Voordat mensen denken dat mijn huisarts een idioot is. In zijn bomvolle praktijk met 2500+ patiënten, heeft hij slechts twee mensen vaccinatie tegen corona afgeraden. Ik ben een van die mensen. En nee, dat was niet zomaar een advies. Ja hij had een uitgebreide onderbouwing. Nee ik ga geen second opinion zoeken bij een arts die mij hooguit minder goed kent en minder van mijn medische verleden weet. En voor de mensen die ongerustheid voelen, het probleem zit niet in het vaccin maar in mijn lichaam en hoe dat reageert – slecht reageert – op van alles en nog wat.
Hoewel ik zelf al sterk twijfelde of ik wel gevaccineerd zou kunnen worden, kwam het advies van de huisarts (in samenspraak met de apotheker) het vooral niet te doen toch loeihard binnen. Niet door zijn woorden eigenlijk. Meer omdat mijn bubbel uit elkaar lijkt te vallen van feestelijkheden en euforie dat men binnenkort aan de beurt is, een afspraak heeft gemaakt, de eerste prik heeft gekregen, onderweg is voor de tweede of nog steeds dolgelukkig is eeder al gevaccineerd te zijn. Dag in dag uit word ik geconfronteerd dat ik er naast grijp, iets onnoemelijk mis, een sukkelaar en een pechvogel ben. Gevaccineerd worden is de nieuwe trouwdag of geboorte van een kind, zo komt het inmiddels over.
Een confrontatie die mijn wereld steeds griezeliger doet lijken. Het is alsof er twee smaken zijn, vaccineren of de pijp uit gaan. Of toch minstens zeer ernstig en langdurig ziek worden, alsof ik nog niet genoeg mankeer. Dat is niet de realiteit weet ik wel. Ik heb ondanks risicofactoren prima kansen om gewoon door een corona besmetting heen te fietsen en waarschijnlijk ben ik er al een maal doorheen gefietst. Gelukkig maar. Want er lijkt ook een flinke portie wensenken mee gevaccineerd te worden. Hoewel men heus wel weet dat je vaccineren niet voor een ander doet, dat vaccinatie de verspreiding reduceert maar beslist niet tegen houdt, dat er geen groepsimmuniteit kan ontstaan ook niet als een meerderheid van de bevolking wel gevaccineerd is, dat er varianten rondwaren waar vaccins minder vat op hebben/mindere bescherming tegen is, er nog meer varianten en verspreiding zal komen uit landen waar voorlopig nauwelijks tot niet gevaccineerd kan worden, bescherming drie maanden na volledige vaccinatie weer af neemt en er na een maand of negen tot een jaar waarschijnlijk niet veel bescherming meer over is (én niet iedereen elk jaar gevaccineerd zal worden), we vooralsnog kinderen niet vaccineren maar die wel schade kunnen overhouden en vaker #LongCovid (langdurig covid) oplopen dan NL tegen beter weten in pretendeert, er een grote groep mensen bestaat die door ziekte of medicatie een niet werkend immuunsysteem heeft waardoor vaccinaties nauwelijks of helemaal geen bescherming geven, mensen die allergisch gereageerd hebben op de 1e prik en niet meer gevaccineerd mogen worden en mensen als ik die bij voorbaat buiten de boot vallen, wordt gedaan alsof dit allemaal niet bestaat. Deskundigen en farmaceuten zijn enthousiast dat hun vaccin voor 70% werkt bij specifieke varianten terwijl dat betekent dat voor groepsimmuniteit zo’n 110-120% van de bevolking gevaccineerd zou moeten worden om iets van groepsimmuniteit op te bouwen (en idd, dat kan dus niet) en meer mensen pech zullen hebben dat het vaccin niet zo goed werkt als ze hopen. Vaccins die door het ijs zakken bij die varianten, worden compleet genegeerd. Journalisten vragen wanneer (zeer binnenkort) de anderhalve meter regel los gelaten zal worden. Er is een roep om het voortgezet onderwijs zonder maatregelen nog even zes-zeven weken open te gooien. Na de laatste persconferentie zijn er meer boekingen voor buitenlandreizen gedaan dan in 2019 toen er nog geen pandemie speelde. Ik verneem dat in winkels, supermarkten etcetera veel mensen geen mondkapje meer dragen, ze denken nu al dat het niet meer nodig is. Zie mensen feestjes, samenkomsten en knuffelsessies plannen. Oftewel Nederland wordt met een feestmuts op op met de dag onveiliger en de kans dat het in het najaar ondanks een goede vaccinatiegraad alsnog mis gaat, wordt steeds groter.
En dan is er nog een akelig dingetje. Vaccinatieprogramma’s werken met een registratiesysteem waarin slechts twee categorieën opgenomen zijn: vaccineren of weigeren. Of je nu zelf een vaccin weigert of om redenen (nog) niet gevaccineerd kan worden, alles en iedereen zonder vaccin wordt bestempeld tot ‘weigeraar’. Dat is niet alleen vervelend stigmatiserend, het plaatst de groep mensen die niet gevaccineerd kúnnen worden compleet buiten beeld. Niet belangrijk meer, geen bestaansrecht, niet de moeite om nog enige aandacht aan te geven. Gemakkelijk gemaakt door ons te bestempelen als ‘weigeraar’. Immers weigeren impliceert dat gevolgen eigen schuld zijn. Dat er geen andere oplossing gevonden hoeft te worden want ‘je hebt geweigerd’. Testen? Mag je zelf betalen, had je maar niet moeten ‘weigeren’. Veilig gehouden worden in het kader van volksgezondheid? Niet nodig, je bent een weigeraar. Eigen schuld, kssst ga weg!
Tot slot wordt de sfeer er in Nederland niet beter op. Mensen zonder ook maar een flinter medische kennis menen zeker te weten dat er geen medische omstandigheden zijn om niet te vaccineren. Of stellen onomwonden dat mijn huisarts volkomen getikt is. Denken dat het een oplossing is een andere arts te zoeken, net zo lang tot ik er een vind die mijn medische omstandigheden en ziekten negeert en wel wil vaccineren(?). Enigen eisen mijn gehele medische dossier in te mogen zien, doorgaans om aan te tonen dat ik zou liegen dat ik blauw zie. De laatste weken ben ik verschillende keren uitgemaakt voor antivaxxer en complotgekkie met de nodige mute en blocks. Je zou bijna denken dat ik andermans vaccinatie tegen houdt.
Vind het ontzettend moeilijk mijn weg hierin te vinden. Ik heb acht jaar met en zonder revalidatie en therapie aan mezelf gewerkt om met mijn trauma’s te kunnen leven en me minder onveilig in een minder vijandige wereld te gaan voelen. Om nu hierin te belanden. Opnieuw onveilig, opnieuw niet gezien en niet belangrijk geacht, opnieuw een vijandige wereld. Deze keer is de vijandigheid bovendien vermomd in een omgeving die door vaccinatie ongemerkt en onbedoeld een voor mij gevaarlijk virus cadeau kan geven. In een land met een vijandige overheid die verspreiding van dit virus voorstaat. Immers zolang er ruimte op de IC is, is het is de bedoeling dat de mensen gevaccineerd óf ziek worden. Een streven waar veel voor ingezet en aangewend wordt.
Weer een blog die ik niet positief weet te eindigen. Sorry, het is niet anders.
Tag: #TegenGecontroleerdVerspreiden
[Update] Inmiddels heb ik de petitie #TegenGecontroleerdVerspreiden opgezet. [/Update]
Er ontstaat steeds meer weerstand, onbegrip en boosheid over onderdelen van de ‘Gecontroleerd verspreiden’ strategie van onze overheid. En terecht. De cijfers liegen er niet om, elke signaalwaarde staat over de kop in het rood, de zorg kon en heeft het niet gehouden, de reguliere zorg is compleet afgeschaald en ook dat eist veel slachtoffers. En eerlijk is eerlijk, van begin af aan is er vrijwel elke week iets geweest om over te verbazen en mismoedig het hoofd te schudden. Of het nu ging om ‘het virus zal niet naar Nederland komen’, ‘carnaval vier je in kleine groepjes’ en ‘we zijn de verpleeghuizen vergeten’ of de puinhoop met testen, welke laboratoria in moesten worden gezet, niet verstrekken van persoonlijke beschermingsmiddelen in de zorg, doen alsof kinderen het virus niet kunnen verspreiden, suggeren dat (alleen in NL) mondkapjes niet zouden werken en meer puinhopen. Tot inmiddels een uiterst beroerde, trage vaccinatiestrategie, een miljard aan wat Hugo de Jonge ‘leuke dingen organiseren’ noemt maar verspreidingsevenementen zijn, horeca met prima maatregelen dicht houden maar brandhaarden als scholen en buitenschoolseopvang zonder maatregelen open.
Nu zijn er tal van organisaties, beroepsgroepen, branche organisaties, gezondheidsautoriteiten, adviesraden, petities en personen die met goede wil, tomeloze energie en idealisme tegen deze misstanden ageert. En gelukkig. Alleen vrees ik dat de Rutte doctrine die het politieke debat fragmenteert door telkens deelproblemen op te werpen waardoor het geheel uit het oog verloren wordt, eveneens is doorgezet door heel Nederland heen. Allerlei groepen strijden voor verschillende onderwerpen maar het protest tegen het werkelijke probleem, de grote veroorzaker van elk deelprobleem waar we mee worstelen namelijk de strategie van gecontroleerd verspreiden, blijft op deze manier uit.
Sterker, het brengt ons zelfs verder van de oplossing: gecontroleerd verspreiden in de prullenbak gooien om met kort, stevig ingrijpen en handhaven van de maatregelen die er zijn het aantal besmettingen naar nul of minstens zo min mogelijk te brengen, waarna de samenleving prima open kan maar dan zónder de vele slachtoffers en doden die het huidige beleid eist. Immers gecontroleerd verspreiden en varen op ziekenhuiscapaciteit betekent niets meer dan het aantal besmettingen zo hoog mogelijk houden zonder dat de zorg instort. En omdat dit feitelijk niet mogelijk is – elke misser zorgt voor verlies aan controle – het aantal besmettingen zo hoog mogelijk houden zonder dat COVID patiënten zonder zuurtstof ergens op de gang dood gaan. Om dit te bereiken en in stand te houden, is het zogenoemde ‘controleren’ en kwestie van stuivertje wisselen geworden. Bijvoorbeeld de basisscholen open geeft dusdanig veel besmettingen en problemen dat ondernemers ondanks goede maatregelen niet open kunnen. Hugo’s leuke dingen organiseren zorgt er voor dat maatregelen als de avondklok en gebrek buitenactiviteiten in stand blijven. De slechte vaccinatiestrategie inclusief alle missers plus de signaalwaarden in het rood zorgen er voor dat mensen dan maar een vaccin willen met een zeldzame doch zeer ernstige en dodelijke bijwerking.
Het is helaas net als in de politiek een effectieve strategie gebleken. Zo worden we druk bezig gehouden en blijft protest gericht op het een of op het ander. In plaats van wat we eigenlijk allemaal willen: stop het gecontroleerd verspreiden, streef naar weinig tot geen besmettingen zodat er én weinig slachtoffers vallen én de maatschappij open kan.
Wat ik er dan aan ga doen? Tja, dat ligt lastig. Ik ben een chronisch zieke, gehandicapte die verplicht met haar man al veertien maanden afgeschermd van de maatschappij leeft in een poging onszelf veilig te houden. Ik kan dus veel maar beperkt. Met bovendien een klein weblogje en een leuk maar weinig groot bereik. Dus schrijf ik dit. Hoop ik dat dit weblog wordt opgepikt. Dat de hashtag #TegenGecontroleerdVerspreiden trending kan worden gemaakt. En dat iedereen met een plekje op het web erover wil schrijven, iedereen die zich zorgen maakt de politiek wil mailen, we ons allemaal gaan uitspreken. Niet binnen onze eigen bubbels maar met de pijlen naar de politiek gericht.
Hou het erop dat ik durf te dromen.