Seksuele vrijheid kent twee kanten: enerzijds kunnen vrouwen zich vrijer opstellen dan ooit. Met de pil en het condoom als bescherming en een vrije seksuele moraal, waarin seks voor één nacht, met meerdere partners tegelijk of met een andere vrouw allang geen taboe meer is. Bij het ochtendgloren kan zij de onenightstand zonder schuldgevoelens de straat opsturen.
‘Seks moet weer van de vrouw worden’, kopt de Volkskrant. Waar ik me afvraag of seks ooit écht van de vrouw geweest is dan. Ok, we hebben de pil, condoom en recht op abortus. Maar die vrije seksuele moraal is mij totaal ontgaan blijkbaar. Na bijna acht jaar samenwonen krijg ik nog steeds kritiek dat mijn relatie met seks begonnen is, want ‘met seks op de eerste date is je relatie gedoemd te mislukken’. Mijn gyneacoloog bleek me opperslecht geïnformeerd te hebben over seks na een operatie. Dat vond hij heel normaal want ‘de meeste vrouwen durven toch een tijd lang geen seks te hebben na zoiets’, waarna ik menig keer het wiel opnieuw mocht gaan uitvinden. Nog altijd hoor ik om me heen dat een vrouw die meerdere bedpartners blieft ‘een hoer’ is en de vrouw die best eens naar een gigolo wil, is ronduit een raar wijf. Bestellen de meeste vrouwen niet nog steeds speeltjes via postorder in plaats van een sekswinkel binnen te huppelen?
Ok, pleit wellicht des te meer voor het door de auteurs beoogde doel: ‘sex moet weer van de vrouw worden’. Alleen verwonder ik me dan behoorlijk over de ‘oplossing’ die jonge feministen hierop geven:
Seks is zelden aan liefde en intimiteit gekoppeld. Laten we de ideeën over seks, die ingegeven zijn door de commercie, niet langer meer omarmen. Jongeren moeten uit dat keurslijf bevrijd worden. We moeten zorgen dat seks weer van ons wordt.’
Oftewel, laten we vooral voldoen aan het stereotype vrouw die geen seks zonder liefde wenst. Hoe dat moet leiden naar een vrije seksuele moraal voor vrouwen, is me een raadsel.
De ChristenUnie zal dan wel weer blij zijn met zulke feministen ..
