Omdat we van de ene kant van de stad naar de andere kant zouden verhuizen en ik chronisch ziek ben, leek het me handig om eventueel van huisarts te wisselen om zo zorg in de buurt te houden. Voortvarend informeerde ik in het rond, kwam bij een praktijk dicht bij ons nieuwe huis terecht en na uitleg wat de bedoeling was, bleken ze zowaar nieuwe patiënten aan te nemen. Ik kreeg de benodigde formulieren mee en zou die na de verhuizing ingevuld af komen geven. Mijn man ook blij, hij was achtergebleven bij een slechte huisarts waar ik met veel moeite weg had kunnen komen en kon nu eindelijk zelf ook wisselen.
So far so good ..
Nu ben ik net een medische molen ingestapt, dus was het voor mij handiger om nog even te wachten voor ik van huisarts ga wisselen. Mijn man wilde wel al over. Dus bracht ik vanmiddag goed gehumeurd zijn formulieren langs bij de nieuwe huisartsenpraktijk. De assistente pakte de formulieren aan, bekeek ze en vroeg plots of ‘dit wel besproken’ was. Ze had gezien dat mijn man van een huisarts in dezelfde stad af kwam en mensen die ‘al een huisarts hebben, heeft de praktijk een patiëntenstop voor’. Verhuizing telt alleen als de patiënt van buiten de stad komt.
Aanvankelijk zei ik dat het besproken was, terwijl ik me stiekem afvroeg of de vorige assistente had gedacht dat we van buiten de stad af kwamen. Ze bleef wat aarzelen en gaf opnieuw dezelfde uitleg. Dat prikkelde me net even teveel.
“Dat mag niet he, wat je nu doet”
‘Wat mag niet?’
“Beweren dat er een patiëntenstop is alleen voor mensen die al een huisarts ergens in de stad hebben”
‘Ja maar mevrouw, we zitten al vol dus nemen geen patiënten van andere huisartsen aan’
“Jullie zitten helemaal niet vol, de praktijk staat gewoon open voor nieuwe patiënten. Pas als bekend raakt dat iemand al een huisarts heeft, zitten jullie plots vol. Dat mag dus niet.”
Zij bleef beweren dat dat rechtmatig is. Ik bedacht me dat een conflict een erg slechte start is bij een huisartsenpraktijk waar we nog niet eens ingeschreven staan. Ik gooide het over een andere boeg, probeerde een zorgelijk gezicht op te zetten en legde uit dat ik al eerder bij de huisarts van mijn man was weggegaan vanwege ernstige misdiagnoses en nalatigheid. Mijn man er ook graag weg wilde vanwege gebrek aan vertrouwen. Dat dat toch wel begrijpelijk was? En ik had de formulieren meegekregen. Het was toch wel in orde? Dat werkte. In de veronderstelling dat ik eerder al geaccepteerd was – wat dus echt niet zo was – schreef ze mijn man in. Of hij nog wel even zijn hoofd wilde laten zien met mede nemen van een identiteitskaart of paspoort en zijn dossier. Gelukkig. Mijn man binnen, dan kan ik me later bijschrijven. Dat mag gek genoeg namelijk altijd wel.
Maar goed, keuze in de zorg mijn kont!
