas een nobele strijd voor sociale rechtvaardigheid rechtvaardigheid.

Nu er dan 200 miljoen extra als meevaller uit nota bene de koopkrachtachteruitgang van zieken en gehandicapten komt rollen, wordt opnieuw besloten andere gaten in de begroting te dichten. Want wat kan het &%%#%^*(@!!!! ook schelen dat de groep met de laagste inkomens en de meeste problemen volledig achter de geraniums komen te zitten. Als ze die uberhaupt nog kunnen betalen …

Comments (9)



Powered by WordPress & theme based on Lovecraft