Een aantal weken geleden heb ik in overleg met de revalidatiearts afgesproken nu niet voor orthopedisch schoeisel te kiezen. Het zou maar een klein beetje baat hebben en zelfs dat kan niet gegarandeerd worden, dus heb ik besloten nog een tijd aan de zelf gekochte gympen en bergschoenen te blijven hangen. De orthopedisch schoenmaker werd afgezegd en voor mij was het daarmee afgerond. Vandaag kreeg ik echter een telefoontje van de receptioniste van de schoenmaker. Of ik even een afspraak wilde maken bij de revalidatiearts, de schoenmaker vond namelijk dat ik toch orthopedische schoenen nodig zou hebben. Zeer vriendelijk heb ik uitgelegd dat de schoenmaker daar weinig over te vertellen heeft en de afspraak er niet zou komen.
Later kreeg ik een beetje spijt van mijn vriendelijke toon. Toen ik er per stom toeval achter kwam dat de schoenmaker enige dagen terug eigenhandig al een afspraak bij de revalidatiearts voor me had gemaakt. Uit mijn naam. Ik zou aangegeven hebben alsnog aan de schoenen te willen.
De poging me aan de aangepaste schoenen te krijgen, zal beslist geen hulpvaardigheid zijn. Mij zou het bovenop het eigen risico 260 euro per anderhalf jaar kosten, de verzekering mag echter 4000 tot 6000 euro af tikken. Na aftrek van kosten, zal er vast wel voldoende aan de strijkstok van de schoenmaker blijven hangen, vermoed ik.
