“Het demissionaire kabinet werpt met zijn aangekondigde bezuinigingen vrouwen terug in de tijd. Dat komt vooral door het korten op het budget voor de kinderopvang, (…) Door de bestaande rolverdeling is de kans groot dat vooral werkende vrouwen hun werk opzeggen, als kinderopvang te duur wordt. ”Het is een bekend gegeven dat de kosten van de kinderopvang nog vaak worden afgezet tegen het salaris van de moeder. Als de vrouw niet werkt, zou de kinderopvang ook geen uitgavenpost zijn, is de gedachte daarachter”, aldus het kenniscentrum.” (Bron)

In een grijs verleden leerde ik dat emancipatie inhoud dat mensen gelijk zijn en gelijke rechten kennen. Dat vrouwenemancipatie betekent dat vrouwen vrije keuzes en gelijke rechten hebben gelijk aan de vrije keuzes en rechten van mannen. Rolpatronen werden bestempeld als  beknottend zo niet discriminerend, vrouwen hoefden niet thuis te blijven voor kinderen en aanrecht maar konden kiezen voor studie en werk. Daarbij mocht ook de man wel geëmancipeerd worden, die hoefde niet per se de kostwinnaar te blijven maar mocht gerust achter de stofzuiger en bij de kinderen. Wij hoefden niet te kijken naar ‘man’ en ‘vrouw’, we waren mens!

Ergens is dat blijkbaar geheel verkeerd gegaan. Een geëmancipeerde vrouw is tegenwoordig slechts een ‘werkende vrouw’, een geëmancipeerde moeder is een’ gesubsideerde werkende vrouw’. Wordt er niet gewerkt, sta je als vrouw maar mooi in de middeleeuwen rond te gapen en dat is vanzelfsprekend not done. Weg vrije keuze en gelijke rechten.  Over de emancipatie van mannen hoeven we het helemaal niet meer te hebben, ‘wie is die vreemde man die op zondag het vlees komt snijden?’ is verworden in ‘wie is die man die me met de auto naar de kinderopvang brengt?’.

En er zit meer scheef in de gesubsidieerde kinderopvang. Vaak wordt gezegd dat de opvoeding van kinderen een hele samenleving aan gaan. Echter heeft deze subsidieregeling niets te maken met het opvoeden van kinderen. In tegendeel, de belastingbetaler verschaft moeders (en vaders) een leuke aanvulling op inkomen waarbij de opvoeding van het kind juist uitbesteed wordt.

Vandaar dat ik denk dat het een zeer wel plan is om te korten op de potjes voor kinderopvang. Mensen die willen werken kunnen dat doen en een heel stuk geëmancipeerder als het niet indirect gesubsidieerd wordt. Thuisblijven wordt eveneens weer een serieuze keuze en wie weet, wordt de vrouw of man die vrijwillig thuis blijft dan ooit weer als even zo geëmancipeerd bekeken als de werkende vrouw of man. 

En er zijn meer voordelen. Klagen we niet al jaren steen aan been dat kinderen tegenwoordig niet meer opgevoed worden? Tee dee hee, met een stel ouders die wat vaker thuis zijn dan alleen bij het eten en bewuster om gaan met de keuze opvoeding/werk, moet dat toch vanzelf beter gaan. Wie weet hoeveel jeugdzorg dat zal schelen trouwens. Om het niet te hebben over het aantal overspannen ouders omdat een carriere en kinderen toch niet zo goed bleek samen te gaan als geidealiseerd.

Het grootste voordeel is wellicht dat het de samenleving zal dwingen terug te keren naar normalere principes. Kosten voor kinderopvang zijn belachelijk gestegen, ik vermoed zomaar omdat het toch gesubsidieerd wordt oftewel, omdat het kán. Haal de subsidie weg en de beroepsgroep zal zich gedwongen zien normalere prijzen te gaan hanteren, willen ze zichzelf draaiende houden. Hetzelfde laken een pak wat betreft inkomensverhoudingen. De vrouwen die daadwerkelijk ontslag zullen nemen omdat ze minder verdienen dan kinderopvang moet kosten, zullen hoogstwaarschijnlijk ook in verhouding weinig verdienen. Wellicht zal dit een impuls vormen voor werkgevers om gelijker te gaan betalen of kinderopvang op te nemen in secundaire arbeisvoorwaarden.

En dan hebben we nog het kind zelf. Die het vaak een stuk leuker en veiliger vindt bij de ouders thuis dan op de kinderopvang. Misschien zal het kind uiteindelijk nog wel het meeste baat hebben van deze bezuiniging.