Een zorgelijk verhaaltje voor het slapen gaan (met dank aan Henk van S tot S). Voor een baby met een zeer zeldzame ziekte werd een apotheker gevraagd een specifiek medicijn te maken. Dat kon en deed hij jaren lang naar ieders tevredenheid, kosten 3000 euro per jaar. Toen kwam er een farmaceutisch bedrijf (Orphan Europe) die het medicijn ging maken, niet alleen voor de baby die inmiddels opgegroeid was tot tiener maar voor de veertig patiënten wereldwijd die deze ziekte kent. Kosten: 150.000 euro, vijftig keer zoveel!
Zeker, fabrikanten moeten zich aan enkele regels meer houden en meer rapporteren dan een apotheker. En de gebruikte grondstoffen zouden iets beter gezuiverd worden dan bij de apotheker het geval was. Maar moet dat 147.000 euro per patiënt per jaar méér kosten. Dat gelooft toch niemand!
Saillant detail: zorgverzekeraar Delta Loyd interesseerde het niets dat de apotheker hen 145.000 euro per jaar zou kunnen besparen. Niet omdat ze menen dat de medicatie afkomstig van de fabrikant beter zou zijn, welnee. Het interesseert ze gewoonweg niets hoeveel het kost en daar kunnen we het mee doen.
Ook vreemd, tot nog toe kan niemand aangeven of de extra kosten die de farmaceutische industrie claimt te moeten maken (“we maken er minimaal winst op”) gerechtvaardigd zijn te ja of te nee. Geeft wel aan dat er geen enkel inzicht is in de farmaceutische industrie en of ze de kluit wel of niet fiks belazeren.
Deze absurditeit heeft niets te maken met het advies van het College van Zorgverzekeringen (CVZ) de medicatie van de ziekte van Fabry en ziekte van Pompe niet meer te willen vergoeden uit het basispakket. Kosten voor deze medicijnen zouden werkelijk erg hoog zijn. Hoewel … dat beweert Orphan Europe ook zonder dat iemand kan bevestigen of dat waar is.
JohnN
Ik heb die farmaceut op de tv ook horen verdedigen dat de kosten van research en testen cq goedkeuring verkrijgen zo hoog zijn – en dat heeft die goeierd blijkbaar voorgeschoten – dat er vele jaren nodig zijn om die terug te verdienen en dat hij niet kan beloven dat de prijzen daarna (na hoeveel jaar?) zullen dalen, omdat er ook weer geld moet worden geïnvesteerd in ontwikkeling van nieruwe medicijnen.
Mooie praat, maar cijfers ho maar. Hoeveel jaar mag een farmaceut een medicijn tegen het honderdvoud van de productiekosten verkopen en hoeveel van dat geld moet hij daarvan in research voor nieuwe medicijnen stoppen? Er is niemand die daar het antwoord op schijnt te weten en omdat we hier met multinationals te maken hebben valt het ook vrijwel niet te controleren (net als met de banken). Helaas, ik weet de oplossing ook niet. De farmaceut nationaliseren? Die vlucht gewoon naar een van zijn andere vestigingslanden en dan zitten we nog aan een touwtje. Ergo, we denken te leven in democratie en solidaire medicijnvergoeding, maar in feite hangen we aan de touwtjes van de farmaceutische grootmacht.
CiNNeR
@JohnN: sterker, in dit geval schijnt de farmaceut dik gesubsidieerd en ontzien te worden juist omdat het om wezen medicatie gaat. Maar ook daarvan hebben we geen benul om welke cijfers het gaat.
sillymetalking
Prachtig geschreven, ik was zo verbaast en boos……