Vandaag bleek dat scootmobielen geweigerd worden in het vernieuwde Rijksmuseum. Op zich is dat eigenlijk niet helemaal nieuw(s). Al laten de meeste musea scootmobielen toe, zijn er meer gelegenheden waar een verbod op de scootmobiel ingesteld is. Dat mag, omdat veel scoots aangemerkt zijn als vervoersmiddel, vergelijkbaar met een fiets of snorfiets. Wel vreemd is dat het museum beweerd dat een scootmobiel geen hulpmiddel zou zijn. Ik moet de eerste gezonde persoon die een scootmobiel verkiest boven welk ander vervoersmiddel ook, nog tegenkomen. Nog vreemder lijkt het erop dat elektrische rolstoelen wél zijn toegestaan. Ik weet niet of u ooit een elektrische rolstoel van dichtbij hebt mogen bewonderen, maar deze is doorgaans aanmerkelijk breder dan een handzame scootmobiel en heus even zo gemotoriseerd.
Enfin, de vernieuwing van het Rijks heeft aardig wat gekost, logisch dat de minder valide medemens hier enigszins verontwaardigd op reageert. Toch wordt dit geluid in verschillende reactiepanelen overstemd door de (compleet absurde) verontwaardiging die onder groepen Nederlanders over scootmobielers en andere gehandicapten blijkt te heersen. Sommigen redelijk beleefd doch onwetend met het idee dat iemand in een scootmobiel nog zal kunnen lopen dus dan ook wel meters kan maken. Sommigen onder de misvatting dat mensen die iets kunnen besturen niets mankeren aan hun handen en dus wel een geleende rolstoel kunnen voort bewegen. En dan zijn er reacties waar de honden geen brood van lusten. Een kleine greep uit de reacties van AT5 en het Algemeen Dagblad vandaag.
“Die scootmobielen beginnen een ware plaag te vormen. Te pas en te onpas rijden ze de deurkozijnen en winkelrekken aan flarden”
“Hoeveel van die scootmobielen worden er inmiddels jaarlijks weggegeven? Laat die profiteur maar een familielid meenemen [om in een leenrolstoel naar binnen te kunnen].”
“constateer ik echter een enorme toename van deze karretjes met daarin volgevreten, kettingrokende chagrijnen. Heimelijk hoop ik dat hun accu’s het spontaan begeven….”
“Ik snap sowieso niet waarom minder valide mensen alles moeten kunnen
“Scootmobielers beginnen haast een slaatje te slaan uit hun handicap.”
“Hebben ze aan zichzelf te danken: loop eens door een willekeurig voetgangersgebied of supermarkt; regelmatig moet je opzij springen voor zo’n turbo-bejaarde of gehandicapte op zo’n mobiel. Het is een hulpmiddel en geen racewagen!”
“Maar ik moet zeggen dat er tegenwoordig wel erg veel scootmobielen op de weg zijn. Hebben al die mensen die echt altijd nodig?”
“Wat ik graag wil weten is waarom meneer geen rolstoel kan gebruiken, hij kan toch ook sturen en remmen dus aan zijn armen/handen mankeert niets. (…) Pure provocatie net als die blinde die met een hond werd geweigerd bij een taxistandplaats alsof een blinde daar ooit opstapt ?”
“Het valt me trouwens op dat die scootmobielers zich altijd vreselijk wentelen in slachtofferschap en altijd ontzettend zuur en verongelijkt doen”
“(…) als bestuurder van zo’n obesitaskar gas geeft in plaats van remt recht voor de nachtwacht!”
“Scootmobiels moet niet langer gratis verstrekt worden. Dan is het zo gedaan met de ‘hulpbehoevenden’ Daarbij moeten ze zoveel mogelijk geweerd worden. Ook uit winkelgebieden.”
En tot slot ende afsluiting de allermooiste:
“Vroeger was je in een hutje gegooid en kreeg je 1 keer per week een bekertje pap; nu betalen we dikke racemobieltjes, voorzien je van een uitkering en nog een grote mond?”
Durf het bijna niet meer te vragen maareuh .. Wat vindt u? Heeft het Rijksmuseum gelijk of riekt dit naar een beetje discriminatie?
