Een overheerlijke chocoladetaart van vriendin S. (dankjewel kanjer!), een paar leuke kadootjes, in de zon op een terrasje, lekker uit eten en een spannende film … zo werd mijn niet gevierde verjaardag zeer geslaagd. Uurtje of twaalf nog even nieuws aan en verhip, een persconferentie. Er was iets ‘verschrikkelijks’ gebeurd op de Dam. En ‘het incident is aanleiding om „nog eens goed te kijken” naar de veiligheidsmaatregelen bij de viering van Bevrijdingsdag’. Wat eng, wat erg, er is iets verschrikkelijks gebeurd! Een bom, een granaat, een schietpartij?!
U weet het natuurlijk al, het was een verwarde man die een oerkreet sloeg. Waarop blijkbaar iemand anders maar meteen uitriep dat er een bom aanwezig moest zijn. Paniek, paniek en zo zorgde algehele angst voor vijftig gewonden waaronder enkele botbreuken. Ok, het is heel sneu voor de mensen die onder de voet gelopen werden natuurlijk. Maar – u neemt het mij hopelijk niet kwalijk – ik heb er stiekem even om moeten schaterlachen. Zijn we zo bang geworden dat wat luid gebazel voldoende is over elkaar heen te gaan rennen?
Wat zou loco-burgemeester voor extra beveiligingsmaatregelen willen nemen hiervoor?
