Vroeger vond ik oud & nieuw het leukste feest van het jaar. Vanwege de zelf gebakken appelflappen, het samen zijn met familie en/of vrienden, de opbouw naar twaalf uur, cabaret op televisie, de sfeer en op het hoogtepunt – onder het roepen van ‘oohhhh’ en ‘ahhhhh’ en al dan niet met een sterretje in de hand – het kijken naar vuurwerk. Wat de avond het leukste maakte, was de belofte die oud & nieuw altijd in zich borg. Alle vervelende dingen van het afgelopen jaar zouden beter worden, gewoon omdat er een ‘nieuw’ jaar aan ging breken. En er zou nog meer goeds en leuks voor de deur staan, opnieuw omdat er een ‘nieuw’ jaar aan kwam. Elke eerste januari als het begin van de rest van het – verbeterde – leven.
Een aantal jaren en nog meer gebeurtenissen verder, ging ik me realiseren dat wensen geen garantie zijn voor de toekomst en een kalender geen nieuw begin aankondigt. Dat vervelende dingen precies dat blijven en het maar afwachten is of alle goeds uit de hemel zal vallen. Dat voor hetzelfde geld er een hoop troep op je pad komt, ondanks mooie gedachtes en bakken vol hoop. Toen bovendien mijn moeder overleed, vond ik ook het feest niet echt leuk meer. Ik ging haar, haar gezelligheid, haar vrolijkheid, haar mooie sterretjes en haar geweldige appelflappen missen. Juist op zo’n dag, drong het gemis wat harder door.
Nog wat jaren en moeilijkheden later sloeg de belofte zelfs helemaal om. Belofte van het goede werd verwachting van het slechte. De voorgaande jaren was elk nieuw begin wat moeilijker geworden, waarom zou dat nu in hemelsnaam anders worden omdat mensen loos en leeg beweerden dat het volgend jaar heus beter zou zijn? Sterker, de beloftes en de verwachtingen sloegen om in bijgeloof. Ik wilde de fijne wensen niet meer horen, bang dat ze ellende en teleurstelling zouden aantrekken. Shhht, niet de goden verzoeken. Teveel wensen is vast slecht voor het karma. Ofzo.
Toch ben ik ook hier vanaf gestapt. Zoals de kalender niets zegt over enig verloop van het leven, doen goed bedoelde wensen en een leuk feest dat immers net zo goed niet. Het is maar wat in je hoofd genesteld zit. Het is maar waar je jezelf mee confronteert.
Dus zag ik voor het eerst in jaren deze avond voor wat het werkelijk is: gewoon een leuk feestje. Thuis met zijn tweetjes om de hond goed en gezellig door het geweld wat vuurwerk heet, heen te loodsen. Lekkere hapjes, (redelijk) leuke televisie, om twaalf uur gepassioneerd tongen met mijn man en daarna een dansje met de hond om me vervolgens lekker ouderwets te vergapen aan mooi vuurwerk en lekkere harde knallen. Met een klein beetje gemis van mijn ouders maar vooral met de leuke herinneringen die ik aan en met ze heb.
Zodoende durf ik u nu ook met een gerust hart een heel gelukkig en leuk nieuw jaar te wensen. Gewoon, omdat het leuke wensen zijn om een ander te geven. En hoop altijd goed is om te hebben. Bij deze:
Gelukkig Nieuwjaar!!!!!
Overigens moet ik even vermelden dat onze pup van bijna negen maanden zich echt voortreffelijk door oud & nieuw heen geslagen heeft. Wel wat onrustig heeft hij vooral gelet op onze reacties. En wij enthousiast lachend met ons neus tegen het raam aangedrukt naar buiten kijken deed hem gezellig mee kijken en kwispelend om ons heen springen. Echt heel leuk zal hij de knallen en de rare lichtjes en vonken niet vinden, maar zolang wij er zijn is hij er gerust op dat allemaal goed komt.
Het enige wat hem even van angst deed blaffen en borstelen, waren de griezelige kartonnen dozen die bij zijn laatste wandeling ineens overal op de straat en de weg stonden. Achter me weg gekropen durfde hij ternauwernood mee te sluipen om te gaan kijken. Maar vervolgens heeft hij me stoer laten zien hoe hij korte metten maakt met zulke griezelige dingen en was hij daarna net zo vrolijk als vanouds. Lief, beschermend bikkeltje.
