Doorgaans ben ik niet zo van de dure spullen en een telefoon haalde ik bij een abonnement, ‘gratis’. Maar ik ben wel van de gadgets, wilde al lang een leuke smartphone en na alle misere van afgelopen jaren, wilde ik mezelf eens echt leuk verwennen. Tegen alle ADHD impulsen in zocht en vergeleek ik toestellen tot ik een ons woog tot ik helemaal zeker was dat ik iets geweldigs gevonden had.
Het werd een windows mobile smartphone en aanvankelijk was ik zo blij als een kind. Al was het jammer dat bij thuiskomt bleek dat de koptelefoon ontbrak. En bij het ophalen van die koptelefoon de mevrouw niet bepaald sympahiek reageerde. En ik er toen achter kwam dat ik het (laatste) showmodel had meegekregen .. waar ik wel de volle mep voor betaald had. Wellicht denkt u ‘wat een gezeur’ en op zich heeft u gelijk. Maar voor een ADHDer halen dit soort voorvalletjes de charme van de leuk af. Toch, daar kon ik me nog wel overheen zetten.
Toen ging na drie weken de telefoon kapot. Of althans dat dacht ik. Het bleek aan de laaste officiele ROM upgrade te liggen. Hoewel kant-en-klaar aangeleverd door de fabrikant, zorgde het niet voor de beloofde ‘wonderfull experience’ maar voor een telefoon die enkele keren per dag niet wakker gemaakt wenste te worden en tergend op zijn gemakje ging ‘werken’. Ok, een downgrade naar het vorige systeem bracht soepel oplossing. En dat dan niet alle leuke, handige, beloofde nieuwigheden op de telefoon zaten, kon ik ook nog wel overheen komen.. want ik had hem tenslotte al in bezit.
Maar er was nog iets. Het ‘aan’ knopje toonde zich nogal gevoelig in mijn rommelige tas en of jaszak en het touchscreen reageerde vervolgens overal op. Gevolg, telkens als ik mijn telefoon – echt voorzichtig ende zorgvuldig – uit mijn tas haalde, was een programma aangeschakeld of erger, stond hij op het punt van alles te verwijderen. Daar is wel iets aan te doen, dat weet ik ook wel. Maar het was de druppel. Wat heel leuk had moeten zijn, was niet zo leuk meer. Was enorm frustrerend eigenlijk.
Dus ging ik piekeren, malen, denken en balen. En dat is niet de bedoeling van iets ‘leuks’ nietwaar. Voor het eerst in jaren besloot ik toe te geven aan mijn ADHD en elk verstand overboord te smijten. Samen met de telefoon (nou ja, niet letterlijk natuurlijk, dat is weer zonde). En in plaats daarvan een iphone te kopen.
Wat wél meteen goed verliep. Toevallig vond ik de enige winkel in Roosendaal die de toestellen los verkoopt. Was de verkoper in deze winkel wél erg sympathiek. En nog fijner, was de prijs net 200 euro gedaald!
Ben weer zo blij als een kind!
