Christenallergie

Regelmatig als ik afkeurend ben over overheidsmaatregelen die toevallig van een christelijke partij afkomstig zijn, krijg ik stomzinnige opmerkingen naar mijn hoofd dat ik gewoon allergisch voor het christendom zou zijn. Alsof dat het argument van de eeuw is, kan elke problematiek zo onder het tapijt geveegd en de discussie gesloten of iets dergelijks. Helemaal duidelijk is het me niet, het is dan ook een bagger argument.

Meestentijds hou ik me dan toch lichtelijk in. Al is het maar om goede vrienden die gereformeerd zijn en veel waarde aan hun geloof hechen, wie ben ik om hen voortdurend tegen de schenen te schoppen. Maar goed, aangezien christenen zelden te beroerd zijn anderen tegen de schenen te schoppen en ik een slechte dag heb vandaag…

Blijkbaar geloven hordes intelligente en minder intelligente mensen dat in de eeuwigheid een bebaarde mijnheer rondliep die zich zo kapot verveelde in zijn paradijselijke achtertuin – logisch – dat hij zichzelf maar ging klonen. Of nou ja, niet geheel naar zichzelf want met de mens kwam de zonde oftewel hij schiep een rits mislukkingen in zijn schuurtje. Gek op self-forfilling prophecy’s mieterde hij er een appelboom bij en bedacht dat ze die ene verdomde appel die er aan groeide natuurlijk zouden opvreten en ha, dan kon het echte spel beginnen. Mens en zonde op aarde en maak er maar een klotezooi van jongens en meisjes.

Natuurlijk vergat die zondige mens zijn afkomst – joh zelfs het bestaan van de bebaarde mijnheer – en dat bedorf het spelletje wel. Dus schopte hij zijn zoon naar benee om gruwelijk dood te gaan aan een kruis. Beter goed gejat dan slecht bedacht zal hij gedacht hebben, tenslotte was Jezus bij lange na niet de enige die aan een kruis heeft gehangen maar werd toch maar mooi de bekendste. Toegegeven, er speelde nog wat meer maar het gaat even om het uiteindelijke effect. De marketingstunt was verbijsterend goed, miljarden mensen wereldwijd gingen weer geloven dat de bebaarde mijnheer bestond en zijn verhalen voor bij het haardvuur werden gebundeld in de beste bestseller ooit geschreven. De grootste grap is dat al die mislukte exemplaren tot in lengte van dagen proberen net zo zalig als het orgineel te worden en daarmee werd een nooit eindigend spelletje vol cirkelredeneringen geboren.

Alleen al dat miljarden mensen bovenstaande – hoewel wellicht in iets andere bewoordingen – geloven, vind ik persoonlijk verbijsterend. Maar goed, zonder zingeving kan het lastig leven zijn en als je daar dan toch iets op bedenkt, kan het beter maar een sterk verhaal zijn nietwaar. Zoiets zal het wel geweest zijn.

Maar dan het vervolg, daar zie ik toch ook wel stevige haken en ogen aan. Misbruik makend van het sprookje wat de bijbel heet, willen mensen niet alleen zelf daar naar leven maar ook dat ieder ander dat doet. Dat levert wat nare consequenties op, dat begrijpt u natuurlijk ook. Zo kan het gebeuren dat Paulus geen HIV of chlamydia oploopt omdat hij het idee heeft opgevat dat niet neuken de beste weg is en daar is op zichzelf niets mis mee. Jammerlijk wordt het als hele volkstammen condooms ontraden worden omdat dat niet neuken toch lichtelijk frustreert en die volksstammen die wel neuken, massaal wél ziek worden. Er voor zorgen dat de pleuris uitbreekt om daarna te stellen dat het eigen schuld is, rammelt als redenering aan alle kanten maar wat moet je verwachten van een geloof wat op exact zo’n rammelende redenering is gestoeld. Dan is dit nog een erg beschaafd voorbeeldje. Immers zoveel gelovigen als er nu zijn, zoveel zijn er zeker ook gestorven omdat zij verzeilt raakten in een kruistocht, opgehaald werden door de inquisitie of op elk denkbare manier doodgemarteld werden vanwege afwijkende meningen, geaardheid of gewoon vanwege een dorpsroddeltje. En triest genoeg is dat niet allemaal barbaarlijke geschiedenis maar gebeurd het meeste tot op de dag van vandaag nog steeds, onder het mom van ‘een mooie godsdient die toch niemand kwaad doet’.

Het wordt ook heel vervelend als de onnoemelijk gelovige het wel bij zichzelf houdt maar er stiekem zelf toch niet naar leeft. Je kijkt enigzins vreemd op de neus als de niet neukende bisschoppen massaal zich blijken te vergrijpen bijvoorbeeld. En niet aan elkaar, nee aan onschuldige kindertjes die de bijbel nog maar net kunnen lezen. Daar kan zelfs een rammelende cirkelredenering niet meer tegen op dus verdwijnen dat soort dingen maar onder het tapijt of worden simpelweg afgekocht met zondig geld. Zo is het dubbelop naar.

Ok, je zou kunnen stellen dat er vele malen meer godvrezende zielen rondlopen dan misbruikende bisschoppen en daar zitten toch best sympathieke mensen tussen. En ik persoonlijk leef toch maar mooi in een land waar ik zelfs dit allemaal kan zeggen zonder aan een kruis getimmerd te worden. Dat is alleen wel een heel mager argument om per defenitie respect te hebben voor een religie, laat staan om er in mee te moeten omdat religie zo verweven is in maatschappij en politiek. En we moeten er meer in mee dan christenen frequent pretenderen. We hebben wel een euthanasiewet maar inmiddels ben je een knappe jongen als je niet de pailliatieve zorg ingeduwd wordt omdat het kabinet bestaat uit christelijke partijen die liever hebben dat je wat langer blijft rondhangen. We hebben wel een abortuswet maar tref je een christelijke huisarts zal je stevig in je schoenen moeten staan de beslissing te adopteren te durven weerstaan. Homo’s mogen wel trouwen maar ons aller minister-president zal wel zorgdragen dat bekend is dat het zijn beslissing niet is, hij had het liever niet gezien. Zo hebben partijen met christelijke grondslag waarbij die grondslag niet relevant zou zijn in de politiek, invloed op hele wezenlijke dingen in het leven en krijgen we het christendom en passant mee opgedrongen.

Echter ook in de kleine dingen des levens is de invloed overmatig merkbaar. In deze regio is alleen thuishulp voor handen van organisaties die katholiek of christelijk in de naam hebben. Op de Katholieke Universiteit Tilburg is het net even anders studeren dan aan de Universiteit van Amsterdam en niet alleen omdat er in elk lokaal en zaal een kruis aan de muur hangt. En uiteindelijk horen we in maatschappelijk of politieke discussies vaker het argument waar ik mee begon, dat we voor of tegen iets zijn omdat we voor of tegen religie zouden zijn. Een verband wat doorgaans alleen door een christelijk iemand gelegd zal worden.

Enfin, eindelijk een log waar dat argument wel valide is om te gebruiken …