Tien jaar geleden, op eenendertig maart nam ik het besluit mannen maar helemaal af te zweren. Een relatie wilde ik al langer niet, de negen jaar met mijn ex hadden daar wel voor gezorgd. Maar ik was er inmiddels ook achter dat bedroevend weinig mannen bedreven zijn in een gedegen one night stand. Veel woorden weinig wol zullen we maar zeggen, als ze überhaupt al begrepen dat het concept one night stand echt betekent dat er geen volgende keer zal zijn. Of nog erger, dat een foto van jezelf in een grote witte opa onderbroek met pisvlek je echt nergens zal brengen. Geen mannen meer dus, leek me een fijn besluit.
Nog geen tien minuten later verscheen er een opmerking op mijn beeldscherm. Via ICQ, destijds hét chatprogramma wat iedereen gebruikte. En u raadt het al, de opmerking was afkomstig van een man. Hij was spontaan en brutaal en vanaf de eerste woorden klikte het absurd goed tussen ons. Voor ik het wist was de middag voorbij en voelde ik een lichte teleurstelling dat de man van zijn computer weg moest om de deur uit te gaan. Gelukkig zei hij toe heel misschien ‘s avonds nog even online te zijn en nog beter, deed hij dat ook. Die sessie eindigde uren en uren later ergens midden in de nacht. Met meteen een afspraak voor de volgende dag.
Een april dus. Stapte de ridder uit zijn witte auto. Hij een uur te laat, wij beiden lachend kibbelend of dat kwam omdat ik geen weg kon wijzen of hij geen richtingsgevoel had. Er was een wegomlegging dus kreeg die de schuld. We gingen naar mijn kroeg, we gingen naar zijn kroeg, we eindigden in zijn huis en hij bleek de waanzinnigste one night stand die ik ooit had gehad.
De geweldigste affaire die ik ooit had gehad.
Vooruit, anderhalve maand later trok ik bij hem in.
Precies, tien december 2009 zijn we getrouwd.
Inderdaad, vandaag vieren we dat we tien jaar samen zijn!!
