Het kan u bijna niet ontgaan zijn. Prins Friso kwam onder een lawine terecht, werd door een reddingsteam gevonden en is naar een ziekenhuis in Innsbruck gebracht. Neurochirurg Kees Tulleken stond toevallig in dat ziekenhuis vanwege een congres, informeerde losjes hier en daar, besprak met een andere neurochirurg de ct-scan van prins Friso en liet zijn vrouw en tevens journalist Jannetje Koelewijn meeluisteren waardoor een en ander in het NRC handelsblad terecht kwam. Dat leverde een storm aan kritiek op. Maar er ontstond pas echt een rel toen Kees Tulleken in de Volkskrant meldde heus te weten dat hij een grens had overschreden maar het medisch tuchtcollege niet te vrezen.
Zoals dat gaat met rellen, was Kees Tulleken vanavond te gast bij Pauw en Witteman. En terwijl iedereen wel of niet viel over zijn beslissing nieuws over de gezondheid van prins Friso in de publiciteit te krijgen, viel mij iets heel anders op. Tussen neus en lippen zei hij namelijk ‘Denkt u nou echt dat het me nu iets kan schelen als ik berispt zou worden door het medisch tuchtcollege om iets waarvan ik zeker weet dat ik dat ter goeder trouw heb gedaan’.
Oftewel, Kees Tulleken is bij voorbaat al overtuigd dat het medisch tuchtcollege het in alle gevallen bij een berisping zal houden. Een ‘foei, niet meer doen’ en dat is dat. En dhr. Tulleken kan het weten, hij is immers zelf 12 jaar lang onderdeel geweest van dit college.
De wetenschap dat het medisch tuchtcollege zelden meer doet dan een vinger opheffen, lijkt mij persoonlijk dan ook vele malen ernstiger dan het openbaren van een minuscuul stukje informatie over een prins die al dag en nacht in het nieuws is. Ook als er geen nieuws is.
