Tag: Schrik

CiNNeR ‘leeg’, vervolg

Allereerst bedankt voor alle reacties! Wilde ik vanochtend mijn log al in de wilgen hangen, ben ik nu een stuk positiever gestemd. Dat lost het probleem niet meteen op maar daar wordt hard aan gewerkt (en kan ik nu nog niet veel over kwijt).

Kan wel vast een toelichting geven hoe een en ander in elkaar steekt. Doorgaans maak ik hier en daar gebruik van citaten uit nieuwsberichten om daar mijn mening omheen te breien, als aanleiding voor een posting of gewoon omdat het indrukwekkend of grappig is. Heel soms ben ik niet goed in staat om kerndelen te citeren en citeer ik grotere delen of bij uitzondering een heel artikel (wat overigens in sommige gevallen is toegestaan maar daarover later meer). En dat is precies waar het nu om draait.

Toendertijd was er een rel uitgebroken rond het wel of niet bestaan van de ziekte ME, waarbij enkele personen met wat aanzien de media fors gebruikten om patienten volkomen belachelijk te maken. Vanwege mijn betrokkenheid bij dat onderwerp – ik had immers de diagnose ME – heb ik daar ontzettend veel over geschreven, over een van die personen in het bijzonder. Ergens in die storm heb ik – om aan te geven hoe absurd de uitspraken waren – een interview uit het NRC geciteerd. De auteur van dat interview blijkt een freelance journaliste te zijn en doordat ik het gehele stuk heb overgenomen, heb ik haar auteursrecht geschonden. Het auteurshebbend bedrijf is onlangs haar belangen gaan behartigen et voila, ik ben beboet.

Ik heb er niet bij stil gestaan – en vele webloggers met mij denk ik – dat het hier een schending betrof. Een collega-weblogster zag indertijd delen van haar log in diezelfde kranten verschijnen als illustratie dat ME niet bestaat maar zogenoemde patiënten gewoonweg niet wilden werken en verder licht imbeciel waren. Ik zag mijzelf totaal verkeerd geciteerd terug in een dagblad en werd onterecht beschuldigd van het sturen van haatmail. Kranten en nieuwsgaringsites mogen wel lukraak nieuws van elkaar overnemen en deden dat ook doorlopend. In een hoop woelige onderbuikgevoelens heb ik het interview alleen geplaatst ter illustratie van vele gemaakte punten op dit log en niet commercieel-zijnde was ik simpel in de veronderstelling dat dat geen kwaad kon en niet verboden was.

Gevoelsmatig ben ik overigens nog steeds overtuigd dat het geen kwaad kon. Ik heb er niet aan verdiend, had er geen gewin bij, heb de bron vermeld zover dat mogelijk was, het artikel is nog steeds online te lezen, inmiddels kon ik het gewraakte artikel zelf al amper terugvinden in mijn archief wat dan ook in geen twee jaar ook maar een hit heeft gehad en dit is maar een persoonlijk logje met voor mij welliswaar veel leuke bezoekers maar relatief gezien een betrekkelijk klein log natuurlijk. Maar juridisch gezien ziet ik fout, heb ik het auteursrecht op het artikel geschonden en zit nu op de blaren.

Overigens is er inmiddels overleg gaande over de schikking maar zal ik sowieso moeten betalen. Voorlopig plaats ik mijn archief dus ook maar niet terug tot ik de tijd heb gehad alles met citaten te verwijderen. Want ook als citeren wel mag, loop je het risico aangeschreven te worden door de auteurshebbende die het een teveel vindt en heb ik niet de middelen om dat op een rechtzaak aan te laten komen.

Wordt vervolgd ..

Dit voorbeeld geeft ook wel aan hoe grijs het gebied is trouwens.

Comments (31)



CiNNeR ‘leeg’

Misschien valt het niet in een oogopslag op, maar ik heb mij genoodzaakt gezien tijdelijk alles tot aan vandaag van mijn log te verwijderen. Want eh … CiNNeR heeft een dikke rekening gekregen omdat zij auteursrecht geschonden heeft waardoor een ‘auteurshebbend’ bedrijf zegt schade geleden te hebben. De schade is overigens niet gespecificeerd. Watskebeurt?!

Tja, ik moest zelf behoorlijk zoeken voor ik gevonden had waar het nou om gaat. Maar het komt er op neer dat ik in 2004 een nieuwsbericht vanaf een krantensite geciteerd heb omtrent de ziekte ME, destijds dagelijks in het nieuws en mij vanzelfsprekend nauw aan het hart gaand. De auteur van dat artikel heeft ruime tijd later al haar geschreven werk aangemeld bij een ‘auteurshebbend bedrijf’ die auteursrechtschendingen opspoort en beboet. Dit bedrijf heeft het geciteerde stuk – nu drie jaar later – uit mijn archief gevonden en me zonder waarschuwing een factuur gestuurd á 255 euro. Een schikking, het eigenlijke bedrag is tweemaal zo hoog. Ik heb veertien dagen na dagtekening gekregen om de schikking te voldoen, betaal ik niet wordt het eigenlijke bedrag in rekening gebracht met vermeerdering van (hun) advocaatkosten.

Ik was onnoemelijk flabbergasted eigenlijk. Ben altijd in de veronderstelling geweest dat wijdverbreid nieuws uit een krant geciteerd mocht worden zolang de inhoud geen geweld wordt aangedaan (in dit geval de reden dat ik niet geknipt had maar het hele stukje had geciteerd), het niet voor commerciële doeleinden gebruikt wordt of er geen sprake van een gewin is én gebruik gemaakt wordt van een juiste bronvermelding. Blijkbaar zat ik hiermee fout, elke letter is beschermd, ook een krantenberichtje op een klein persoonlijk log. Dan nog zou ik eerder een waarschuwing verwacht hebben dan meteen beboet te worden eigenlijk.

Enfin de schrik zit er goed in en na flink rond informeren lijkt het er op dat ik inderdaad fout zit.  Het geld heb ik echter ook niet aan mijn geldboom hangen, dus ik heb nog geen idee wat ik nu moet verder (en geen rechtsbijstandsverzekering). Verder durfde ik mijn log in zijn geheel niet online te laten, wie weet welke citaten er nog meer elders uit een computer rollen om te beboeten?

Misschien haal ik alle persoonlijke verhalen en enkele druktemakerijen nog wel terug overigens, maar u begrijpt dat vijf jaar logjes uitzoeken wat tijd en energie gaat kosten. Bovendien is een deel best zwaar om plotseling terug te ‘moeten’ lezen.

Het loggen is ook even niet zo leuk meer ..

PSje: ik heb maar een brief geschreven naar betreffend bedrijf, hopelijk willen ze met mij in contact treden.

Comments (52)



Powered by WordPress & theme based on Lovecraft