Zelden zal je de zin horen: “ik doe niet aan zweefvliegen/breien/punniken/wandelen/postzegels verzamelen/bungyjumpen/kroegentochten houden/noem maar een hobby, want ik heb een écht leven“. Dus vraag ik mij af, waarom is dat wél veel gehoord op het moment dat het gaat om internetactiviteiten als bloggen of twitteren? Is een artikel alleen geschreven als het op papier staat, bestaan hyvesvrienden slechts in een gezamenlijke virtuele fantasie of raken de hersens bij elke tweet even ontkoppeld? Lost de enthousiaste virtuele netwerker na verloop van tijd op in dunne lucht? Of rust er een taboe op internetbezigheden die mij per ongeluk ontgaan is?
Kan iemand me even bijpraten?
